Breaking down (Μέρος Γ): Ο φούρνος μικροκυμάτων

Αφού επισκευάσαμε αυτοκίνητο και ψυγειοκαταψύκτη θεωρήσαμε πως κλείσαμε με τις ζημιές του Γενάρη, οπότε καθίσαμε την Κυριακή να φάμε οικογενειακά το μεσημεριανό μας. Το φαγητό ήθελε λίγο και γρήγορο ζέσταμα στο φούρνο μικροκυμάτων: Μόλις όμως ζεστάναμε τα δύο πιάτα των παιδιών και πηγαίναμε να βγάλουμε το τρίτο, το κουμπί που ανοίγει το φούρνο έμεινε μέσα, με ένα χαρακτηριστικό ήχο που υποδήλωνε μάλλον σπάσιμο πλαστικού. Το πιάτο είχε μείνει μέσα και ο φούρνος λειτουργούσε κανονικά κατά τα άλλα.

Αφού φάγαμε, έβαλα λίγο χρόνο να προσπαθήσω να ανοίξω την πόρτα του φούρνου αρχικά με ένα μαχαίρι ανάμεσα στην πόρτα και το σώμα του, μήπως και μπορούσα να σηκώσω το μάνταλο που ασφαλίζει την πόρτα. Αδύνατον. Τελικά ξεβίδωσα όλο το κέλυφος του φούρνου, το σήκωσα και είδαμε ότι όντως κάτι είχε σπάσει ή φύγει από τη θέση του (δύσκολο να πει κανείς στο σημείο που βρίσκεται). Προσπαθήσαμε για λίγο μήπως και αλλά μπα…

Δεν ξέρω αν αξίζει καν να επισκευαστεί ή απλά να αντικατασταθεί από ένα καινούριο. Εγώ λέω το 2ο πάντως.

Breaking down (Μέρος Β): Το ψυγείο

Εδώ και καιρό ο ψυγειοκαταψύκτης μας υπολειτουργούσε – βασικά λειτουργούσε κανονικά αλλά κάθε φορά που μπριζώναμε κάποια συσκευή σε οποιοδήποτε (σχεδόν) δωμάτιο, σταματούσε στιγμιαία το μοτέρ, ακουγόταν ένα χαρακτηριστικό “μπιπ-μπιπ” και μετά έκανε μια επανεκίνηση. Το ίδιο γινόταν συχνά και όταν απλά ανάβαμε κάποιο φως σε ένα από τα κοντινά δωμάτια.

Στην αρχή υποψιαστήκαμε τα ηλεκτρολογικά του σπιτιού (που απέχουν πολύ από το να είναι ικανοποιητικά και λειτουργικά) που μέσα από μικρές πτώσεις τάσεις (πχ. όταν ανάβει μια λάμπα ή μπριζώνεται μια συσκευή) μπορεί να προκαλούσαν θέμα στο ψυγείο, οπότε δοκιμάσαμε να το μπριζώσουμε σε σταθεροποιητή τάσης, ακόμη και σε UPS. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα συνεχιζόταν.

(Μίλαμε για το ίδιο ψυγείο που παρότι No Frost, έπιανε πάγο και έπρεπε να κάνουμε απόψυξη κάθε καολοκαίρι όταν λείπαμε για διακοπές).

Τελικά Παρασκευή και 13 ξημερώματα αποφάσισε να μας αφήσει – το “μπι-μπιπ” συνεχιζόταν χωρίς να σταματά και το μοτέρ δεν μπορούσε να πάρει μπροστά, παρότι ακουγόταν κάτι σαν ρελέ που προσπαθούσε να το ξεκινήσει. Διαπιστώσαμε το πρόβλημα την Παρασκευή  το πρωί όταν ξυπνήσαμε, οπότε αναγκαστήκαμε να πετάξουμε τα περισσότερα τρόφιμα της κατάψυξης που είχε χάσει εντελώς την ψύξη της. Όλα αυτά παραμονή του πάρτι του μικρού μας, οπότε και είχαμε ένα ψυγείο γεμάτο τρόφιμα… Ψάξαμε αμέσως για τεχνικό που θα μπορούσε να έρθει να δει το πρόβλημα το απόγευμα, μόλις επιστρέφαμε κι εμείς στο σπίτι, αλλά μάταια – παρά τη γκρίνια και την κρίση όλοι είχαν αρκετή δουλειά.

Μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα ήρθε ένας από αυτούς Σάββατο πρωί – με τον βοηθό του. Χωρίς δοκιμές (μόνο από την περιγραφή μας) κατέληξαν στο ότι φταίει η πλακέτα και λόγω του επείγοντος θα επιχειρούσαν την επισκευή της. Εναλλακτικά θα χρειαζόταν αντικατάσταση με νέα που θα κόστιζε περισσότερο (γύρω στα €200 υπολόγιζαν το ανταλλακτικό) και θα αργούσε 2-3 ημέρες, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα. Τελικά είχαμε την επισκευασμένη πλακέτα εγκατεστημένη στο ψυγείο – και πλήρως λειτουργική πλέον – μέτα από 4 ώρες και με κόστος €100 (όμορφα και στρογγυλά).

Με τις υγείες μας.

Breaking down (Μέρος Α): Το αυτοκίνητο

Έπρεπε εδώ και καιρό να πάμε το οικογενειακό μας Opel Corsa για αλλαγή λαδιών και φίλτρου, και καθώς εργάσιμες ημέρες και ώρες δεν έχουμε πρόσβαση σε συνεργείο στην περιοχή που μένουμε, αποφάσισα να το πάω σε ένα συνεργείο κοντά στο γραφείο. Όλα ξεκίνησαν κανονικά, αλλά μόλις πέρασα τα 70-80 στη Βάρης-Κορωπίου το αυτοκίνητο άρχισε να τρέμει ολόκληρο, σα να μην προλάβαινε η αντλία βενζίνης να δώσει αρκετό καύσιμο στον κινητήρα. Στο πρώτο φανάρι δεν κατάφερε να κρατήσει το ρελαντί και έσβησε. Ψυχραιμία, τα έχω ξαναπεράσει με το Corsa: Ανάβω alarm και προσπαθώ να βάλω μπρος. Μάταια. Κορναρίσματα από πίσω, τα αυτοκίνητα προσπαθούν να αλλάξουν λωρίδα. Το αυτοκίνητο νεκρό, ίσα που γυρνούσε η μίζα. Με τα πολλά και με πάτημα γκαζιού πήρε μπρος και έφτασα στην παραλιακή. Στο φανάρι της Λ. Αλίμου ξανασβήνει, μετά από το σχετικό τρέμουλο. Πάλι τα ίδια από την αρχή, απλά πιο επικίνδυνα λόγω της μεγάλης ταχύτητας που αναπτύσσουν τα αυτοκίνητα πίσω μου. Μετά από 3-4 λεπτά πήρε μπρος.

Embed from Getty Images

Πάω στο συνεργείο, εξηγώ το πρόβλημα και μου λένε ότι θα το συνδέσουν με διαγνωστικό. Φαίνεται ότι η βλάβη είναι ένα ρελέ της αντλίας βενζίνης, αλλά δεν μπορούν να το επισκευάσουν, καθώς λείπει με άδεια ο ηλεκτρολόγος τους. Πακέτο. Επιστρέφω βράδυ πλέον στο σπίτι, προσέχοντας να μην ξεπεράσω τα 70. Σε κάποια φάση ξεχάστηκα και την πάτησα στην παραλιακή… πάλι η διαδικασία από την αρχή – απλά τώρα είναι σκοτάδι και ίσως λίγο πιο επικίνδυνο. Με τα πολλά κατάφερα και έφτασα σπίτι χωρίς να σβήσει ξανά, πηγαίνοντας με 40-50.

Η λύση: Ο πέθερός μου πήγε το αυτοκίνητο στο γνωστό του συνεργείο (που εμπιστεύεται εδώ και χρόνια) και αλλάχθηκε κάποια πλακέτα – ίσως ο αυτόματος – με κόστος €110. Δεν τολμάω να οδηγήσω το Corsa για να το δοκιμάσω, γιατί φαίνεται πως μόνο στα δικά μου χέρια ξεψυχάει – η γυναίκα μου σπάνια είχε πρόβλημα.

