Ταξίδι με το πλοίο στην COVID εποχή

Για όσους δεν το γνωρίζουν, η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε όλους τους ανοικτούς και κλειστούς χώρους του πλοίου. Έτσι λέει η ανακοίνωση που παίζει συχνά από τα μεγάφωνα του πλοίου – σε ελληνικά και αγγλικά – και επαναλαμβάνουν αραιά και μέλη του πληρώματος. Δεν ιδρώνει όμως το αυτί κανενός: Όσοι φοράμε συνειδητά τη μάσκα μας συνεχίζουμε να τη φοράμε, οι υπόλοιποι δεν δίνουν σημασία.

Photo by Pixabay on Pexels.com

Φέτος ταξιδέψαμε προς και από το νησί και είδαμε ωραία πράγματα – ευτυχώς που δεν είμαστε ανοσοκατεσταλμένοι και τελικά δεν κολλήσαμε τίποτα. Μάσκα φορούσε κάτω από το 25% των επιβατών, με πολλούς ξεμάσκωτους να κόβουν συνεχώς βόλτες πέρα-δώθε.

Μικρές ιστορίες

Παρέα 25άρηδων κάθονται σε τραπέζι και παίζουν UNO. Μερικοί φοράνε μάσκα, άλλοι όχι. Έρχεται η ώρα να τσιμπήσουν κάτι, βγάζουν τις μάσκες, μετά τις ξαναφοράνε. Τυπικοί οι μεν, χαλαροί οι δε, ακόμη και στην ίδια παρέα. Ακόμη και κάποιοι από αυτούς που φορούσαν μάσκα, μετά τη βόλτα στο κατάστρωμα για τσιγάρο επέστρεψαν χωρίς.

Ένας εξυπνάκιας την είχε να κρέμεται και μόλις έβλεπε να έρχεται μέλος του πληρώματος τη φορούσε. Μετά από λίγο κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα αυτό, καθώς από ένα σημείο και μετά σταμάτησαν οι παρατηρήσεις για τη μάσκα.

Άλλος 25άρης είχε πιάσει τραπεζάκι με 4 καρέκλες, μία για τον ίδιο και μια για την τσάντα του. Ξεμάσκωτος και αυτός Σε κάποια φάση, μέλος του πληρώματος φέρνει γυναίκα με μωρό στην αγκαλιά και ένα κοριτσάκι στο χέρι για να καθίσουν. Η μαμά και η μικρή φοράνε μάσκα. Ο νεαρός μαζεύει τα πράγματά του και τις καλωσορίζει. Μετά από λίγο έρχεται και ο σύζυγος, με μέσκα και αυτός, και κάθεται παρέα. Για πάνω από μία ώρα έχουν πιάσει την κουβέντα όλοι τους, χωρίς να σκεφτεί ο άλλος να βάλει μάσκα. Σε κάποια φάση κάτι έγινε και τη φόρεσε, παράξενο.

Photo by Anna Shvets on Pexels.com

Δίπλα τους δύο μεσήλικες γυναίκες σε τραπεζάκι για 4. Δύο θέσεις αυτές, δύο οι τσάντες τους. Η μία έχει τη μάσκα κάτω από τη μύτη και η άλλη συνεχώς στο πηγούνι – μιλάμε για 100% προστασία! Γυρνάνε συχνά προς τη μαμά με το μωρό, του μιλάνε από κοντά ΧΩΡΙΣ να φοράνε μάσκα.

Μπροστά μας στις αεροπορικές θέσεις 2 Γαλλίδες, χωρίς μάσκα και αυτές. Μιλάνε συνεχώς καθώς χαζεύουν στα κινητά τους. Σε κάποια φάση, μετά από παρατήρηση του πληρώματος, έβαλαν μάσκες τις οποίες μετά από λίγο έβγαλαν για να πιουν τον καφέ τους και τελικά τις ξέχασαν.

Μια γυναίκα – με μάσκα παρακαλώ! – ψάχνει πρίζα για να φορτίσει το κινητό της. Βρίσκει μία κοντά μας, σε αεροπορικές που είναι δίπλα σε παράθυρο. Μιλά με τις κοπέλες που κάθονταν εκεί και ετοιμάζονταν να πάνε στο κατάστρωμα για τσιγάρο. Οι κοπέλες φεύγουν, η γυναίκα πάει στην πρίζα, βάζει το κινητό της να φορτίσει και βγάζει τη μάσκα για να μιλήσει (γιατί ως γνωστόν με τη μάσκα δεν μπορείς να μιλήσεις). Το κερασάκι στην τούρτα; Ακουμπά τη μάσκα της επάνω στα πράγματα των κοριτσιών! Καλή κορώνα που λέει και ένας φίλος μου.

Το χειρότερο ήταν οι τουαλέτες: Πολύ μικρός ο χώρος και η πιθανότητα να κολλήσεις COVID-19 αυξημένη, αφού έμπαιναν ξεμάσκωτοι συνεχώς. Υπήρχαν μεν αντισηπτικά, αλλά πέτυχα φάσεις που δεν έπλεναν καν τα χέρια τους μετά τη χρήση της τουαλέτας…

Το ντεσού της υπόθεσης

Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο καθένας, η χρήση της μάσκας είναι υποχρεωτική στο καράβι. Είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από μαγκιά, οι περισσότεροι δεν φορούσαν μάσκες παρά τις ανακοινώσεις και τις παρατηρήσεις του πληρώματος.

Ο Έλληνας κλασικά χρειάζεται πρόστιμο για να στρώσει. Αν υπήρχε μια ομάδα λιμενικών να κόβει κλήσεις, θα φορούσαν όλοι διπλή Ν95. Οι ξένοι πάλι είναι yolo φάση: ξέρουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν νόμοι και κανόνες και τα γράφουν όλα κανονικά. Έχουν μάθει και από τις χώρες τους σε καθολική κατάργηση της μάσκας και δεν δίνουν σημασία στα δικά μας “παραθυράκια” (δεν είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας σε κλειστούς χώρους ΑΛΛΑ είναι σε πλοία, ΜΜΕ κλπ.).

Ευτυχώς προσέξαμε & ήμασταν τυχεροί, οπότε δεν κολλήσαμε κάτι. Το πρόβλημα όμως παραμένει. Όταν φτάνεις τα 100.000 κρούσματα την εβδομάδα πρέπει όσα μέτρα έχουν απομείνει να τηρούνται ευλαβικά και όχι να τα αφήνουμε στην καλή διάθεση του καθενός – γιατί καλή διάθεση και ατομική ευθύνη δεν υπάρχει.

