Διακοπές 2022 – back to the basics

Πέρασα μια φορτωμένη και δύσκολη χρονιά, με πολλές υποχρεώσεις, ελάχιστο ελευθερο χρόνο και έστω και ελαφρό COVID, οπότε περίμενα πώς και πώς τις καλοκαιρινές διακοπές για να χαλαρώσω.

Αυτές τις 15 ημέρες λοιπόν είπα να γυρίσω στα βασικά και να κάνω την επανάστασή μου στα 45 μου – midlife crisis δεν το λένε οι Άγγλοι;

Για 15 ημέρες λοιπόν:

1. Δεν φορέσα κάλτσες ούτε και κλειστο παπούτσι: 15 ημέρες μόνο με Crocs για την παραλία και το σπίτι και τα αγαπημένα μου Geox πέδιλα για τις βόλτες εκτός σπιτού. Επίσης λατρέυω να περπατάω ξυπόλητος ακόμη και στο δρόμο!
2. Δεν φόρεσα μακρύ παντελόνι: Είχα 1-2 μαζί μου αλλά την έβγαλα με μαγιώ τη μισή μέρα και βερμούδες την υπόλοιπη.
3. Δεν είδα τηλεόραση: Δεν έχουμε στο εξοχικό ούτως ή άλλως, και δε μου έλειψε καθόλου. Ξεκούρασα τα μάτια μου και το μυαλό μου.
4. Δεν έβαλα πακέτο με απεριόριστα data στο κινητό: Την εβγαλα με 1GB και λίγο WiFi από τους γείτονες για βασικό browsing – όχι ταινίες ή βίντεο.
5. Κολύμπησα όσο ποτέ άλλοτε: Μετά από 2+ χρόνια, το smartwatch μου έχει βγει εκτός εγγύησης οπότε το έβαζα στη θάλασσα και μετρούσα απόσταση. Τις περισσότερες φορές ήμουν πάνω από 1 χλμ, ενώ έφτασα και σχεδόν τα 2 κάποιες φορές.
6. Ήπια ελάχιστες μπύρες και έφαγα ελάχιστα γλυκά. Κρίμα είναι να καις θερμίδες με το κολύμπι και να τις παίρνεις εύκολα με ένα ποτό ή σνακ.
7. Έκανα λιγότερα από 80 χλμ. με το αυτοκίνητο. Η παραλία ήταν μπροστά μας και χρειαστηκε μόνο μια επίσκεψη σε διπλανό χωριό για σούπερ μάρκετ και μία για σουβλάκια.
8. Έλυσα άπειρα σταυρόλεξα και διάβασα 1,5 βιβλίο. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να απασχολώ το μυαλό μου τα ήσυχα μεσημέρια και τα νωχελικά απογεύματα.
9. Άνοιξα το laptop μόνο μία φορά που χρειάστηκα ένα αρχείο από τον υπολογιστή της δουλειάς (για προσωπικούς λόγους). Είχα σκοπό να ετοιμάσω κάποια blog posts αλλά ποτέ δεν ήμουν σε mood να χρησιμοποιήσω laptop. Αξιοποίησα όμως το κινητό μου για πληρωμές, τραπεζικές συναλλαγές και αναζήτηση πληροφοριών όταν χρειαζόταν.

Δε μου έλειψε τίποτε από τα παραπάνω. Πέρασα όμορφα, έκανα 2 μπάνια την ημέρα, έφαγα καλά και κοιμήθηκα αρκετά.

Θα ήθελα πολύ να περνούσα περισσότερο χρόνο εκεί, ακόμη και το χειμώνα δουλεύοντας απομακρυσμένα. Υποθέτω ότι θα πρέπει να περιμένω να βγω στη σύνταξη για να τα καταφέρω.

Καλοκαίρι 2020 – Back to the basics

Το καλοκαίρι για εμένα είναι συνυφασμένο με την χαλάρωση και την ελευθερία. Αφήνω πίσω μου ρολόγια και κινητά (όσο το δυνατόν), και ακολουθώ ένα τυπικά χαλαρό πρόγραμμα, που εξαρτάται μόνο από το πού βρίσκομαι.

