Μια (ακόμη) κακή ημέρα για τα ΜΜΜ στην Αθήνα

Είμαι θυμωμένος.

Η Τρίτη είναι μία μέρα που φεύγω σφαίρα από το γραφείο και δεν μπορώ να αργήσω: Η γυναίκα μου δουλεύει μέχρι αργά και εγώ πρέπει να διανύσω 40 χλμ. (με το αυτοκίνητο ή με ΜΜΜ), να πάρω τα παιδιά από τις δραστηριότητες που έχουν (σε διαφορετικά σημεία του προαστίου που μένουμε) ακριβώς στις 19.00 και να πάμε σπίτι για να κάνουμε τις δουλειές μας.

Ειδικά την Τρίτη φροντίζω να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά, να φύγω στην ώρα μου και να φτάσω σπίτι στην ώρα μου. Τόσο απλά. Και όσο εξαρτάται από εμένα, είμαι πάντα στην ώρα μου. Δεν γίνεται αλλιώς, γιατί δεν έχουμε βοήθεια, είμαστε μακριά από τους δικούς μας και δεν έχουμε κάποιον να αναλάβει να πάρει τα παιδιά.

Φτάνω λοιπόν στο σταθμό του Προαστιακού στον Πειραιά. Στην ώρα μου. Το τρένο δεν έχει έρθει ακόμη και περιμένει πολύς κόσμος στην αποβάθρα. Ρωτάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων αν θα αργήσει ο συρμός – κλασικά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα, σα να δουλεύουν σε άλλη εταιρεία. Είναι το γνωστό τραγικό πρόβλημα με τα μεγάφωνα στον προαστιακό: Η υποδομή ανήκει στον ΟΣΕ και οι ανακοινώσεις στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ! Ο σεκιουριτάς λέει ότι υπάρχει περίπτωση να αργήσει πολύ ο συρμός – ίσως έχει μιλήσει με συνάδελφό του που ξέρει τι γίνεται.

Καμία ενημέρωση/ανάρτηση από την @TrainoseGr σχετικά με το πρόβλημα στη γραμμή Κιάτου-Πειραιά χθες το απόγευμα – εννοείται πως δεν είχαν ιδέα ούτε στα εκδοτήρια… #trainose #proastiakos @athenstransport

— V. Protonotarios (@vprot) October 10, 2018

Τελικά μαθαίνουμε (από συγγενή φίλης που περιμένει μαζί μας το τρένο) ότι γύφτοι έχουν βάλει φωτιά κοντά στις γραμμές του Προαστιακού στο ύψος του Ασπρόπυργου, με αποτέλεσμα να μην περνάει ο συρμός από Κιάτο προς Πειραιά (αυτόν που παίρνουμε για να επιστρέψουμε στο σπίτι μας κάθε απόγευμα).

Φεύγω σφαίρα για ΗΣΑΠ, με τα πόδια στην πλάτη για να κερδίσω το χαμένο χρόνο. Ο συρμός ξεκινά αγκομαχώντας, και μετά από μία μόλις στάση παραδίδει πνεύμα…ο οδηγός μας ενημερώνει ότι θα πρέπει να κατέβουμε στο Φάληρο και να πάρουμε το συρμό που ακολουθεί. Υπομονή για 5-10 λεπτά, έρχεται ο επόμενος συρμός (και δουλεύει κανονικά) – ακόμη προλαβαίνω οριακά να φτάσω στα πιτσιρίκια εγκαίρως.

Κατεβαίνω στο Μοναστηράκι, σφαίρα στα σκαλιά για να πάρω το Μετρό προς αεροδρόμιο. Επόμενος συρμός προς Αεροδρόμιο σε 16 λεπτά – ατυχία. Παίρνω τον πρώτο συρμό που περνάει και κατεβαίνω στην Πλακεντίας, ελπίζοντας ότι η γραμμή Άνω Λιόσια-Αεροδρόμιο του Προαστιακού θα λειτουργεί κανονικά.