Διακοπές 2022 – back to the basics

Πέρασα μια φορτωμένη και δύσκολη χρονιά, με πολλές υποχρεώσεις, ελάχιστο ελευθερο χρόνο και έστω και ελαφρό COVID, οπότε περίμενα πώς και πώς τις καλοκαιρινές διακοπές για να χαλαρώσω.

Αυτές τις 15 ημέρες λοιπόν είπα να γυρίσω στα βασικά και να κάνω την επανάστασή μου στα 45 μου – midlife crisis δεν το λένε οι Άγγλοι;

Για 15 ημέρες λοιπόν:

1. Δεν φορέσα κάλτσες ούτε και κλειστο παπούτσι: 15 ημέρες μόνο με Crocs για την παραλία και το σπίτι και τα αγαπημένα μου Geox πέδιλα για τις βόλτες εκτός σπιτού. Επίσης λατρέυω να περπατάω ξυπόλητος ακόμη και στο δρόμο!
2. Δεν φόρεσα μακρύ παντελόνι: Είχα 1-2 μαζί μου αλλά την έβγαλα με μαγιώ τη μισή μέρα και βερμούδες την υπόλοιπη.
3. Δεν είδα τηλεόραση: Δεν έχουμε στο εξοχικό ούτως ή άλλως, και δε μου έλειψε καθόλου. Ξεκούρασα τα μάτια μου και το μυαλό μου.
4. Δεν έβαλα πακέτο με απεριόριστα data στο κινητό: Την εβγαλα με 1GB και λίγο WiFi από τους γείτονες για βασικό browsing – όχι ταινίες ή βίντεο.
5. Κολύμπησα όσο ποτέ άλλοτε: Μετά από 2+ χρόνια, το smartwatch μου έχει βγει εκτός εγγύησης οπότε το έβαζα στη θάλασσα και μετρούσα απόσταση. Τις περισσότερες φορές ήμουν πάνω από 1 χλμ, ενώ έφτασα και σχεδόν τα 2 κάποιες φορές.
6. Ήπια ελάχιστες μπύρες και έφαγα ελάχιστα γλυκά. Κρίμα είναι να καις θερμίδες με το κολύμπι και να τις παίρνεις εύκολα με ένα ποτό ή σνακ.
7. Έκανα λιγότερα από 80 χλμ. με το αυτοκίνητο. Η παραλία ήταν μπροστά μας και χρειαστηκε μόνο μια επίσκεψη σε διπλανό χωριό για σούπερ μάρκετ και μία για σουβλάκια.
8. Έλυσα άπειρα σταυρόλεξα και διάβασα 1,5 βιβλίο. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να απασχολώ το μυαλό μου τα ήσυχα μεσημέρια και τα νωχελικά απογεύματα.
9. Άνοιξα το laptop μόνο μία φορά που χρειάστηκα ένα αρχείο από τον υπολογιστή της δουλειάς (για προσωπικούς λόγους). Είχα σκοπό να ετοιμάσω κάποια blog posts αλλά ποτέ δεν ήμουν σε mood να χρησιμοποιήσω laptop. Αξιοποίησα όμως το κινητό μου για πληρωμές, τραπεζικές συναλλαγές και αναζήτηση πληροφοριών όταν χρειαζόταν.

Δε μου έλειψε τίποτε από τα παραπάνω. Πέρασα όμορφα, έκανα 2 μπάνια την ημέρα, έφαγα καλά και κοιμήθηκα αρκετά.

Θα ήθελα πολύ να περνούσα περισσότερο χρόνο εκεί, ακόμη και το χειμώνα δουλεύοντας απομακρυσμένα. Υποθέτω ότι θα πρέπει να περιμένω να βγω στη σύνταξη για να τα καταφέρω.

Another short trip to Thessaloniki

It was the second time in a month that I had the pleasure to visit Thessaloniki – this time for an exhibition as well. However, this time things were more tight:

1. My working hours at the corporate stand were 09.30 to 20.00, leaving no time in the morning and minimum time in the evening.
2. It was raining all the time. And we’re talking about thunderstorms, not just rain. And this is always a problem when you are on a business trip, carrying around your tech (laptop, smartphone, chargers and cables, powerbanks and all these tech goodies.

Photo by Vlad Cheu021ban on Pexels.com

Thanks to a valid and detailed weather forecast, I packed my umbrella, raincoat and my GEOX Amphibiox boots. I wouldn’t be the smartest guy around but at least I would be dry – and this is really important during a business trip. Plus, my Riutbag R15.3 is water-resistant enough for casual rain.

I took my medium suitcase with me, so I had to pack smart. Made use of all my packing cubes, decided upon each daily outfit carefully and got some spares as well, just in case for the odd oil stain or the soaked pair of trousers. I didn’t miss a thing during my stay at Thessaloniki.

This combination of bad weather and packed schedule affected my own schedule: This time I didn’t visit my favorite restaurant (Lola), as the heavy rain did not allow me to get outside the exhibition for the lunch break. However, I enjoyed tasty burgers at Pax Burgers (just a couple of blocks away from my hotel) and typical dishes like gyros and kebab at Diagonios). We had some wonderful time and dishes during a corporate dinner at Neon Cafe and a round of relaxing beers at the ARC cafe bar – really close to our hotel.

I came back to Athens exhausted but thankful for these days away from my daily routine.

Ταξί(δι) στη Θεσσαλονίκη

Πρόσφατα είχα τη χαρά να συμμετέχω (ως εκθέτης) στην 83η ΔΕΘ και να βρεθώ για μια ακόμη φορά στη Θεσσαλονίκη. Το ξενοδοχείο μας ήταν εξαιρετικό αλλά μακρυά από τη ΔΕΘ, άρα θα έπρεπε να παίρνω ταξί σε καθημερινή βάση. Δεν θέλω να χρησιμοποιώ ταξί, ακόμη και όταν είναι πληρωμένο από την εταιρεία, αλλά προσπαθώ να μην είμαι προκατειλημμένος όταν το κάνω. Στην τελική ο καθένας κάνει τη δουλειά του.

Πώς γίνεται όμως να τυχαίνουν όλα τα στραβά σε εμένα: 100% αληθινές ιστορίες οι παρακάτω:

1. Φτάνω στη Θεσαλονίκη και περιμένω ταξί στο σταθμό του τρένου. Γεμιζουν και φεύγουν τα δύο πρώτα που περίμεναν εκεί – μετά τίποτα. Περιμένουμε στην ουρά, έρχονται 1-2 ταξί μετά από ώρα. Ψωνίζουν όμως τους πελάτες που τους βολεύει, και όχι από τη σειρά (κάτι που απαγορεύεται). Φασαρία στη σειρά, αφού άτομα πίσω από εμάς επιβιβάζονται πριν από εμάς, άθλιες δικαιολογίες από τους οδηγούς ταξί. Μετά από 20 λεπτά, και αφού με περίμεναν οι συνάδελφοι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να το πάρω με τα πόδια μέχρι το ξενοδοχείο: 3,5 χιλιόμετρα, με σακίδιο στην πλάτη και μεσαία βαλίτσα στο χέρι, και ντάλα ο ήλιος (16.30 το απόγευμα). Ψιλοχάθηκα, με τη βοήθεια τηλεφώνου βρήκα το δρόμο μου και τέλικά έφτασα στο ξενοδοχείο. Κουρασμένος, καταϊδρωμένος αλλά αξιοπρεπής.