Όταν κάνω διακοπές στα μέρη μου όπως και φέτος, σηκώνομαι το πρωί, φοράω το μαγιό μου και κάνω την πρώτη μου βουτιά σε μια άδεια παραλία – μια πραγματικά ιδωτική θαλάσσια πισίνα. Μετά τις 11.00 που αρχίζει να κάιει ο ήλιος είναι η ώρα για πρωινό και ακολουθούν δουλίτσες στο σπίτι, σταυρόλεξα, βιβλία κλπ. Φαγητό το μεσημέρι, υπνάκος και δεύτερη βουτιά το απογευματάκι μετά τις 18.00, που έχει αρχίσει να αραιώνει ο κόσμος και να πέφτει ο ήλιος. Ακολουθεί τσιμπολόγημα για βραδυνό, περπάτημα και πάλι ύπνος.

No place like home.

Όταν πάλι δεν είμαι στα μέρη μου, ψάχνω να βρω κάτι βολικό.

Για εμένα, το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τα εξής:

1. Επαφή με την άμμο: Απεχθάνομαι τις οργανωμένες πλαζ και τις ξαπλώστρες γιατί χάνω την ουσία του καλοκαιριού. Μου αρέσει να νοιώθω την άμμο κάτω από τις πατούσες μου και να ξαπλώνω επάνω στην καυτή άμμο. Όταν χρειάζομαι σκιά έχω την σκηνή παραλίας και σπάνια ομπρέλα. Θερμός με δροσερό νερό και κανένα φρούτο. Από την άλλη πλευρά, η ξαπλώστρα είναι κάτι το εντελώς ξένο μέσα στο φυσικό περιβάλλον της παραλίας και μου στερεί την επαφή με την άμμο. Επίσης απεχθάνομαι τα πλαστικά ποτηράκια με καφέ, νερό κλπ. από τις καντίνες και τα μπιτσόμπαρα.
2. Απλά και άνετα ρούχα: Στις διακοπές θα φορέσω ότι πιο άνετο και απλό έχω διαθέσιμο. Αν μπορώ θα είμαι όλη τη μέρα με μαγιό (στεγνό ή βρεγμένο) και φαρδιά μπλουζάκια, σαγιονάρες ή πέδιλα. Σε 15 ημέρες διακοπών φέτος φόρεσα μόνο μία φορά μακρύ παντελόνι και κλειστά παπούτσια – και ήμουν ευτυχισμένος.
3. Έλλειψη οργανωμένου προγράμματος: Όλη τη χρονιά μετράω τα λεπτά για να προλάβω να φύγω για το γραφείο, να γυρίσω από το γραφείο και να πάω/πάρω τα παιδιά από δραστηριότητες κλπ. – συνεχώς με το ρολόι στο χέρι και άγχος. Στις διακοπές κρατάω ένα πολύ βασικό πρόγραμμα (ύπνος – πρωινό – μπάνιο – μεσημεριανό – ύπνος – μπάνιο – βραδινό – ύπνος), με μικρές αλλαγές. Οι αλλαγές είναι συνήθως ευπρόσδεκτες.
4. Δραστηριότητες που μου αρέσουν: Κολύμβηση, βιβλία που δεν έχω διαβάσει μέσα στη χρονιά (σπάνια) ή θέλω να ξαναδιαβάσω (συχνά), περπάτημα, σταυρόλεξα, φωτογραφίες, ότι μπορώ και θέλω να κάνω χωρίς να πιέζομαι. Όχι, δεν θέλω να πάω σε οργανωμένη παραλία, να ξαπλώσω σε ξαπλώστρα και να πιω καφέ σε πλαστικό – καλύτερα να πας χωρίς εμένα και να περάσουμε και οι δύο καλά. Εκτός αν θέλεις να καθήσουμε στην άμμο με το νερό να βρέχει τα πόδια μας και να τα πούμε.