Στο σταθμό του Προαστιακού γίνεται της κακομοίρας από κόσμο. Περιμένουν σχεδόν μία ώρα λένε, αλλά ενημερώθηκαν ότι έρχεται ο συρμός. Πράγματι, σε 5 λεπτά φτάνει στην αποβάθρα. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μέσα στον προαστιακό, πρέπει να ξεφόρτωνε γύρω στα 5 λεπτά – και άλλα τόσα φόρτωνε επιβάτες. Με τα πολλά ξεκινάμε. Εγώ έχω αρχίσει τα τηλέφωνα, αφενός στη γυναίκα μου να δούμε τι θα κάνουμε, αφετέρου στα μέρη που είναι τα πιτσιρίκια, για να ενημερώσω ότι θα αργήσω λίγο να τα πάρω.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: Ο οδηγός μας ενημερώνει ότι ο συρμός θα τερματίσει στην Κάντζα (!!) και θα πρέπει να πάρουμε τον επόμενο προς αεροδρόμιο. Χάνω κάθε ελπίδα και αναγκάζομαι να φέρω σε δύσκολη θέση τη γυναίκα μου (που πρέπει να φύγει από τη δουλειά της για να πάρει τα παιδιά) και αυτούς που τα κρατάνε, αφού θα τους καθυστερήσουμε όπως και να έχει.

Φτάνω με μισή ώρα καθυστέρηση, μετά από 2 ώρες στο δρόμο και συναντώ τη γυναίκα μου για να πάρω τα παιδιά και να πάμε στο σπίτι. Είμαι θυμωμένος – έκανα ότι μπορούσα για να είμαι συνεπής αλλά τα ΜΜΜ απέτυχαν επανειλημμένα να λειτουργήσουν κανονικά και να είναι συνεπή.

Και το χειρότερο: Είμαστε στο 2018 και δεν υπάρχουν ανακοινώσεις στις αποβάθρες για τις καθυστερήσεις του Προαστιακού (που είναι συχνές τελευταία, λόγω βροχής, αέρα, πυρκαγιών, πανσέληνου, και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς) με αποτέλεσμα οι επιβάτες να μην ξέρουν αν θα πρέπει να περιμένουν (και πόσο) ή να ψάξουν για εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης.

Το ξέρατε ότι “Λόγω αερα πάει σιγά σιγά το τραίνο” και “δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ποτέ θα φθάσει…”. Το μάθατε. 20 λεπτά καθυστέρηση and counting… Σταθμός Λαρίσης, 2018μχ. #trainose #gidia

— Angry Pig (@gioxlit) September 27, 2018

Ανάθεμά σας…

Προ-αστεια-κος: Επεισόδιο Νο 12345

Παρασκευή βράδυ, φεύγω αργά από το γραφείο και καταφέρνω να ακυρώσω το εισιτήριό μου στις 21.00 στο σταθμό Πεντέλης του Προ-αστεια-κου. Δεν φαίνεται να περνάει κανένας συρμός, και ο κόσμος στην αποβάθρα είναι αρκετός.

Αυτός ο τύπος με τρομάζει... ποιός είναι?

Σε κάποια φάση περνάει ο συρμός προς Κιάτο, οπότε η μισή αποβάθρα αδειάζει. Εμείς οι υπόλοιποι περιμένουμε το συρμό προς το αεροδρόμιο. Βλέπω μια ανακοίνωση που λέει ότι δρομολόγια προς το Αεροδρόμιο θα εκτελούνται κάθε ΧΧ:00, ΧΧ:30 (αν θυμάμαι καλά, αυτό ήταν σε παρένθεση για άγνωστο λόγο) και ΧΧ:45.

Το ποντίκι, επάνω δεξιά, κοντά στην πόρτα

Φαντάστηκα ότι μόλις έχασα το δρομολόγιο των ΧΧ:00, οπότε περίμενα  μαζί με τους υπόλοιπους (που ήταν στην αποβάθρα πριν από εμένα) το επόμενο δρομολόγιο. Στο μεταξύ, για να περάσω την ώρα μου, προσπαθούσα να βγάλω φωτογραφία ένα ποντίκι που έπαιζε μέσα στον ακινητοποιημένο εδώ και πολλούς μήνες ανελκυστήρα του σταθμού. Δυστυχώς ο φωτισμός ήταν χαμηλός και το ποντίκι πολύ ευκίνητο, οπότε η φωτογραφία δεν είναι πολύ καθαρή…

 

Τελικά η παρένθεση προφανώς υποδείκνυε ότι το συγκεκριμένο δρομολόγιο θα χαθεί, οπότε στις 21.50 ήρθε ο συρμός προς Αεροδρόμιο! Ενθουσιασμένοι, όσοι μπορούσαν να περιμένουν 50 λεπτά στην αποβάθρα και δεν είχαν ήδη φύγει, μπήκαμε μέσα στα βαγόνια. Εκεί ο προαστιακός μας επιφύλασσε μια ακόμη έκπληξη, αφού μας γύρισε στην κυριολεξία 10 χρόνια πίσω και μας έκανε να νοιώθουμε νεώτεροι!