Με τις υγείες μας…

Η νεκρανάσταση του laptop ;

Από τότε που πήρα το HP tx-1110us από το service δεν ασχολήθηκα καθόλου μαζί του… το δοκίμασα 2-3 φορές να δω αν ανοίγει αλλά τα συμπτώματα ήταν τα ίδια όπως πάντα: δεν άνοιγε, παρά μόνο για ένα δευτερόλεπτο άναβαν τα leds και μετά τίποτα. Έτσι είχα μείνει με την εντύπωση ότι έχω ένα laptop με καμένη οθόνη 😦

Το μέλλον του laptop ήταν αβέβαιο, καθώς πέρασαν διάφορα από το μυαλό μου:

1. Να το πουλήσω όπως είναι σε συμβολική τιμή, μήπως και καταφέρει κάποιος να κάνει πατέντα και να το επισκευάσει.
2. Να το αποσυναρμολογήσω και να πουλήσω ξεχωριστά όσα από τα εξαρτήματά του λειτουργούν (σκληρός δίσκος, κάρτα δικτύου, οθόνη, μνήμες)
3. Να δω την πιθανότητα να μπορέσω να του “μεταμοσχεύσω” κανούρια motherboard, αφού αντίστοιχα μοντέλα κυκλοφορούν σήμερα από την HP.

Ο φίλος μου ο Γιώργος όμως, ανήσυχο πνεύμα και μάστορας, μου ζήτησε να ασχοληθούμε μια τελευταία φορά με το laptop, μήπως και καταφέρουμε να κάνουμε κάτι για να το αναστήσουμε. Αφορμή στάθηκε ένα video από το youtube και κάποια σκόρπια μηνύματα σε διάφορα fora, που ανέφεραν ότι το πρόβλημα δεν ήταν ούτε στη GPU ούτε και στη motherboard αλλά στην κακή επαφή ανάμεσά τους που οφείλεται στον κακό σχεδιασμό του συστήματος απαγωγής της θερμότητας από την GPU.

Έτσι λοιπόν σήμερα εφοδιασμένος με το μη-λειτουργικό laptop, το service manual κατέβηκα στο γραφείο. Ο Γιώργος ήρθε ορεξάτος με τα εργαλεία του. Ξεκινήσαμε γρήγορα το ξεβίδωμα σύμφωνα με τις οδηγίες του service manual και αφού μείναμε μόνο με την motherboard στα χέρια κάναμε το κόλπο που αναφέρεται στο video: Βάλαμε ένα χάλκινο κέρμα (των 5 ευρωλεπτών) ανάμεσα στην GPU και στην ψύκτρα της για να τη σταθεροποιήσουμε στη θέση της και να πετύχουμε την καλύτερη απαγωγή θερμότητας. Αφού το ξανασυναρμολογήσαμε με απόλυτη ακρίβεια (ο Γιώργος βασικά ανέλαβε όλη τη διαδικασία!) ήρθε η μεγάλη στιγμή της δοκιμής… αλλά το laptop αρνήθηκε να ανοίξει!

Στην αρχή απογοητεύτηκα αλλά ο Γιώργος είχε κι άλλο άσσο στο μανίκι του: Το κλασικό χτύπημα των πλήκτρων που βρίσκονται επάνω από την GPU (backspace, slash, backslash, enter κλπ) έφερε και πάλι ζωή στο laptop!! Μπήκαμε κανονικά στα Windows Vista Home Basic που είχαν μείνει εγκατεστημένα από την τελευταία φορά που λειτουργησε το μηχάνημα, κάναμε restart, περάσαμε updates, όλα καλά! Μια-δύο φορές έκλεισε το μηχάνημα αλλά στη συνέχεια φάνηκε να σταθεροποιείται.