Κάπου στα ανατολικά της Νάξου

5. Ελαχιστοποίηση τεχνολογίας: Στο εξοχικό δεν έχουμε σταθερό τηλέφωνο (άρα ούτε και ADSL), τηλεόραση, ραδιόφωνο, Η.Υ. κλπ. – ούτε και τα παιδιά έχουν τα tablets τους μαζί. Μόνο κινητά τηλέφωνα (με δύσκολο σήμα – βλέπε παρακάτω) και ίντερνετ όταν χρειαστεί. Οκ, καμιά φορά χρειάζεται να ζητήσω κωδικούς WiFi από μαγαζιά ή να περπατήσω μέχρι την άκρη της αποβάθρας για να πιάσω σήμα στο κινητό, αλλά αυτό είναι το τίμημα της απομόνωσης.

6. Αποσύνδεση: Όταν είδα φέτος και για 2η-3η συνεχόμενη φορά να μην έχω 4G στα μέρη μου δεν τα έβαψα μαύρα. Γύρισα το κινητό σε 2G για να έχω σήμα για κλήσεις όπου μπορώ και ζήτησα κωδικούς WiFi για μια ώρα ανάγκης, που θα χρειαστεί να δω ειδήσεις και να πληρώσω κάποιο λογαριασμό. Το laptop είναι σε μια άκρη και παίζει μουσική (mp3 – δεν υπάρχει streaming εδώ!) και για καμιά επείγουσα δουλειά. Κρατάω το κινητό κλειστό όσο μπορώ και περιορίζω τη χρήση του στα απολύτως απαραίτητα.

Τα βιβλία που πήρα φέτος μαζί μου στις διακοπές. Δεν διάβασα πάνω από 20 σελίδες συνολικά.

7. Μακρυά από το αυτοκίνητο! Όταν έχω τη δυνατότητα, επιλέγω μέρος κοντά στη θάλασσα. Το τελευταίο που θα ήθελα στις διακοπές είναι να πρέπει να φορτώνω πράγματα στο αυτοκίνητο, να οδηγώ, να ψάχνω να παρκάρω και να περπατάω από το αυτοκίνητο μέχρι την παραλία – και το αντίστροφο στο γυρισμό….τα 80 χλμ. που οδηγώ σχεδόν καθημερινά μεσα στην πόλη με έχουν κουράσει.

Φέτος δεν πήρα καν τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου, αν και το σκέφτηκα. Ήταν ένα βάρος παραπάνω, μαζί με τη 2η μπαταρία και το φορτιστή και είχα ήδη πολλά στις αποσκευές μου. Αποφάσισα τις λιγοστές φωτογραφίες να τις βγάλω με το κινητό (που έχω ούτως ή άλλως μαζί μου – πολυεργαλείο όπως πάντα) και να αφήσω πίσω μου όσο περισσότερη τεχνολογία γίνεται.

Απολαμβάνω το χρόνο μου με την οικογένεια (όταν δεν υπάρχει γκρίνια!) αλλά και τον πολύτιμο χρόνο που είμαι μόνος μου στο σπίτι ή στην παραλία.

Γεμίζω τις μπαταρίες μου το καλοκαίρι για να αντέξω τον υπόλοιπο χρόνο – και κάθε μπαταρία έχει διαφορετικό τρόπο φόρτισης και αντοχή 😉

Ταξίδι στη Νάξο με το SuperRunner

Πρόσφατα ταξιδέψαμε μετά από αρκετά χρόνια στη Νάξο. Για διάφορους λόγους αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε από Ραφήνα και όχι από Πειραιά – και δεν το μετανοιώσαμε. Είδαμε τις διαθέσιμες επιλογές και θεωρήσαμε το SuperRunner της Golden Star Ferries ως την καλύτερη, με βάση τις ώρες αναχώρησης και άφιξης και υπολογίζοντας το κόστος για δύο ενήλικες, δύο παιδιά και ένα αυτοκίνητο (312 ευρώ σύνολο). Κάναμε την κράτηση ηλεκτρονικά από τη σελίδα της εταιρίας και τυπώσαμε τα εισιτήρια από το σπίτι.