Ο προαστιακός μας γυρίζει δέκα χρόνια πίσω!

 Εικόνα διάλυσης: Απορρυθμισμένα ρολόγια, σβησμένοι πίνακες δρομολογίων, ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες εκτός λειτουργίας εδώ και μήνες, αργοπορημένα (για πολλούς λόγους δρομολόγια)… γιατί? Δεν πληρώνουμε κανονικά το είσιτήριό μας? Δεν δικαιούμαστε τις παροχές κάθε σταθμού? Πώς γίνεται να πληρώνουμε το ίδιο κόμιστρο για τον υπο διάλυση προαστιακό και για το μετρό που λειτουργεί κανονικά? Στην τελική γιατί δεν υπάρχει ενημέρωση να ξέρουμε τι γίνεται?

Για να μην παρεξηγηθώ, ο προαστιακός είναι το αγαπημένο μου ΜΜΜ. Μπορεί το μετρό να είναι πιο καινούριο, πιο καθαρό και πιο συνεπές σε όλα του (καί σίγουρα value for money σε σχέση με τον προαστιακό), αλλά ο προαστιακός είναι τρένο. Είναι άλλος τρόπος μετακίνησης. Θυμίζει διαδρομές στο εξωτερικό, ταξίδια εκτός πόλης. Το μετρό είναι αστικό, ο προαστιακός είναι προαστιακός. Τελεία και παύλα. Απλά ας βρεθεί ένας τρόπος να λυθούν τα προβλήματα που τον βασανίζουν και βασανίζουν και εμάς μαζί του…

Προ-αστεια-κος 17-08-2011

Τελικά δεν είμαι ο μόνος που διαμαρτύρεται για τα χάλια του προαστιακού… μόλις βρήκα ένα σχετικό blog post που αναφέρεται πάνω-κάτω στα ίδια προβλήματα που έχω αναφέρει κι εγώ στα προηγούμενα μηνύματά μου. Μάλιστα, καταλήγει με μία λίστα με σχετικά blog posts, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και ένα από τα δικά μου!

Ο κόσμος είναι μικρός και η αγανάκτηση είναι κοινή!  😦

Ο προ-αστεία-κος ξαναχτυπά….

Πρώτη του μήνα σήμερα και όπως πάντα ελπίζουμε να ξεκινήσει καλά για να πάει καλά όλος ο μήνας… προκαταλήψεις από το παρελθόν! Εδώ είναι το παρόν και πολλοί αστάθμητοι παράγοντες επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, όπως ο Προαστιακός…

Η ώρα είναι 08.35 και ο προαστιακός δεν έχει εμφανιστεί στο σταθμό του Κορωπίου… παράξενο πράγμα: Όσες φορές καθυστερώ έστω και ένα λεπτό, ο προαστιακός έχει ήδη περάσει, ενώ όταν βρίσκομαι στην αποβάθρα 10-15 λεπτά νωρίτερα πάντα καθυστερεί! Μάλλον δε με συμπαθεί, όπως έχω αρχίσει να μην τον συμπαθώ και εγώ. επίσης παράξενο (και αδικαιολόγητο) είναι το γεγονός της καθυστέρησης σε αυτό το δρομολόγιο, αφού πρόκειται για τον πρώτο σταθμό μετά την αφετηρία (Αεροδρόμιο), οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

08.40: Το μετρό περνάει κανονικά στην ώρα του, μαζεύει όλους τους επιβάτες του, καθώς και αυτούς που είχαν ήδη αρχίσει να σιχτιρίζουν τον προαστιακό για την αργοπορία του. Εμείς οι υπόλοιποι παίζουμε με την τύχη μας, αφού ανακοίνωση για την καθυστέρηση του συρμού δεν έχει ακουστεί από τα μεγάφωνα του σταθμού.

08.45: Φάνηκε ο συρμός του προαστιακού! Γιούπι! Ο κόσμος στην αποβάθρα είναι ήδη αρκετός για να καταλάβει σχεδόν όλα τα καθίσματα του συρμού. Αρχίζω να φοβάμαι τι θα γίνει παρακάτω…

09.00: Ο κόσμος που έχει μαζευτεί στο σταθμό Πλακεντίας και περιμένει το συρμό δεν περιγράφεται… το βαγόνι γεμίζει ασφυκτικά και σκέφτομαι πώς θα μπορέσω να κατέβω στην επόμενη στάση. Ήδη δεν μπορούν να κλείσουν οι πόρτες γιατί ο κόσμος κρέμεται κυριολεκτικά έξω από το βαγόνι.