2. Αφήνω τα πράγματά μου στο ξενοδοχείο και κατεβαίνω αμέσως για να βρω τους συνάδελφους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Καλώ ταξί από τη reception του ξενοδοχείου. Ξεκινάμε. Μιλάει ασταμάτητα στο κινητό χωρίς hands-free, για το τελευταίο service που (δεν) του έκαναν στο ταξί, που δεν τον σεβάστηκαν σαν πελάτη κλπ. Μετά έρχεται η σειρά μου: Πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα ταξί, πώς είναι να είσαι γαύρος στη Θεσσαλονίκη κλπ. Φτάνει η ώρα να πληρώσω – μου λέει 9 ευρώ, πληρώνω και ζητάω απόδειξη. Έχω αργήσει τραγικά και βγαίνω σφαίρα από το ταξί. Αργότερα που είδα την απόδειξη έγραφε το πραγματικό ποσό: 8,28 ευρώ. Ο ταξιτζής πήρε με το έτσι θέλω 70 λεπτά φιλοδώρημα για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που μου προσέφερε.

3. Το άλλο βράδυ κατά τις 22.00, μετά τα επεισόδια της ΔΕΘ (Σάββατο 8/9) περιμένω ταξί στην πιάτσα της Εγνατίας, εγώ μαζί μα αρκετούς άλλους. Η πιάτσα άδεια και πουθενά κάποιο τηλέφωνο να καλέσουμε ταξί: όλα κινούνται στο αντίθετο ρεύμα, προς τη ΔΕΘ αφού το δικό μας ρεύμα είναι κλειστό από ψηλά. Ζητάμε από μερικούς από αυτούς να ενημερώσουν συναδέλφους τους να έρθουν να μας πάρουν, αλλά αντιμετωπίσαμε πλήρη αδιαφορία. Τελικά το παίρνω πάλι με τα πόδια προς το ξενοδοχείο, μήπως βρω ταξί παρακάτω. Περπατάω με πλήρη φόρτο (λάπτοπ, πορτοφόλι, έγγραφα κλπ.) ανάμεσα σε πιωμένους πιτσιρικάδες και μετανάστες που πίνουν τσιγάρα – επάνω στην Εγνατία!

Photo by Kaique Rocha on Pexels.com

Όντως μετά από λίγο πετυχαίνω ταξί σε φανάρι, μπαίνω και ξεκινάμε για το ξενοδοχείο. Ο οδηγός (προς τιμήν του) με ρωτάει αν έχω πρόβλημα να πάρει και άλλους, γιατί γίνεται χαμός στους δρόμους. Δέχτηκα επειδή είχα περάσει κι εγώ το λούκι, ήμουν κι εγώ στη θέση τους πριν λίγο – απλά τον ενημέρωσα ότι θα χρειαστώ απόδειξη. Ένα ζευγαράκι πάει στο σταθμό του τρένου, και ένας ηλικιωμένος λίγο πριν το σταθμό. Πληρώνει 3,5 ευρώ ο ηλικιωμένος, 4,5 ευρώ το ζευγαράκι. Χωρίς απόδειξη. Κάνουμε ελιγμούς, περνάμε από δρόμους που δεν ξέρω και τελικά φτάνουμε στο ξενοχδοχείο μου. 7 ευρώ (στρογγυλά) με απόδειξη για το ταξί, δεν ξέρω πώς το κατάφερε, αλλά τόσο ήταν η απόδειξη. Συνεπής προς εμένα ο ταξιτζής, ασυνεπής προς το κράτος. Αλλά στην τελική, μήπως το κράτος είναι συνεπές προς αυτόν?

4. Την επόμενη μέρα παίρνουμε ταξί με συνάδελφο για να φτάσουμε στην έκθεση. Ζητάω απόδειξη – ο οδηγός πατάει πανικόβλητος κάποια κουμπιά στο μηχάνημα, το οποίο αρνείται να εκτυπώσει την απόδειξη. Κι άλλες προσπάθειες, κανένα αποτέλεσμα. Βιάζομαι να φύγω για να είμαι στην ώρα μου. Ελέγχει τα καλώδια, φταίει το χαρτί που δεν έχει μπει σωστά. Είναι μεσημέρι, δεν πρέπει να έχει κόψει άλλη απόδειξη μέσα στη μέρα και είναι η τελευταία του κούρσα από ότι μας είπε. Επιμένω για την απόδειξη, που πρέπει να μπει στο εξοδολόγιο – χωρίς απόδειξη μπαίνει από την τσέπη μου. Βάζει και βγάζει το ρολό με το χαρτί, βγαίνει γύρω στο μισό μέτρο αλλά κενό. Προτείνω χειρόγραφη απόδειξη για να τελειώνουμε. Βγάζει ένα μπλοκάκι αθεώρητο, χωρίς σφραγίδα επωνυμίας, όλα χειρόγραφα. Τουλάχιστον είναι συνεπής και τα γράφει όλα αναλυτικά – και εγώ τυχερός που η απόδειξη περνάει από το λογιστήριο της εταιρείας.

Περιττό να πω ότι φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη, τη διαδρομή από το ξενοδοχείο (Μαινεμένη) μέχρι το αεροδρόμιο την έκανα με 15 λεπτά περπάτημα και μετά με το λεωφορείο του αεροδρομίου – δεν άντεχα άλλες συγκινήσεις με τους οδηγούς ταξί.

Αθήνα-Θεσσαλονίκη με τρένο

Δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που ταξίδεψα με τρένο στην Ελλάδα: Πρέπει να ήμουν φοιτητής (ή μαθητής) και είχα ανέβει στην Αλεξανδρούπολη για να δω ένα φίλο μου. Οι εντυπώσεις μου ήταν τόσο τραγικές που αποφάσισα να μην ξαναταξιδέψω με τρένο: Παντελής έλλειψη ελέγχου και φύλαξης στα βαγόνια, άνθρωποι κοιμόντουσαν στους διαδρόμους και κάπνιζαν παντού, βρώμικες τουαλέτες κλπ.