Η εμπειρία ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτή που είχαμε από τα συμβατικά πλοία που παίρνααμε από Πειραιά. Χαρκτηριστικά επισημαίνω τα εξής:

1. Επιτέλους τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια βρέθηκαν στην ψηφιακή εποχή: Μπορέσαμε να κάνουμε κράτηση των θέσεων ηλεκτρονικά και εκτύπωση στο σπίτι, οπότε δεν χρειάστηκε να περάσουμε από το πρακτορείο στη Ραφήνα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια δεν μπορούν να κλείνονται ηλεκτρονικά και να εκτυπώνονται από τους επιβάτες όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με τα αεροπορικά.
2.  Πολύ εύκολη και γρήγορη επιβίβαση – δική μας και του αυτοκινήτου. Εξίσου μειωμένος ήταν και ο χρόνος παραμονής σε κάθε λιμάνι.
3. Ταξιδεύοντας με αξιοπρέπεια: Μόνο αριθμημένες θέσεις (αεροπορικές με τραπεζάκια), οπότε δεν χρειάστηκε να τρέξουμε όπως παλιά για να προλάβουμε θέσεις, να τσακωθούμε με αυτούς που έχουν ξαπλώσει στους καναπέδες, έχουν καταλάβει ήδη θέσεις με τις αποσκευές τους για άτομα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία τους κλπ. Γνωρίζαμε ότι έχουμε τη θέση μας και θα είναι διαθέσιμη ότι και να γίνει, όσο αργά και αν επιβιβαστούμε.
4. Ταξιδεύοντας με ασφάλεια: Το κατάστρωμα είναι κλειστό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού (ανοίγει μόνο όση ώρα δένει το πλοίο σε λιμάνι), οπότε το ταξίδι αυτόματα γίνεται πολύ ασφαλές για τα παιδιά μας που μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να βγουν σε μη φυλασσόμενο χώρο.
5. Πολύ ευγενικό προσωπικό, και πάντα διαθέσιμο.
6. Καθαρός και φωτεινός χώρος, με σεβασμό στον επιβάτη. Επιτέλους σωστή θερμοκρασία περιβάλλοντος (βλ. πλοία-ψυγεία της γραμμής), οπότε δεν χρειάστηκαν οι ζακέτες που είχαμε πάρει μαζί μας.
7. Μειωμένος χρόνος ταξιδιού: Πολύ σημαντικός παράγοντας, καθώς σε 5 ώρες από τον απόπλου είχαμε βγει από το λιμάνι της Νάξου! Είχα συνηθίσει ταξίδια  6+ ωρών από Πειραιά, οπότε η διαφορά ήταν σημαντική.

Υπήρξαν όμως και κάποια σημεία που μας προβλημάτισαν / στεναχώρησαν:

1. Το σύστημα ηλεκτρονικής κράτησης των θέσεων είναι μάλλον προβληματικό: Ενώ κλείσαμε αρκετά νωρίς τα εισιτήριά μας, και στα δύο ταξίδια οι θέσεις μας ήταν διάσπαρτες – ειδικά στην επιστροφή τα παιδιά ήταν μαζί αλλά εγώ και η σύζυγος σε διαφορετικές θέσεις, αρκετά μακριά. Την ίδια στιγμή, υπήρχαν αρκετές κενές θέσεις δίπλα σε αυτές που καθόμασταν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική χωρίζονται θέσεις που κλείνονται ταυτόχρονα…
2. Το προσωπικό που περνάει σε τακτά διαστήματα και μαζεύει τα σκουπίδια από τα τραπεζάκια δείχνει υπερβολικό ζήλο: Σε κάποια φάση που δεν ήμασταν στις θέσεις μας, πήραν και πέταξαν σακούλα που είχε μέσα σνακς για το ταξίδι μας, καθώς και ποτήρια που είχαν ακόμη καφέ. Μιλάμε για ολόκληρες τυρόπιτες, κουλούρια κλπ. και όχι για μερικά μπισκότα. Θα εκτιμούσαμε λίγη υπομονή και περισσότερη προσοχή από την πλευρά τους – εκτός αν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει να ασφαλίζουμε τα τρόφιμά μας….
3. Το πλοίο καθυστέρησε περίπου 35-40 λεπτά να φύγει από Νάξο (στο ταξίδι της επιστροφής), καθώς άργησε στα προηγούμενα λιμάνια (Σαντορίνη και Ίο), ενώ είχε (από ότι είπαν) και 7 μποφόρ οπότε δεν έπιασε μέγιστη ταχύτητα. Τουλάχιστον υπήρξε ενημέρωση και γνωρίζαμε τι έγινε (αφού επιβιβαστήκαμε) με ταυτόχρονη συγγνώμη για την καθυστέρηση. Προφανώς συμβαίνουν αυτά, ειδικά σε μια περίοδο με αυξημένη κίνηση.
4. Οι τουαλέτες μύριζαν έντονα (σύνηθες φαινόμενο σε πλοία με μεγάλα δρομολόγια). Επίσης δεν είχαν σε καμία φάση χαρτί για τα χέρια και οι μικροί μας δυσκολεύονταν να χρησιμοποιήσουν το στεγνωτήριο των χεριών, καθώς αυτό ήταν αρκετά ψηλά.