09.05: Αφού πρώτα συννενοηθήκαμε με τους συνεπιβάτες μας, καταφέραμε μετά από μερικά λεπτά να κατέβουμε και να αφήσουμε περισσότερο χώρο για τους υπόλοιπους επιβάτες. Ο κόσμος μέσα στο βαγόνι ήταν ακόμη τόσο πολύς και τόσο στριμωγμένος που ήθελα να βγάλω μια φωτογραφία ή ένα βίντεο με το κινητό για να το δείξω παραέξω, αλλά ντράπηκα… ντράπηκα τον κόσμο που αναγκάζεται να ταλαιπωρείται καθημερινά (γιατί αυτές οι καθυστερήσεις είναι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ) προκειμένου να πάει στη δουλειά του. Που αναγκάζεται να πληρώνει αυξημένο κόμιστρο για χαμηλού επιπέδου (για να μην πω ανύπαρκτες υπηρεσίες). Που δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να χρησιμοποιεί αυτά τα τριτοκοσμικά μέσα μαζικής μεταφοράς…

Όπως έχω ξαναπεί, σε αυτήν την περίπτωση είμαι πελάτης: Δε με ενδιαφέρει αν η διοίκηση της Τραινοσέ είναι υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση. Δε με ενδιαφέρει αν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι οδηγοί επειδή τους έχουν βγάλει παγανιά να μαζέψουν τις κουλούρες με τα καλώδια αξίας εκατομμυρίων ευρώ που κλέβουν οι επιτήδειοι κατά καιρούς. Δε με ενδιαφέρει εάν οι οδηγοί έχουν γίνει υπάλληλοι ασφαλείας για να προφυλάξουν την περιουσία του ΟΣΕ από τις δολιοφθορές που γίνονται για να υποβαθμίσουν τον οργανισμό, έτσι ώστε να πουληθεί σε χαμηλότερη τιμή.

Με ενδιαφέρει να λαμβάνω τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνω, αλλιώς ας κλείσουν τα ακυρωτικά και να περνάνε οι συρμοί όποτε θέλουν (όπως γίνεται και τώρα δηλαδή) αλλά ΔΩΡΕΑΝ! Όταν πληρώνω προκαταβολικά 45 ευρώ για να έχω μια υπηρεσία, θέλω αυτή η υπηρεσία να είναι σωστή. Εάν υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα στην υπηρεσία, ας βγουν οι οδηγοί να τα πουν στον κόσμο και στα κανάλια και να τα βρουν με τα αφεντικά τους… εμείς δεν φταίμε σε τίποτα να γινόμαστε μπαλάκι ανάμεσά τους, για να λύσουν τα προβλήματά τους. Φαίνεται όμως ότι η μόνη φορά που ακούστηκαν οι υπάλληλοι του προαστιακού ήταν όταν θίχτηκε η τσέπη τους…

Μια παρόμοια ανακοίνωση βρίσκεται και στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ. Ότι για τα μειωμένα δρομολόγια και τις καθυστερήσεις είναι υπεύθυνη η (απρόσωπη) διοίκηση, και μάλιστα παραθέτουν και τηλέφωνα για να μην ενοχλούμε τους ίδιους αλλά κάποιους άλλους κρυμμένους πίσω από γραφεία και τηλέφωνα. Όταν όμως ο κόσμος βλέπει τα λεωφορεία παρκαρισμένα παράλληλα, στο βάθος πίσω από την αφετηρία στο Κορωπί, και τους οδηγούς να καπνίζουν αριμανείως μέσα στα λεωφορεία, μάλλον δεν έχει τη διοίκηση της ΕΘΕΛ στο μυαλό του. Όταν ο κοσμος περιμένει στην αφετηρία το λεωφορείο, μέσα στη βροχή, τον αέρα και το κρύο και τα λεωφορεία είναι αραγμένα ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, για να μην ενοχληθούν οι οδηγοί τους, τότε δεν φταίει η διοίκηση της ΕΘΕΛ. Όταν ο κόσμος περιμένει στη στάση μέσα στο Κορωπί και περνάει λεωφορείο “ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ“, κάνει κύκλο για να σταματήσει ο οδηγός για τσιγάρα στο περίπτερο (ναι, αυτό που είναι στον Περιφερειακό) και μετά περνάει μπροστά από τη στάση χωρίς να σταματήσει να πάρει κόσμο (τελικά τον χάσαμε το συρμό εκείνη τη μέρα) απλά και μόνο για να επιστρέψει στη θέση του, μακρυά από την αφετηρία στο Κορωπί για να κάνει το τσιγαράκι του, πάλι δεν φταίει η διοίκηση της ΕΘΕΛ.