Καθώς ζόριζα το μηχάνημα για να δω εάν θα κλείσει πάλι όταν φτάσει στα όριά του, με χρήση του High Performance mode και συνεχή χρήση (updates, surfing, video κλπ), παρατήρησα ότι ζεσταινόταν αρκετά από τη δεξιά πλευρά του (στην πλευρά της GPU). Για να ελέγξω τη θερμοκρασία χρησιμοποίησα το freeware πρόγραμμα Speedfan. Οι θερμοκρασίες που μου έδωσε ήταν περίπου 65-75 για τη CPU και 95 oC για την GPU!! Με τη χρήση του Power Save mode η θερμοκρασία της CPU έπεσε στους 55-60 αλλά η GPU συνέχισε να ψήνεται στους 90 βαθμούς… με την πρώτη ευκαιρία θα ρίξουμε μερικές σταγόνες θερμοεπαγωγικής πάστας ανάμεσα στη GPU και το κέρμα, όπως και στην CPU, για να ρίξουμε τις θερμοκρασίες.

Προς το παρόν το laptop λειτουργεί άψογα, και αυτό το post έχει γραφτεί εξ όλοκλήρου σε αυτό! Έχει στηθεί από την αρχή (antivirus/firewall, java/flash player, όλα τα updates των Windows, ορισμένα βασικά προγράμματα όπως Gomplayer, Speedfan, 7zip κλπ) χωρίς να κλείσει στην πορεία.

Μένουν ορισμένες εκκρεμότητες όπως η μείωση της θερμοκρασίας της GPU και να δούμε εάν θα κλείσει πάλι μετά από restart, ίσως μετά από κάποιο χτύπημα κατά τη μεταφορά κλπ. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι και πάλι λειτουργικό, έστω και με το ενδεχόμενο να κλείσει σε κάποια φάση, πράγμα που σημαίνει ότι η motherboard δεν έχει πάθει (ακόμα) κάποια βλάβη.

Γιώργο σου χρωστάω για αυτήν την επισκευή! Να είσαι καλά φίλε!!

Friday, Boring Friday

Τελικά οι επιπτώσεις από το πέσιμο της προηγούμενης εβδομάδας δεν ήταν άμεσα εμφανείς, αλλά μέσα στην εβδομάδα που πέρασε παρατήρησα τα εξής: Ο πίσω τροχός του ποδηλάτου κάνει απίστευτα οχτάρια και ο θώρακάς μου με πονάει ακόμα, ίσως περισσότερο από ότι αρχικά…υποθέτω ότι έχω ραγίσει κάποιο πλευρό αλλά ούτως ή άλλως δεν μπορεί να γίνει κάτι σε αυτές τις περιπτώσεις, οπότε δεν έχω πάει καν για ακτινογραφία: Μέχρι να πάει ο μικρός φαντάρος θα έχει σταματήσει ο πόνος!

Στο μεταξύ, το πέσιμο συνέπεσε με την απόφασή μου να αρχίσω να χρησιμοποιώ πάλι καθημερινά και να ξεκινήσω και κανένα χαλαρό Halbike. Πλέον όχι μόνο θέλει φτιάξιμο το ποδήλατο, αλλά πονάω αρκετά όταν το διπλώνω και το ξεδιπλώνω, οπότε θα πρέπει να το αναβάλλω για κάποιο διάστημα.

Κάναμε μια βραδυνή ποδηλατοβόλτα με το φίλο Σταύρο και τα Dahonάκια μας τις προάλλες, εκεί που παρατήρησα την άθλια κατάσταση του πίσω τροχού, και μάλιστα κοντέψαμε να φτάσουμε στην Παιανία! Αν είχαμε περισσότερο χρόνο σίγουρα θα φτάναμε, και μάλιστα αρκετά άνετα. Το μπροστινό φως που αγόρασα τις προάλλες είναι αρκετά φωτεινό, σίγουρα το πιο δυνατό που είχα ποτέ! Έβαλα στη θέση του, κάτω από τη σέλα, και το τσαντάκι εργαλείων που είχα πάρει τις προάλλες από το Lidl (αχρείαστο να ‘ναι!). Η βόλτα ήταν ιδανική για να ξεδώσουμε μετά από αρκετές ημέρες πίεσης και ρουτίνας. Γενικά με το ποδήλατο ξεσκάω, πόσο μάλλον σε χαλαρές βόλτες με καλή παρέα!

Στο μεταξύ, θα κάνουμε μια απόπειρα με το φίλο Γιώργο να φτιάξουμε το λαπτοπάκι μου. Έχουμε κάποιες ιδέες, κυρίως από video στο youtube και ο Γιώργος φαίνεται τρελλό μαστόρι, οπότε έχω κάποιες ελπίδες! Δε με χάλαγε να το έχω σαν εναλλακτική του netbook μερικές φορές, αφού το φτάνω στα όριά του με τη χρήση που του κάνω.