Γενικά ήταν μια θετική εμπειρία και σίγουρα θα ξαναπροτιμήσουμε τα Golden Star Ferries για μελλοντικά μας ταξίδια στις Κυκλάδες – απλά την επόμενη φορά θα έχουμε πάρει τα μέτρα μας (βλέπε σνακς σε τσάντα και όχι σε σακούλα – χωρίς αυτό να δικαιολογεί το προσωπικό, χαρτί και μωρομάντηλα από το σπίτι μας κλπ.).

Εύχομαι μόνο να διατηρήσουν το ίδιο υψηλό επίπεδο και τα επόμενα χρόνια για να μη χρειαστεί να κοιτάξουμε για εναλλακτικές. 😊

Διακοπές 2014: Ταχύπλοα vs. Συμβατικά πλοία, σημειώσατε 2

Φέτος αποφασίσαμε να πάμε και πάλι στη Νάξο μετά από 3 χρόνια. Χωρίς αυτοκίνητο, αλλά με τα δύο πιτσιρίκια. Από Ραφήνα.

Για να γλυτώσουμε τη γκρίνια των μικρών μας από το μεγάλο ταξίδι με συμβατικό πλοίο, είπαμε να δώσουμε κάτι παραπάνω για να πάμε με ταχύπλοο: το κάτι παραπάνω ήταν 52 ευρώ έκαστο για κάθε ενήλικα αντί για 36,50 με το Blue Star (στις αεροπορικές, μπορούσαμε και με 32 ευρώ έκαστος στο κατάστρωμα ή σε σαλόνι)  – ευτυχώς τα πιτσιρίκια μιας δεν πληρώνουν ακόμα ειστήριο γιατί είναι μικρά.

Το FlyingCat4 ξεκίνησε στις 3/8/2014 στις 08.00 από Ραφήνα και έφτασε στη Νάξο στις 12.20 αντί για 11.25 που ήταν προγραμματισμένο. Χωρίς προφανή λόγο. Χωρίς ενημέρωση. Συνολική διάρκεια 4 ώρες και 20 λεπτά. Κόστος 104 ευρώ (για να πάμε μόνο).

Το Blue Star Ithaki από Ραφήνα ξεκινούσε στις 07.40 και έπιανε Νάξο στις 13.30. Συνολική διάρκεια 5 ώρες και 50 λεπτά. Από την εμπειρία μου τόσα χρόνια, τα Blue Star είναι συνεπή στους χρόνους τους, αλλά το συγκεκριμένο δεν ξέρω αν καθυστέρησε την ημέρα που ταξιδεύαμε. Κόστος 73 ευρώ.