Αυτό που φταίει σε όλες τις περιπτώσεις είναι η νοοτροπία. Όλοι μας υποφέρουμε από την κρίση, αλλά δεν έχουμε όλοι μας την πολυτέλεια να τεντώνουμε τα πόδια και να πιέζουμε καταστάσεις ταλαιπωρόντας άλλους… κάποιοι από εμάς είναι στρατιώτες στις δουλειές τους, δουλεύοντας ώρες ατελείωτες χωρίς υπερωρίες, ρεπό και άλλα καλά του Δημοσίου. Εμείς κάνουμε τη δουλειά μας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν για την κατάσταση (χωρίς να κάνουν κάτι για να τη διορθώσουν) και να υποβαθμίζουν τις υπηρεσίες που παρέχουν.

Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως, και όταν θα έρθει η ώρα για διαμαρτυρίες για τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές προσωπικού θα είναι μόνοι τους, γιατί ο κόσμος έχει αγανακτήσει από τη συμπεριφορά τους και την απαξίωση των ΜΜΜ από τους ίδιους τους εργαζομένους…

Προ-αστεια-κός και πάλι…

Ο Προ-αστεια-κός το έκανε και πάλι το θαύμα του… με το κρύο να ξυρίζει στο σταθμό του Κορωπίου και το συρμό να μη φαίνεται πουθενά (περασμένες 08.15), βγήκε η ανακοίνωση για δεκάλεπτη καθυστέρηση. Σε λίγη ώρα το δεκάλεπτο έγινε τέταρτο (με τη σχετική ανακοίνωση και πάλι) και τελικά, όπως περιμέναμε, φάγαμε ολόκληρο το εικοσάλεπτο και εμφάνίστηκε ο επόμενος συρμός. Αυτό με την εξαφάνιση συρμών είναι φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί αρκετά συχνά τους τελευταίους μήνες, και μάλιστα χωρίς ανακοίνωση στους σταθμούς.

Το μεγάλο πανηγύρι έγινε στη Δουκίσσης Πλακεντίας, όπου είχε μαζευτεί τόσος κόσμος που δεν χωρούσε να μπει στα βαγόνια για να κλείσουν οι πόρτες. Νέα ανακοίνωση μας ενημέρωνε ότι ο επόμενος συρμός περίμενε να μπει στο σταθμό, οπότε οι επιβάτες θα μπορούσαν να επιβιβαστούν σε αυτόν. Η ανακοίνωση βέβαια από τον Προαστιακό θυμίζει λίγο το μύθο του Αισώπου με το βοσκό και το λύκο, οπότε κανένας από αυτούς που είχαν στριμωχτεί στο βαγόνι δεν έκανε ούτε ένα βήμα για να βγει και να περιμένει μήπως έρθει ο επόμενος συρμός.

Προσωπικά αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ τον προ-αστεια-κό τους τελευταίους μήνες, λόγω αλλαγής γραφείων. Με το μετρό δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα τα τελευταία χρόνια που το χρησιμοποιούσα καθημερινά: ούτε δρομολόγια να χάνονται, ούτε καθυστερήσεις, και ανακοινώσεις φυσικά για οτιδήποτε. Αντιθέτως με τον προαστιακό:

1. Αρκετά συχνά εξαφανίζονται δρομολόγια χωρίς καμία ανακοίνωση. Ειδικά ορισμένα βραδυνά μετά τις 20.00, απλά δεν περνούσε ο συρμός και περιμέναμε τον επόμενο χωρίς καμία ανακοίνωση.

2. Οι σταθμοί που είναι υπό την ευθύνη του είναι υπο διάλυση:

2α. στο Κορωπί, που έχω προσωπική εμπειρία, οι ανελκυστήρες είναι εκτός λειτουργίας εδώ και μήνες, όπως και οι κυλιόμενες σκάλες. Έτσι, εάν π.χ. ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα ή μία μητέρα με το μωρό στο καροτσάκι θέλει να κατέβει στην αποβάθρα (ή ακόμα χειρότερα να ανέβει), πρέπει είτε να κάνουν πατέντες ή να ζητήσουν βοήθεια από περαστικούς.