Πολλά χρόνια μετά, αποφάσισα να ταξιδέψω στη Θεσσαλονίκη με τρένο. Πλέον η ΤΡΑΙΝΟΣΕ είναι ιδιωτική και διάβασα αρκετά θετικά σχόλια για τις αλλαγές.

Κράτηση εισιτηρίων

Ευχάριστη έκπληξη η δυνατότητα ηλεκτρονικής κράτησης και έκδοσης των εισιτηρίων. Φτιάχνεις εύκολα το λογαριασμό σου, επιλέγεις διαδρομή, θέσεις (από την κάτοψη των βαγονιών, σαν τα αεροπορικά) και πληρώνεις με κάρτα, Paypal ή κουπόνι αν έχεις). Έχω την εντύπωση όμως ότι η κάτοψη των θέσεων δεν ήταν σωστή, με τις πιο πολλές θέσεις να φαίνονται ότι κοιτάζουν αντίθετα προς την κίνηση του συρμού.

Τα εισιτήρια έρχονται στο email ως PDF (για εκτύπωση) και .pkpass (για το κινητό) – στον έλεγχο μπορείς να δείξεις ότι θέλεις, δεν έχει διαφορά. Παρά το ότι το τελευταίο βήμα της διαδικασίας σε παραπέμπει να κατεβάσεις τα εισιτήρια, εμένα δεν δούλεψε με κανένα browser. Απλά ήρθαν στο email μου.

Κόστος

Έκλεισα το εισιτήριο ηλεκτρονικά 2 ημέρες νωρίτερα, με κόστος 45,40 ευρώ για τη Β θέση (στην Α θέση υπήρχε μόνο μία θέση και αρχικά θα ήμασταν δύο). Δεν το λες και φθηνό, αφού βρίσκεις φθηνότερο αεροπορικό – θα φτάσεις και πιο γρήγορα έτσι. Είχα όμως αρκετά μεγάλες αποσκευές, καθώς το ταξίδι κράτησε 6 γεμάτες ημέρες, και είχα(ν) σχεδιάσει αλλιώς το ταξίδι μου, οπότε το αεροπορικό δεν ήταν επιλογή (ακόμη κι αν ήταν φθηνότερο). Φαίνεται πως έχουν κοπεί πολλές εκπτώσεις (π.χ. για έκδοση από το κινητό, από το Web) μετά την αλλαγή στην ιδιοκτησία της εταιρείας. Σε σχέση με τα ΚΤΕΛ που θυμάμαι πάντως (με παραπλήσιο κόστος?), οι θέσεις είναι πιο άνετες.

Χρόνος

Δεν χρειάζεται να φτάσεις νωρίτερα, θα περιμένεις άδικα. Το τρένο είχε ώρα αναχώρησης 10.18 και έφτασε στην αποβάθρα 10.10. Τουλάχιστον ξεκίνησε στην ώρα του, παρά το συνωστισμό (βλέπε παρακάτω). Ο χρόνος της διαδρομής Αθήνα-Θεσσαλονίκη υπολογίζεται στις 5,5 ώρες περίπου, πρακτικά έκανε 6 (φτάσαμε περίπου στις 16.10).

27-08-2001 MESA METAFORAS TRENO

Αναμονή πριν το ταξίδι

Αν φτάσεις νωρίτερα είτε ψάχνεις στις αποβάθρες για κάποια σκιά να καθίσεις (δύσκολο να βρεις κάθισμα), ή παίρνεις ένα καφέ από τα Everest που είναι μέσα στο σταθμό. Αν προλαβαίνεις κοιτάς και γύρω για εναλλακτικές – εγώ δεν είχα χρόνο και προτίμησα τα Everest, όπου έφαγα το πρωινό μου με άνεση.

Στα highlights της αναμονής περιλαμβάνεται επίσκεψη στις τουαλέτες του σταθμού Λαρίσης: Πρέπει να ανέβεις μερικά σκαλιά (αποτελεί από μόνο του πρόβλημα για ΑμΕΑ, ηλικιωμένους κλπ.) και εκεί συναντάς την κυριούλα που ρυθμίζει την κίνηση και σου δίνει φύλλα χαρτί με το αζημίωτο – αν το χρειάζεσαι. Σουρεάλ σκηνικό. Α, καλό θα είναι αν αφήσεις αφύλαχτη αποσκευή, να έχεις εντοπίσει κάποιον αξιόπιστο να στην προσέχει όσο λείπεις. Εγώ τα κατάφερα.

Οργάνωση

Είχα εισιτήριο για το βαγόνι 4 σε συρμό με συνολικά 5 βαγόνια, οπότε περίμενα να ανέβω στο προτελευταίο. Στην πραγματικότητα ήταν αρκετά περισσότερα και δεν υπήρχε αρίθμηση εξωτερικά. Αποτέλεσμα: οι επιβάτες μπερδεύτηκαν και να έμπαιναν σχεδόν στην τύχη. Αυτό δημιούργησε συνωστισμό μέσα στα βαγόνια χωρίς λόγο, αφού ο καθένας ρωτούσε τους υπόλοιπους αν είναι όντως στο σωστό βαγόνι και μετά έψαχνε να βρει τη θέση του – σέρνοντας τις βαλίτσες και τις τσάντες του.

Βαγόνια

Φωτεινά, καθαρά με μεγάλα παράθυρα, σαν πιο όμορφος προαστιακός. Το δικό μου βαγόνι είχε 4 θέσεις ανά σειρά (2 διπλές θέσεις, σαν τις αεροπορικές με το τραπεζάκι τους), ενώ υπήρχαν και μερικές θέσεις με τη διάταξη του προαστιακού (2 θέσεις που κοιτάζουν άλλες 2 θέσεις). Υπήρχε χώρος για τις αποσκευές επάνω από κάθε θέση, και μικρός χώρος στις άκρες του βαγονιού. Τουαλέτα υπήρχε στις άκρες του βαγονιού. Είχα διαβάσει κάτι για πρίζες μέσα στα βαγόνια (ακόμη και στη Β θέση) αλλά δεν βρήκα τίποτα – ευτυχώς δε μου χρειάστηκε.

View this post on Instagram

 

Today I had the opportunity to make a 6 hour trip by train; the first after more than 20 years. It was much better and more convenient than I expected 🙂

A post shared by Vassilis P. (@vprot) on Sep 7, 2018 at 10:34am PDT

 

Το κυλικείο είναι στα πρώτα βαγόνια, οπότε αν δεν έχεις θέση εκεί κοντά και φοβάσαι να αφήσεις τις αποσκευές σου αφύλαχτες, καλύτερα να έχεις μαζί σου τα απαραίτητα (σνακς, νερό, καφέ κλπ.). Δεν είναι δύσκολο, θέλει οργάνωση και προετοιμασία.