Τα ίδια και στην επιστροφή: Το FlyingCat4 ήρθε στην ώρα του στη Νάξο και ξεκίνησε στις 16/8/2014 στις 14.00 περίπου αλλά και πάλι φτάσαμε στις 18.20 στη Ραφήνα. Πάλι 4 ώρες και 20 λεπτά… τυχαίο? Δε νομίζω… με έκανε να αναρωτιέμαι αν τελικά το FlyingCat4 έχει κάνει ποτέ τη διαδρομή Ραφήνα-Νάξος & Νάξος-Ραφήνα σε 3 ώρες και 20 λεπτά που υπόσχεται…

Επιπλέον οι τουαλέτες μύριζαν από μακρυά και ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τις χρησιμοποιήσουν τα μικρά μας. Το bar δε, χρέωσε 2,95 ευρώ μια τυρόπιτα (με τυρί Φιλαδέλφεια, όπως μας είπαν, γιατί δεν είχε απλή)

Για να κλείσουμε το θέμα: Το FlyingCat4 δεν έκανε τη διαδρομή στο χρόνο που είχε υποσχεθεί. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές, αλλά δεν πληρώνουν το ταξί που αναγκαστήκαμε να πάρουμε επειδή χάσαμε το λεωφορείο στη Νάξο. Η διαφορά δε στην τιμή με το Blue Star (και προφανώς και με άλλα συμβατικά πλοία) δεν δικαιολογεί πλέον τη διαφορά στο χρόνο που χρειάζεται για να φτάσουμε στη Νάξο. Συνολικά πληρώσαμε 208 ευρώ με το FlyingCat4 αντί των 146 με το Blue Star.

Πάμε και στα άλλα τα καλά: Διαδρομή Ίος-Νάξος (13/8/2014) με το SeaJet 2. Περιμένουμε στο λιμάνι τις Ίου στις 12.35 που ήταν προγραμματισμένο να μας πάρει (και να μας σηκώσει…). Έφτασε με το πάσο του στις 13.15, μέχρι να φορτώσει πήγε 13.30 – Μία ώρα καθυστέρηση σχεδόν, χωρίς καμία ανακοίνωση ή δικαιολογία. Φτάσαμε στη Νάξο μετά από 40 περίπου λεπτά – 14.10 αν θυμάμαι καλά. Κόστος: 2 Χ 28,30 οι ενήλικες = 56,60 ευρώ και 14,20 ευρώ ο μικρός, άρα 70,80 ευρώ – προφανώς για το SeaJet δεν ισχύει αυτό που αναγράφεται στην πίσω πλευρά του εισιτηρίου σχετικά με τα παιδιά κάτω των 4 ετών, αφού το σύστημα δεν μας έβγαζε μηδενικό εισιτήριο. Η δε καθυστέρηση σε σχέση με το συνολικό χρόνο της διαδρομής ήταν τραγική.

Στην αντίστοιχη διαδρομή Νάξος-Ίος (9/8/2014) με το Blue Star Ithaki, το καράβι ήρθε με μικρή καθυστέρηση (περίπου 20 λεπτά) και φτάσαμε σε περίπου 1 ώρα. Κόστος: 14,50 Χ 2 = 29,00 ευρώ οι ενήλικες και μηδενικό εισιτήριο ο μικρός, άρα 29,00! Φαίνεται ότι στη Blue Star δεν είναι τόσο έξυπνοι για να χρεώνουν και τα βρέφη…

Συμπέρασμα: Πολύ άσχημες οι εμπειρίες μας φέτος από τα ταχύπλοα. Αν αποφασίσουμε το χρόνου να πάμε πάλι στη Νάξο, μάλλον θα προτιμήσουμε κάποιο συμβατικό πλοίο που είναι πιο συνεπές στους χρόνους του και με τη διαφορά στην τιμή θα μπορέσουμε να πάρουμε και το αυτοκίνητό μας. Αν αποφασίσουν να αλλάξουν τροπάρι τα ταχύπλοα, θα το μάθουμε από κριτικές και θα δούμε τι θα κάνουμε, αλλά μέχρι τότε θα κάνουμε κράτει…

Νάξος, 2011

Πραγματικά τις χρειαζόμουν αυτές τις διακοπές: Μετά από τρία πενθήμερα επαγγελματικά ταξίδια (τέλος Ιουνίου – μέσα Ιουλίου) και μια γενικά δύσκολη χρονιά, αυτές οι ημέρες των καλοκαιρινών διακοπών φάνταζαν σαν όαση. Παρότι η περίοδος που επιλέξαμε δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, αφού έτρεχαν αρκετές προθεσμίες για τη δουλειά μέχρι το τέλος του Ιουλίου, τελικά μαζέψαμε τα πράγματα σε βαλίτσες και φύγαμε για Νάξο.