2β. το ίδιο ισχύει και για τις κυλιόμενες στην αποβάθρα της Πλακεντίας, που εδώ και τουλάχιστον έξι μήνες είναι εκτός λειτουργίας. Αντίστοιχες βλάβες σε σταθμούς του μετρό επισκευάζονται άμεσα και ο κόσμος ενημερώνεται εκ των προτέρων με ανακοινώσεις.

2γ. Τα ακυρωτικά και τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων είναι συχνά εκτός λειτουργίας και πρέπει να κάνεις πέρα-δώθε (τουλάχιστον στο Κορωπί), στην άλλη πλευρά της γέφυρας για να κάνεις τη δουλειά σου…

Φαίνεται ότι η κατάσταση δεν διορθώνεται ούτε με την αύξηση του εισιτηρίου κατά 40%, που θεωρητικά θα μπορούσε να βελτιώσει τις συνθήκες. Φαίνεται πως όλες οι απεργίες γίνονταν για να διατηρήσουν κάποιοι υπάλληλοι τους παχυλούς τους μισθούς και τα παράλογα επιδόματα (π.χ. πλασματικές υπερωρίες), χωρίς να ενδιαφέρονται για την εξυπηρέτηση των επιβατών, που είναι και οι πελάτες τους. Δυστυχώς όμως αυτή η κατάσταση μας στρέφει κατά παντός υπευθύνου, και η μπάλα παίρνει και τους εργαζόμενους εκεί… δυστυχώς ο κόσμος έχει πλέον χάσει την υπομονή του και όχι απλά δεν θα συμπαρασταθεί στους αγώνες των υπαλλήλων του προ-αστεια-κού, αλλά θα είναι απέναντί του.

Μαζευτείτε κύριοι, όσο είναι καιρός… σταθείτε στο πλευρό του κόσμου που ταλαιπωρείται από τις υπηρεσίες που προσφέρετε και κοιτάξτε λίγο πέρα από την τσέπη σας, για το καλό σας είναι!

Προ-αστεια-κος part II

Δείτε την παρακάτω εικόνα, από τον σταθμό του Προαστιακού στο Κορωπί. Όχι, δεν έχω κάνει mirror τη μισή εικόνα, απλά έχουν χαλάσει και τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων εδώ και αρκετές ημέρες! Αν δεν έχεις ήδη εισιτήριο μαζί σου, ατύχησες!

Η λύση είναι απλή: Περνάς χωρίς εισιτήριο κάτω στις αποβάθρες, διασχίζεις την πλατφόρμα και βρίσκεσαι από την άλλη πλευρά του δρόμου/σταθμού, όπου υπάρχουν μηχανήματα που (ελπίζεις να) λειτουργούν καθώς και εκδοτήριο με υπάλληλο. Μετά πρέπει να επιστρέψεις προς τα πίσω, ειδικά αν σε βολεύει το μετρό και όχι ο προαστιακός. Τώρα εάν έχεις κινητικό πρόβλημα ή βλέπεις το συρμό να περνάει δίπλα σου και εσύ ξέρεις ότι τον έχεις χάσει μέχρι να πάρεις το εισιτήριό σου, τότε ατύχησες και πάλι… την επόμενη φορά φρόντισε να έχεις εισιτήριο από πριν ή να φτάσεις νωρίτερα στο σταθμό για να προλάβεις να κάνεις τη βόλτα σου μέχρι το εκδοτήριο!

Δε μιλάω και για τον ανελκυστήρα που έχει χαλάσει εδώ και μήνες και τον έχουν κλείσει με μαύρες σακούλες σκουπιδιών… εκεί γελάω, γιατί όσοι τρέχουν να προλάβουν να τον χρησιμοποιήσουν είναι συνήθως άνθρωποι με πρόβλημα όχι κινητικό (π.χ. ηλικιωμένοι) αλλά κακομαθημένοι, μαλθακοί και χοντροκώληδες που δεν μπορούν να ανέβουν πέντε σκαλιά ή να περπατήσουν 50 μέτρα για να φτάσουν στις κυλιόμενες που είναι λίγο πιο πέρα…

Προ-αστεια-κος

Το κακό με τις συγκοινωνίες έχει παρατραβήξει… μια χούφτα ανθρώπων συνεχίζει να ταλαιπωρεί με στάσεις εργασίας/απεργίες κλπ όλους τους υπόλοιπους που προσπαθούν να φανούν συνεπείς στις εργασίες τους (για όσο καιρό αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν, εν μέσω κρίσης…).