Ελεγκτής

Μόλις ξεκινήσαμε έγινε έλεγχος εισιτηρίων. Παραδόξως, μπορούσες να ξεχωρίσεις τον ελεγκτή από το καπέλο με το σήμα ΤΡΑΙΝΟΣΕ που φορούσε! Είχε ένα μικρό μπλοκάκι στα χέρια και σημείωνε με στυλό κάτι από το εισιτήριο, σα να παίρνει παραγγελία σε ταβέρνα (είπαμε, μην το παρακάνουμε με την ψηφιοποίηση των διαδικασιών!). Είχε μικρό θέμα με εισιτήριο που του έδειξαν από κινητό (ίσως δεν εμφανιζόταν σωστά/καθαρά) αλλά λύθηκε. Αμέσως μετά τσάκωσε έναν λαθρεπιβάτη στο χώρο μεταξύ των βαγονιών και τον οδήγησε με φωνές στο μπροστινό βαγόνι. Ποιος να ξέρει τι απέγινε…

Πώς περνάς την ώρα σου

Προφανώς δεν έχεις και πολλά πράγματα να κάνεις. Καλό θα είναι να φορτώσεις ένα κινητό ή tablet με μουσική και ταινίες, να πάρεις ένα βιβλίο κλπ. – εγώ αυτό έκανα και πέρασε η ώρα. Αλλιώς μπορείς άνετα να κοιμηθείς ή να χαζεύεις την όμορφη, γεμάτη πράσινο, διαδρομή.

Για να ξεπιαστείς μπορείς να κάνεις βόλτες στα βαγόνια – αλλά θα αφήσεις τις αποσκευές μου αφύλαχτες…

Συμπέρασμα

Το ταξίδι ήταν άνετο, ευχάριστο και απροβλημάτιστο. Εύκολα θα επέλεγα και πάλι το τρένο για αντίστοιχο ταξίδι, ειδικά αν ήταν χαμηλότερο το κόστος ή μικρότερος ο χρόνος του ταξιδιού. Η εναλλακτική του αεροπλάνου (ειδικά με φθηνά εισιτήρια) είναι πάντα ελκυστική, αλλά το τρένο έχει τη χάρη του.

Ταξίδι στη Νάξο με το SuperRunner

Πρόσφατα ταξιδέψαμε μετά από αρκετά χρόνια στη Νάξο. Για διάφορους λόγους αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε από Ραφήνα και όχι από Πειραιά – και δεν το μετανοιώσαμε. Είδαμε τις διαθέσιμες επιλογές και θεωρήσαμε το SuperRunner της Golden Star Ferries ως την καλύτερη, με βάση τις ώρες αναχώρησης και άφιξης και υπολογίζοντας το κόστος για δύο ενήλικες, δύο παιδιά και ένα αυτοκίνητο (312 ευρώ σύνολο). Κάναμε την κράτηση ηλεκτρονικά από τη σελίδα της εταιρίας και τυπώσαμε τα εισιτήρια από το σπίτι.

Η εμπειρία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτή που είχαμε από τα συμβατικά πλοία που παίρνααμε από Πειραιά. Χαρκτηριστικά επισημαίνω τα εξής:

1. Επιτέλους τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια βρέθηκαν στην ψηφιακή εποχή: Μπορέσαμε να κάνουμε κράτηση των θέσεων ηλεκτρονικά και εκτύπωση στο σπίτι, οπότε δεν χρειάστηκε να περάσουμε από το πρακτορείο στη Ραφήνα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια δεν μπορούν να κλείνονται ηλεκτρονικά και να εκτυπώνονται από τους επιβάτες όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με τα αεροπορικά.
2.  Πολύ εύκολη και γρήγορη επιβίβαση – δική μας και του αυτοκινήτου. Εξίσου μειωμένος ήταν και ο χρόνος παραμονής σε κάθε λιμάνι.
3. Ταξιδεύοντας με αξιοπρέπεια: Μόνο αριθμημένες θέσεις (αεροπορικές με τραπεζάκια), οπότε δεν χρειάστηκε να τρέξουμε όπως παλιά για να προλάβουμε θέσεις, να τσακωθούμε με αυτούς που έχουν ξαπλώσει στους καναπέδες, έχουν καταλάβει ήδη θέσεις με τις αποσκευές τους για άτομα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία τους κλπ. Γνωρίζαμε ότι έχουμε τη θέση μας και θα είναι διαθέσιμη ότι και να γίνει, όσο αργά και αν επιβιβαστούμε.
4. Ταξιδεύοντας με ασφάλεια: Το κατάστρωμα είναι κλειστό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού (ανοίγει μόνο όση ώρα δένει το πλοίο σε λιμάνι), οπότε το ταξίδι αυτόματα γίνεται πολύ ασφαλές για τα παιδιά μας που μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να βγουν σε μη φυλασσόμενο χώρο.
5. Πολύ ευγενικό προσωπικό, και πάντα διαθέσιμο.
6. Καθαρός και φωτεινός χώρος, με σεβασμό στον επιβάτη. Επιτέλους σωστή θερμοκρασία περιβάλλοντος (βλ. πλοία-ψυγεία της γραμμής), οπότε δεν χρειάστηκαν οι ζακέτες που είχαμε πάρει μαζί μας.
7. Μειωμένος χρόνος ταξιδιού: Πολύ σημαντικός παράγοντας, καθώς σε 5 ώρες από τον απόπλου είχαμε βγει από το λιμάνι της Νάξου! Είχα συνηθίσει ταξίδια  6+ ωρών από Πειραιά, οπότε η διαφορά ήταν σημαντική.