Η συνταγή γνωστή εδώ και χρόνια: Θάλασσα, καλό σπιτικό φαγητό και χαλάρωση. Φέτος τα πράγματα ήταν ελαφρώς διαφορετικά με την παρουσία του μικρού που αλώνιζε και ήθελε συνεχώς την προσοχή μας αλλά ήταν μια ευκαιρία να τον χαρούμε για περισσότερες ώρες!

Βόλτες στην παραλία και στα λιγοστά μαγαζιά (ταβέρνες & μπαράκια), πρωινό και απόγευματινό μπάνιο (ακόμα και στη μοναδική πισίνα εκεί!), φαγητό στο σπίτι και στις λιγοστές ταβέρνες της περιοχής. Φέτος είχαμε και το γάμο ενός ξαδέρφου με το ίδιο όνομα, οπότε για πρώτη φορά είδαμε γάμο στον Αη-Γιάννη, το μικρό εκκλησάκι του χωριού. Το δε τραπέζι μετά το γάμο ήταν κάτι πραγματικά εντυπωσιακό: Σχεδόν όλα είχαν μεταφερθεί από τη Χώρα μέχρι την άλλη άκρη του νησιού!

Όσον αφορά στη δουλειά, είχα την εντύπωση ότι με το mobile internet της WIND θα μπορούσα να κάνω δουλειά στο netbook, τουλάχιστον για τα βασικά (emails και ελαφρύ browsing). Δυστυχώς η έλλειψη 3G έκανε τα πάντα πολύ αργά και δύσκολα, με αποτέλεσμα να παρατήσω την προσπάθεια μετά τις 2 πρώτες ημέρες και να απαντάω σε emails μόνο μέσω του κινητού μου. Στην κυριολεξία δεν μπορούσε να ανοίξει ούτε μια απλή σελίδα στο netbook (συνεχόμενα time-outs) και για να καταφέρω να στείλω ένα αρχείο 350 kb χρειάστηκα περισσότερες από 2 ώρες προσπαθειών! Για να μην πω για την ηλεκτρονική τραπεζική: Αφού δεν μπορούσα να ανοίξω τη σελίδα του web banking της Εθνικής και στην εφαρμογή για Windows Mobile (για Android δεν υπάρχει ακόμη διαθέσιμη η αντίστοιχη εφαρμογή!) δεν υπήρχε πρόβλεψη για πληρωμή ΦΠΑ, αναγκάστηκα να κάνω περίπου 30 χλμ άσχημου δρόμου (ανηφόρες/κατηφόρες+στροφές) μέχρι το πλησιέστερο ΑΤΜ για να ολοκληρώσω η διαδικασία…

Στην τελική ίσως ήταν καλύτερα έτσι, αφού άφησα στην άκρη τη δουλειά για λίγες ημέρες και αφιερώθηκα σχεδόν ολοκληρωτικά στην οικογένειά μου.

Τελικά οι διακοπές έλαβαν τέλος μετά από περίπου 10 ημέρες. Γυρίσαμε σπίτι μαυρισμένοι, ξεκούραστοι αλλά και προβληματισμένοι για ορισμένα θέματα που θα μας απασχολήσουν τους επόμενους μήνες. Επόμενες διακοπές? Χριστούγεννα του 2011.

Ηρακλειά, Μικρές Κυκλάδες, 2011

Πότε: 27-29/7/2011

Πώς: Από Χώρα Νάξου, 1.30 ώρα με τον Σκοπελίτη, €7.00 το ατομικό.