Χθες είχαν ανακοινωθεί τρίωρες στάσεις εργασίας του Προαστιακού (06:00 – 09:00, 14.00 – 17.00 & 21.00 – 00:00). Σήμερα η απεργία έγινε με μαγικό τρόπο ολοήμερη… όποιος έφτασε σε σταθμό του Προαστιακού (Κορωπί – Παιανία/Κάντζα – Παλλήνη) είδε αυτές τις εικόνες.

Να μιλήσω για την ταλαιπωρία όλων αυτών που από όλα τα Μεσόγεια έφτασαν σε έναν από αυτούς τους σταθμούς για να πάνε στη δουλειά τους με τον Προαστιακό, όσο αυτός είναι σε λειτουργία? Να μιλήσω για την ανοργανωσιά των απεργών, που προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους προκάλεσαν όλην αυτήν την αναστάστωση?

Η λειτουργία των ΜΜΜ είναι ανέκδοτο πλέον στην Ελλάδα και το κράτος θα πρέπει να πάρει δραστικά μέτρα για την αναδιοργάνωσή τους. Δεν θέλω να πω περισσότερα, απλά ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του (ειδικά οι απεργοί και το κράτος, που δείχνει σημάδια παράλυσης).

Όλα αυτά ερχόμενος από μία εβδομάδα στη Βουδαπέστη, όπου παρότι λιγότερο σαφώς λιγότερο ανεπτυγμένη οικονομικά σε σχέση με την Αθήνα, είχε υποδειγματικές συγκοινωνίες (εκτεταμένο δίκτυο τραμ, μετρό και λεωφορείων) τα οποία ήταν πάντα συνεπή στην ώρα τους. Χρησιμοποίησα πολλές φορές όλα τα ΜΜΜ εκεί και δεν συνάντησα κανένα πρόβλημα, σε αντίθεση με την Αθήνα όπου για να μάθεις τι ώρα θα περάσει το λεωφορείο από συγκεκριμένη στάση θα πρέπει να έχεις μαντικές ικανότητες!

Η κατάρα των συγκοινωνιών… Μέρος 2ο

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Μετρό (αλήθεια, ξέρει κανένας πλέον για ποιό λόγο γίνονται αυτές οι απεργίες ή απλά προσπαθούμε όλοι να τις αντιμετωπίσουμε?), οπότε ήξερα τι να περιμένω… είχα λοιπόν δύο (τουλάχιστον) επιλογές: Προαστιακός μέχρι Σταθμό Λαρίσης και μετά λεωφορείο ή λεωφορείο μέχρι Νομισματοκοπείο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το κέντρο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το Βοτανικό. Σκεφτόμενος την κίνηση στους δρόμους αποφάσισα να αποφύγω τα λεωφορεία και να προστιμήσω το μέσο σταθερής τροχιάς. Πράγματι, πολύ γρήγορα έφτασα από το Κορωπί στα Άνω Λιόσια και περίμενα το συρμό προς Πειραιά. Μα δεν θυμήθηκα… πως ο συρμός περνάει κάθε μία ώρα και για 10 μόλις λεπτά τον είχα χάσει! Κακώς δεν είχα οργανώσει τη διαδρομή μου αποβραδύς, αφού είχα τα δρομολόγια και θα μπορούσα να γλυτώσω την ταλαιπωρία. 😦

Με τα πολλά, και μετά από αρκετό σερφάρισμα στο διαδίκτυο από το κινητό (αινείτε τη Wind και τις απίθανες προσφορές της!) έφτασε ο συρμός και κατέβηκα στο Σταθμό Λαρίσης, μαζι με πολύ κόσμο. Στην αφετηρία των λεωφορείων δεν υπήρχε δείγμα λεωφορείου, οπότε περιμέναμε. Μια κοπελίτσα έκανε το λάθος να ρωτήσει τον “σταθμάρχη” πότε θα περάσει το λεωφορείο και πήρε ως απάντηση “Εάν βιάζεσαι, πήγαινε καλύτερα με τα πόδια” !!! Σημειωτέον ότι ο “σταθμάρχης” μιλούσε αραχτός με συνάδελφο έξω από το κουβούκλιο και προφανώς ενοχλήθηκε από την ερώτηση. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται από εμάς για να μας εξυπηρετούν αλλά μάλλον έχουν βολευτεί από το καθεστώς ασυλίας που τους περιβάλλει. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και θα βρουν όλοι τον μάστορά τους. Είπαμε, πρέπει ο καθένας να σέβεται τη δουλειά του και το ψωμί που βγάζει…