Υπήρξαν όμως και κάποια σημεία που μας προβλημάτισαν / στεναχώρησαν:

1. Το σύστημα ηλεκτρονικής κράτησης των θέσεων είναι μάλλον προβληματικό: Ενώ κλείσαμε αρκετά νωρίς τα εισιτήριά μας, και στα δύο ταξίδια οι θέσεις μας ήταν διάσπαρτες – ειδικά στην επιστροφή τα παιδιά ήταν μαζί αλλά εγώ και η σύζυγος σε διαφορετικές θέσεις, αρκετά μακριά. Την ίδια στιγμή, υπήρχαν αρκετές κενές θέσεις δίπλα σε αυτές που καθόμασταν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική χωρίζονται θέσεις που κλείνονται ταυτόχρονα…
2. Το προσωπικό που περνάει σε τακτά διαστήματα και μαζεύει τα σκουπίδια από τα τραπεζάκια δείχνει υπερβολικό ζήλο: Σε κάποια φάση που δεν ήμασταν στις θέσεις μας, πήραν και πέταξαν σακούλα που είχε μέσα σνακς για το ταξίδι μας, καθώς και ποτήρια που είχαν ακόμη καφέ. Μιλάμε για ολόκληρες τυρόπιτες, κουλούρια κλπ. και όχι για μερικά μπισκότα. Θα εκτιμούσαμε λίγη υπομονή και περισσότερη προσοχή από την πλευρά τους – εκτός αν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει να ασφαλίζουμε τα τρόφιμά μας….
3. Το πλοίο καθυστέρησε περίπου 35-40 λεπτά να φύγει από Νάξο (στο ταξίδι της επιστροφής), καθώς άργησε στα προηγούμενα λιμάνια (Σαντορίνη και Ίο), ενώ είχε (από ότι είπαν) και 7 μποφόρ οπότε δεν έπιασε μέγιστη ταχύτητα. Τουλάχιστον υπήρξε ενημέρωση και γνωρίζαμε τι έγινε (αφού επιβιβαστήκαμε) με ταυτόχρονη συγγνώμη για την καθυστέρηση. Προφανώς συμβαίνουν αυτά, ειδικά σε μια περίοδο με αυξημένη κίνηση.
4. Οι τουαλέτες μύριζαν έντονα (σύνηθες φαινόμενο σε πλοία με μεγάλα δρομολόγια). Επίσης δεν είχαν σε καμία φάση χαρτί για τα χέρια και οι μικροί μας δυσκολεύονταν να χρησιμοποιήσουν το στεγνωτήριο των χεριών, καθώς αυτό ήταν αρκετά ψηλά.

Γενικά ήταν μια θετική εμπειρία και σίγουρα θα ξαναπροτιμήσουμε τα Golden Star Ferries για μελλοντικά μας ταξίδια στις Κυκλάδες – απλά την επόμενη φορά θα έχουμε πάρει τα μέτρα μας (βλέπε σνακς σε τσάντα και όχι σε σακούλα – χωρίς αυτό να δικαιολογεί το προσωπικό, χαρτί και μωρομάντηλα από το σπίτι μας κλπ.).

Εύχομαι μόνο να διατηρήσουν το ίδιο υψηλό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια για να μη χρειαστεί να κοιτάξουμε για εναλλακτικές. 😊

Packing light for summer holidays

Packing less is great, but you always have to carry the essentials with you; especially when you spend some time away from home. You need to carefully plan your stay, think about the items that you will definitely need, add some of those that you may need and then start packing. The easiest way is packing more, but this is not really convenient – especially during summer holidays.

During the first part of our summer holidays, I packed my stuff in my compact messenger bag: My 10.1-inch tablet with its charger and the Logitech K480 keyboard, a couple of smartphones with their chargers, HDMI cable for plugging the tablet to the hotel room’s TV (it was the first time the TV was unlocked and the cable proved useful for keeping kids busy watching cartoons), a notepad & pencils, wallet, my sunglasses etc. However, I hardly had the opportunity to use the bulky keyboard and instead I used mostly my smartphones for consuming content (e.g. checking out social media, looking for information on places to visit, GPS navigation etc.) and producing as well (taking and editing photos, updating social media). I also found the bag heavy to carry around.

As a result, during the second part of our holidays, I decided to get rid of some stuff and be even more portable. I challenged myself to fit all my essentials in a really compact mens shoulder bag that was given to me as a gift some time ago but never had the opportunity to use it. It may sound impossible, but this little bag held the following during my holidays:

• My Magic Wallet
• A pocket notepad and a couple of pens
• A pocket book (one of the biographies of Black Sabbath 😃 )
• Home keys, car keys and hotel room keys with keyrings
• Two smartphones and one charger
• My sunglasses in their pouch
• A compact flashlight (it always comes handy when away from home)
• A nail clipper
• Coins
• Fresheners & gums
• All the receipts collected during the vacations and a couple of folded A4 pages with map of the area and other notes.

It was so compact and light that I could easily carry it around by the pool, the beach and our evening walks – virtually all the time. Of course I did not have my 10.1-inch tablet nor its keyboard with me, but I would hardly have the opportunity to use them anyway, based on my experience and daily schedule. This meant that I stayed a little bit behind with blogging, reviewing the places we visited etc. but this would happen anyway, due to lack of time for that (and not due to the lack of the items themselves).

My 5 days in Budapest

This year we decided to spend the New Year’s holidays in Budapest, instead of staying at home. Both tickets and hotel room were booked back in August, so the prices were appealing and not too high for such trip.

Period of reference: 29/12/2013-3/1/2014.

Team consisting of me, my wife and our 4 year old son.

My last time in Budapest was back in September 2010, but it was for business purposes so I did not get to see much things.

Why Budapest?

• It is a traditional city, with an intense medieval character at the center of Europe,
• it is said to be cheap (at least compared to other destinations),
• it is said to be really festive during Christmas holidays
• there is a direct flight from Athens,
• we found really cheap flights during the summer (for the Christmas holidays)

Why NOT Budapest?

• It is cold and humid during the winter, especially for a 4-year old kid
• Use of English is limited in public places (e.g. metro stations, public means of transportation, even shops)
• The use of the local currency means that one will lose some money during conversions (e.g. cash conversion, credit/debit card)
• It is not as cheap as it used to be; prices for goods like food, shoes/clothes and other stuff are now comparable (if not more expensive) to the Greek ones!
• There’s no metro connecting the airport with the city, so you either have to commute using more than one mean or to use a taxi.

The hotel:

• We had various issues with our debit cards during the pre-authorization. We finally managed to have one of them working. It was probably not the hotel’s fault, but the communication was rather problematic as they never responded in our requests to find an alternative way of payment.
• We arrived at the hotel at 10.30 but the check in was at 15.00 (rather late, but it was the policy of the hotel). There was no way to speed things up, so we had to leave our luggage at the hotel, take a short/long walk around, had something to eat before we we returned to the hotel and almost fell asleep while waiting for our check in.
• The hotel’s spa, swimming pool and wellness facilities are actually shared with guests and people actually using the gym etc. In fact it is a rather crowded facility, to which we also had access.
• The apartment was indeed big and included a fully-equipped kitchen, a sofa, a large LCD TV and lots of storage spaces. The bathroom was innovated, clean and bright, featuring both a shower and a bathtub; however, it lacked any window or mean of ventilation… a bowl full of fruits was available and well-appreciated.
• Not too many bathroom amenities; just two bars of soap, an antibacterial gel and shower gel/shampoo in a dispenser. I missed anything with the hotel’s logo on it.
• The apartment smelled badly; it had something to do with the bathroom and despite the use of an air-freshener, the smell was obvious
• The room was cleaned daily and a broken lamp was immediately fixed without us asking the reception (apparently the previous guest informed the reception about that)

The city:

We had the opportunity to do a little sightseeing, as our son was getting tired and bored easily, he had to be at bed at about 14.00 and 23.00 respectively, he does not like to eat outside (e.g. fast-food, restaurants etc.), he was getting cold etc. On top of that, he didn’t like us to take photos so we had to trick him. The weather was cold and cloudy (as expected) but at least it did not rain during our stay, so we could take some short walks.  We visited the central market, Vaci utca (the most visited street of Budapest) and the green bridge. That was all. We planned to take the Children’s railway (Gyermekvasút) but it looked hard to reach any of the stations…our son would love that but we had to skip that. We mainly used the blue metro line, as there was one metro station close to our apartment and the city center was only 3 stops away.