Ένα laptop και τα χάπια μου!

Χθες έφτασα στα όριά μου…το πρωί δεν έβρισκα κάποια σημαντικά έγγραφα στο σπίτι και στο δρόμο διαπίστωσα ότι έχω ξεχάσει το κινητό στο σπίτι! Τουλάχιστον κατάφερα να καλύψω με το ποδήλατο 3 χλμ σε λιγότερο από 10 λεπτά, προκειμένου να προλάβω το μετρό (και να μην περιμένω μισή ώρα για τον επόμενο συρμό) και ξέδωσα λίγο στο δρόμο.

Δυστυχώς τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα: Όταν έφτασα στο γραφείο και έβγαλα το laptop (ένα HP Pavillion tx 1110us) από το σακίδιο για να δουλέψω, αυτό αρνήθηκε πεισματικά να ανοίξει: Τα leds άναβαν για 1 δευτερόλεπτο και μετά έσβηναν, με την οθόνη νεκρή. Δεν κρατούσε με τίποτα ανοιχτό πάνω από 1 δευτερόλεπτο, ότι και να έκανα. Στην πράξη δοκίμασα τα εξής:

1. Έβγαλα την μπαταρία και δοκίμασα μόνο με το τροφοδοτικό, σε περίπτωση που τα είχε παίξει η μπαταρία.

2. Έβγαλα το τροφοδοτικό και δοκίμασα μόνο με την μπαταρία

3. Έβγαλα μπαταρία και τροφοδοτικό, το άφησα 10 λεπτά off, πάτησα το power button για να στραγγίξω τα υπολείμματα ενέργειας (power drain), όπως διάβασα σε κάποιο forum.

Γενικά έψαξα και στο internet σχετικά με το πρόβλημα που είχα αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Το πήρα απόφαση ότι κάηκε η motherboard λοιπόν και μίλησα με την τεχνική υποστήριξη της HP. Μου είπαν να δοκιμάσω με το power button και πατώντας συνεχόμενα το F10, μήπως μπω στο BIOS…τζίφος! Τελικά βρήκα ποιό είναι το κοντινότερο σε μένα service center της HP, ώστε να περάσω να το αφήσω για επισκευή το Σάββατο ή τη Δευτέρα. Στο μεταξύ σκεφτόμουν το κόστος επισκευής, την πιθανή αγορά netbook για να κάνω τη δουλειά μου κλπ.

Στο γραφείο έκανα προσωρινά τη δουλειά μου με ένα παλιό desktop μηχάνημα που ξεθάψαμε από μια γωνία. Σε κάποια φάση, ο καλός μου φίλος Τάσος μου πρότεινε ένα παράξενο κόλπο που διάβασε σε κάποιο forum: Να χτυπήσω με δύναμη στο πληκτρολόγιο το Enter, το backslash και τα πλήκτρα που βρίσκονται γύρω από αυτό, και μετά να δοκιμάσω να ανοίξω το laptop….ΔΟΥΛΕΨΕ ΑΜΕΣΩΣ!!

Το γιατί? Υπάρχει λέει ένα πρόβλημα με κακή κόλληση της Nvidia GPU σε ορισμένα μοντέλα, με αποτέλεσμα να μην κάνει καλή επαφή και να σβήνει το μηχάνημα! Η κάρτα γραφικών βρίσκεται κάτω από τα συγκεκριμένα πλήκτρα, οπότε το χτύπημά τους την επαναφέρει σε τάξη και το σύστημα λειτουργεί και πάλι! Μια πιο μόνιμη, αλλά και επικίνδυνη λύση είναι το άνοιγμα του laptop και ο έλεγχος των κολλήσεων, αλλά προς το παρόν το αφήνουμε στην άκρη.

Σημασία έχει ότι το laptop λειτουργεί άψογα πάλι και ο Τάσος με έσωσε για μια ακόμη φορά, οικονομικά και ψυχολογικά! Αν έχεις τέτοιους φίλους, δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο! 🙂