Με τα πολλά έφτασα στο γραφείο στις 10.10, κάνοντας συνολικά 2 ώρες από το Κορωπί! Στο γυρισμό θα φροντίσω να είμαι πιο διαβασμένος, για να μην περιμένω με τις ώρες το συρμό από Πειραιά προς Λιόσια. Εξάλλου έχουμε και τo Halbike απόψε, οπότε θα πρέπει να προλάβω να επιστρέψω στο Κορωπί, να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στο σταθμό Πεντέλης στις 20.00 για να συναντήσω τους υπόλοιπους, μετά από πολύ καιρό!

Τώρα που το σκέφτομαι, έχω χάσει 11 Halbikes στη σειρά, και σήμερα μετά από 8 ώρες δουλειάς θα βρεθώ στις 8.00 μμ στο σταθμό Πεντέλης έχοντας ήδη διανύσει με το ποδήλατο 8 χλμ.

11 8 8 8! Τυχαίο? Δε νομίζω! 🙂

Ο Γολγοθάς του Commuting

Το ήξερα ότι η σημερινή ημέρα θα ήταν μαρτυρική λόγω της απεργίας των ΜΜΜ. Παρόλα αυτά, αφού τα λεωφορεία εκτελούσαν κανονικά τα δρομολόγια, ήμουν υποχρεωμένος να κατέβω στο γραφείο. Η διαδρομή χωρίστηκε σε 3 στάδια:

1. Κορωπί – Νομισματοκοπείο: Έφυγα από το Κορωπί στις 08.05, παρέα με τον φίλο μου τον Δημήτρη με το πρώτο δρομολόγιο 308 προς Αθήνα. Στο λεωφορείο δεν υπήρχε πολύς κόσμος, ούτε συναντήσαμε κίνηση στη Λαυρίου. Ένα θεματάκι είχαμε κλασσικά στη Μεσογείων μετά την ΕΡΤ. Το σοκ το πάθαμε στο Νομισματοκοπείο, αφού στην στάση περίμεναν ήδη καμιά 50αριά άτομα!
2. Νομισματοκοπείο-Σταθμός Λαρίσης: Το πρώτο λεωφορείο που πέρασε ήταν το Β5, που τερματίζει στο σταθμό Λαρίσης. Ήταν ήδη πηγμένο, μπήκαμε κι εμείς κι απόγινε…οι πόρτες έκλειναν οριακά και είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας! Η κατάσταση ήταν οριακή, τα νεύρα τεντωμένα (αρκετοί άρχισαν τις φωνές με το παραμικρό). Στη διαδρομή έσπαγα το μυαλό μου να σκεφτώ πού με συμφέρει να κατέβω για να συνεχίσω προς Βοτανικό… μέχρι που θυμήθηκα ότι τα λεωφορεία που τερμάτιζαν στο Μεταξουργείο (Πλατεία Καραϊσκάκη) έχουν μεταφερθεί στο Σταθμό Λαρίσης!
3. Σταθμός Λαρίσης – Γεωπονικό: Μπήκα στο εντελώς άδειο Β15 από την αφετηρία και κατέβηκα πολύ κοντά στο Γεωπονικό.

Συνολικά το ταξίδι μου (!!) κράτησε περίπου 2 ώρες και 10 λεπτά, χρόνος καθόλου άσχημος σε σχέση με τις καθημερινές και τη συνδυασμένη χρήση μετρό 😛

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί πρέπει όλοι οι συνταξιούχοι να μετακινούνται αυτές τις ημέρες που υπάρχει πρόβλημα και γιατί δεν κάθονται ήσυχα στο σπιτάκι τους… τα λεωφορεία ήταν γεμάτα από ηλικιωμένους που με το ζόρι στέκονταν όρθιοι και ταλαιπωρούνταν από τα σπρωξίματα και τα απότομα φρεναρίσματα του λεωφορείου…

Σήμερα επίσης κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η μετακίνηση υπογείως και πόσο χρόνο και ταλαιπωρία γλυτώνω καθημερινά με τις μετακινήσεις μου με το μετρό. 😉