The shops:

We had our first lunch at the local KFC, which were rather close to our hotel. I really liked the food but my wife and son didn’t. We also tried McDonald’s and had dinner at two more formal restaurants. The food was nice, goulash soup was lovely but the prices were rather high – higher than the ones some years ago. One planned dinner at For Sale pub was cancelled due to a problem with our reservation and I was advised not to visit my favorite Fatal restaurant for various reasons.

The central market was crowded and provided us with the opportunity to buy some souvenirs for family and friends; however, the prices were not lower than the ones in the shops, even at Vaci utca, which is considered as a tourist place. We got some sweet paprika, cups and toys for the kids.

Trivia:

• On Sunday evening we had a meeting for dinner with other Greeks at the Calvin metro station, which was only 10 mins by metro from our station. We went to get the metro tickets but the booth was closed (as expected). The automatic ticket machine outside the station did not accept bills (we only had 500 and 1000 HUF banknotes) and after we made some change by buying stuff at the nearby grocery, the ticket machine proved to be out of order. There was no way for us to buy tickets at this point so we started walking. It took us about 30 mins to reach the Calvin metro station and our son froze in the meantime!
• Prices were rather high in general; in restaurants we paid about 15 euros per person for a main dish and a shared desert, while prices for clothes, shoes etc. were usually higher than in Athens!
• The best way for buying local currency is to wait until you reach Vaci utca or other commercial streets of Budapest, which are full of exchange shops. The exchange rate is much better than the one provided by banks or at the airport. You can even pay the taxi with a credit card, so you do not need any HUF before reaching your hotel.
• As regards taxi, the safest option is Fotaxi, the official company associated with the Budapest airport; they are legitimate and you even get a voucher with an approximate amount of payment, based on the place of your destination (which in our case was almost 100% correct). It takes about 20-25 euros from the airport to the city center and the taxi drivers are really kind.
• The use of credit/debit cards is really common in Budapest and might be the best option of paying while shopping, eating out and booking tickets. You only have to check with your bank if additional fees apply; in my case, I had one debit card which had additional fees for paying in currency other than EUR, so I opted for another one which was only charging the currency rate based on the Visa one.

Trip to Washington D.C. – The story in bullets

• It was a business trip
• I exchanged 200 euros for USD260. I would have gotten much less at the Athens airport.
• I flew from Athens to Washington D.C. through Philadelphia with US Airways
• Various snacks and beverages were offered during the flight but I still felt hungry; I tend to get more hungry when I am tired. All experienced passengers had snacks in their carry-on luggage!
• It was really cold during the flight; it reminded me of Greek ships to the Greek islands, where the temperature in the salon is usually really low. I suppose they want to keep us fresh and young during the long trips in both cases. At least US Airways was kind enough to provide warm blankets to everyone during the flight.
• Due to extremely long queues at the passport check points, in Philadelphia I missed my connection flight to Washington… had to wait for three hours at the airport, which to my surprise provided free access to the internet.
• My luggage traveled to Washington without me, as I was told this happens with national flights. I was really worried that the last time I saw it would have been at the Athens airport; however, it was on the correct lane, waiting for me to arrive in Washington.
• While waiting at the Philadelphia airport, I grabbed a snack and sat to eat it; I didn’t notice a small (but oily) piece of food left on the chair. This left me with one pair of trousers less during my stay in Washington.
• I wish I have chosen a direct flight to Dulles or Baltimore airports; I would have saved a lot of time from the security screening and might have shortened my trip – both of them were more far away from the city center though (so I would have to take a bus and a metro later), and this is why I chose to fly to Ronald Reagan Airport. I promise that I will never do that again – Only direct flights to my U.S. destination if possible.
• I left home at 07.30 and reach hotel at 05.30 (Greek time), so my trip took almost one day!
• Metro at the Ronald Reagan Airport was not operational due to works; I had to get a bus for a couple of metro stations, carrying around my heavy luggage
• I reached hotel only to realize that there was a problem with both my debit cards (both Visa and Mastercard); the Mastercard was rejected, while the limit for the Visa was 500 euros. I only had USD250 with me.
• The hotel policy for Debit card owners was to charge a fee of $60 per night for the use of the card – I was not aware of that rule and would have paid in cash if I only knew about that. They said that it would be automatically refunded after 10 days – I never trust this kind of transactions, as businesses tend to “forget” that they have to give you back your money.
• Each evening I returned to the hotel room after the meeting, only to realize that the magnetic key was not working; I was told during my last night at the hotel that this was due to the fact that the room was not paid yet. However, this also applied to my first night at the hotel.
• I could not withdraw money from a nearby ATM with my Debit Mastercard – I will have to check with my bank about that. **edit** I had to slide the card in the ATM slot and after taking out I was allowed to proceed with the transaction. It was tricky and surely not how things work in Europe.
• I was never sure the amount charged to my card by the hotel (twice), as the transactions took place behind the counter and in a nicely-hidden spot. And we are not talking about crooks here; it was a $250/night hotel at the center of Washington D.C.
• I booked the room through Booking.com for a fixed price; I am curious to see how much I was charged in the end.
• Finding out the exact price for an item is hard, as the prices shown never include taxes – and taxes are different in different cases. You can only find out about that after you pay.
• On top of that, you need to tip in almost any occasion. You need to tip the doorman, the bellman, the waiter, the lady cleaning the hotel room, the taxi driver etc. Sometimes you are kindly requested to do so, sometimes you really need to. This is not common in Europe and of course it adds up to the prices.
• I could not find a fast food in Washington, at least the ones shown in movies, with large burgers, large fries, large milk shakes. I only got to each some “big” (but still normal in size) sandwiches and less-than-normal sized milk shakes.
• Walking around Washington was a pleasure; big pedestrian walks, enormous parks, lots of sights. I walked so much that my feet hurt.
• You feel safe in Washington. There is police around the city, especially near the public buildings (which are really numerous).
• I spent about an hour walking to the Capitol, thinking that the river would be exactly behind it; I was totally disoriented as usually, as the river was on the exactly opposite side.
• There were a lot of buildings that looked like ancient Greek ones; it was really appreciated. On top of that, Americans seem to be really proud of their history and respect monuments and figures; this is not the case in Greece.
• Jogging is very popular in Washington – you need to take better care of the joggers than the cyclists.
• Jet lag is a fact – I felt exhausted every day after the lunch for the first days. Then I traveled back home, where things were even worse (see below).
• There are no croissants in grocery stores (I think they call them Pharmacies here) – The only options for breakfast at the hotel room were biscuits and cereals, along with milk. I lived with that during my last morning in Washington.
• I did not find any stores to buy gadgets/clothes etc. I wouldn’t have minded to get my hands on a refurbished Microsoft Surface tablet, a Nokia Lumia Windows Phonw or maybe a Mac Pro, but it seems that there was nothing around my hotel (and my long walks).
• I was nervous about the use of power adapters in US with a Schuko plug (for my laptop) so I grabbed a cheap one from Athens, which costed my 14,5 euros. A similar but more well-built-looking adapter in the Athens airport was sold for 35 euros and the same one (as mine) at Philadelphia airport for about $30. I have to admit that I loved my adapter, which allowed me to charge all my gadgets using both the plug and the included USB port at the same time. It is highly recommended as a cheap alternative to the more expensive and elegant ones (such as SKROSS).
• I had problems checking out of my hotel, as my cards could not be used for paying the remaining amount ($600 while my account balance was much higher in both cases). I had to visit an ATM and use both cards (Visa & Mastercard) for withdrawing money as there was a $400 limit per card by the ATM and I needed $600 (transaction which incurred fees both by the ATM and by my banks). In the end, there was a pre-charging made in both cards and one of them will have to be released (it may take up to 10 working days as I was told by the hotel). I just hope that I will not be overcharged. Cards are a mess-cash is good…
• On my was back to Ronald Reagan airport I managed to get the wrong metro line and I started moving outside the city – thanks to a friendly passenger, I was told how to get the right line again.
• Before flying from Washington to Philadelphia but as soon as we were seated in the airplane, we were told that there was an weight imbalance and one (volunteer) passenger from rows 1-4 should be moved to the last row; I am currently 115 Kg and was sitting at row 4, next to a guy who seemed to be twice as big as me. To everyones relief, I offered to move to the last row.
• This time there were no big queues so I had to wait quite a lot at the airports. However, there was a 50 min delay from Philadelphia to Athens. This trip seemed endless.
• As I flew from evening (U.S.) to morning (Greece) I had trouble getting some sleep during the flight. I spent two days trying to recover from the trip.
• I was expecting my wife to pick me up from the airport but (of course) something happened and I had to take the suburban railway. This meant a delay of about 20 mins and me carrying my 20Kg suitcase and 15 kg backpack over a quite a big number of stairs at the destination station, as both the elevator and the escalators were out of order.