Πού μείναμε: Νηρηίδες Studios, Αγ. Γεώργιος (Λιμάνι), Ηρακλειά. Οικονομικό και καθαρό δωμάτιο, σεντόνια και πετσέτες που μύριζαν σαπούνι. Εξαιρετική σπιτονοικοκυρά η Άννα, έκανε τη διαμονή μας ευκολότερη.

Πού φάγαμε:

• Στην Ακαθή (Αγ. Γεώργιος). Εκτός από θαλασσινά έχει και εξαιρετικά μαγειρευτά φαγητά και εξαιρετικό service, σε συνδυασμό με χαμηλές τιμές.
• Στο στέκι της Άννας (Παναγιά), κατσικάκι και κεφτεδάκια.
• Σφολιάτες για πρωινό, καφεδάκι στους καναπέδες του, απίθανες κρέπες και σάντουιτς για το βράδυ στο Πέρασμα (Άγγελος). Η πραλίνα της κρέπας ήταν μαγική!
• Ωραία μέρη για φαγητό μας φάνηκαν το Μαϊστράλι με τα θαλασσινά και ο Πεύκος με τα ψητά κρέατά του.

Πού κάναμε μπάνιο:

• Στο λιμάνι (Αγ. Γεώργιος), πεντακάθαρη παραλία με πράσινα νερά.

• Στο Λειβάδι (1.5 χλμ από το λιμάνι). Ωραία παραλία, μαζεύει πολλούς πιτσιρικάδες

Τι δεν είδαμε:

• Τη σπηλιά με τους σταλακτίτες, αφού δεν είχαμε χρόνο ούτε μεταφορικό μέσο.
• Το Baraki σε λειτουργία, αφού αποδείχθηκε after (ανοίγει μετά τις 24:00) και δεν αντέχαμε ξενύχτια εκείνες τις ημέρες…ένα ποτάκι θα το πίναμε όμως πριν πάμε για ύπνο. Γνωρίσαμε τον ιδιοκτήτη κατά την άφιξή μας στο νησί, μας βοήθησε να βρούμε δωμάτιο και γενικά φάνηκε ωραίος τύπος. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τον δούμε και στο Baraki!

• Τις μη-προσβάσιμες παραλίες του νησιού, αφού η κρουαζιέρα ήθελε τουλάχιστον 5 άτομα για να πραγματοποιηθεί.

Γενικά η Ηρακλειά προσφέρεται για ήσυχες διακοπές αφού έχει ελάχιστο κόσμο, ελάχιστα καταστήματα (υπάρχουν βέβαια όλα τα βασικά στα 2 mini-market) και ελάχιστα αυτοκίνητα. Απέχει ελάχιστα από τη Νάξο (είναι το πλησιέστερο νησί των Μικρών Κυκλάδων) και οι κάτοικοι είναι εξυπηρετικότατοι και πάντα φιλικοί. Οι τιμές ήταν λογικές σχεδόν σε όλα τα είδη (π.χ. φαγητό, καφές) με ελάχιστες εξαιρέσεις (πρέπει να χωνέψω πως τυρόπιττα κάτω από €1,60 δεν υπάρχει σε Νάξο-Ηρακλειά!). Το νερό του δικτύου πίνεται οριακά (σύμφωνα με τους μόνιμους κατοίκους), οπότε τα εμφιαλωμένα είχαν την τιμητική τους). Υπήρχε ένα ασύρματο δίκτυο WiFi (Irakleia Free HotSpot ή κάτι τέτοιο) στο οποίο κανείς μας δεν κατάφερε ποτέ να συνδεθεί, και τα κινητά (WIND/Cosmote) δεν έπιαναν σε όλα τα σημεία του νησιού (π.χ. οριακά στα δωμάτια, καθόλου στο εστιατόριο, κανονικό σήμα στο λιμάνι). Υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια (εμείς βρήκαμε εύκολα χωρίς να έχουμε κάνει κράτηση) αλλά όχι camping, ενώ το ελεύθερο camping απαγορεύεται…

Γενικά περάσαμε όμορφα, κάναμε τις βουτιές μας, φάγαμε καλά και γεμίσαμε τις μπαταρίες μας!