Πόσο μικρός είναι ο κόσμος?

Στο τελευταίο μου ταξίδι προς Κύπρο ταξιδεύω με μια συνάδελφο, η οποία κάθεται στο αεροπλάνο στην μπροστινή από τη δική μου σειρά. Μια κοπέλα ψηλή, καστανόξανθη και με έντονη Κυπριακή προφορά (δεν έμοιαζε δηλαδή καθόλου με Κύπρια!) της ζητάει πολύ ευγενικά να αλλάξουν θέσεις για να μπορέσει να καθήσει μαζί με το κοριτσάκι της και το σύζυγό της. Η συνάδελφος πολύ ευγενικά δέχεται και έρχεται πίσω, οπότε πιάνουμε την κουβέντα για το ταξίδι, για το πώς θα φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας καθώς και σχετικά με το Workshop που ετοιμάζουμε με τη συμμετοχή Κυπρίων ερευνητών στο χώρο της Γεωπονίας.

Το κοριτσάκι είναι ανήσυχο σε όλο το ταξίδι, σηκώνεται στο κάθισμά του, φωνάζει, γελάει, γενικά τραβάει την προσοχή. Η μαμά του προσπαθεί να το ησυχάσει, αλλά κατά την προσγείωση πονάνε τα αυτάκια του και κλαίει… Αφού προσγειωθήκαμε, χαιρετηθήκαμε και φύγαμε.

Σύμπτωση Νο 1: Μετά από δύο μέρες έρχεται η ώρα του Workshop, οπότε περιμένουμε τους Κύπριους συμμετέχοντες στην αίθουσα όπου θα γίνονταν οι παρουσιάσεις. Μόλις έφτασε το πρώτο group… να μπροστά μας η κοπέλα από το αεροπλάνο! Χαιρετηθήκαμε και πάλι και σκάσαμε στα γέλια με τη σύμπτωση! Μικρός που είναι ο κόσμος…

Αφού περνάει το πρώτο μισό της ημερίδας, έφτασε η ώρα για φαγητό. Έχω ήδη καθήσει με την παρέα μου σε ένα τραπέζι στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και τρώμε. Η κοπέλα περνάει από μπροστά μας και ρωτάει κάτι σχετικά με την ημερίδα. Τώρα  μου φαίνεται γνωστή σαν φυσιογνωμία… ξεκινάει διάλογος:

(Βασίλης) – Δεν πρέπει να είστε από την Κύπρο (παρά τη βαριά Κυπριακή προφορά της)

(Κοπέλα) – Όχι, στην πραγματικότητα είμαι από τη Σπάρτη.

(Βασίλης) – Το ξέρω. Επίσης ξέρω ποιο τμήμα της Γεωπονικής έχετε τελειώσει, ποιά χρονιά μπήκατε στο Πανεπιστήμιο και ότι κάνατε παρέα με τους τάδε και τάδε.

(Κοπέλα) – !!!

(Βασίλης) – Είχαμε κοινές παρέες, καθώς ο κολλητός μου ο Νίκος είναι και αυτός από τη Σπάρτη και έκανε παρέα με τους φίλους σου!

Σύμπωση Νο 2: Τελικά η κοπέλα είναι η γνωστή Σπαρτιάτισσα, από τις πιο όμορφες κοπέλες του έτους μας και φυσικά δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη. Είχαμε να συναντηθούμε από φοιτητές, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ και τελικά τα έφερε έτσι που να βρεθούμε εντελώς τυχαία σε ένα event στην Κύπρο!

Πόσο μικρός είναι ο κόσμος, πείτε μου!