Περί της κρίσης

…δεν χρειάζεται να πω τίποτα, καθώς με πρόλαβε ο εξαιρετικά περιγραφικός Γρηγόρης Νικολόπουλος από το Βήμα online:

“Πώς ξεκίνησε το κακό; Το κακό ξεκίνησε από την απληστία των τραπεζών οι οποίες, θέλοντας να βγάλουν περισσότερα κέρδη, υποεκτίμησαν τους κινδύνους που ανελάμβαναν επενδύοντας τα χρήματα των καταθετών. Τα κέρδη των τραπεζών προέρχονται από τα δάνεια που δίνουν και όχι από τις καταθέσεις, οι οποίες θεωρούνται «παθητικό». Και αυτό διότι από τα δάνεια εισπράττουν τόκους, δηλαδή έχουν κέρδος, ενώ στις καταθέσεις πληρώνουν τόκους, άρα τους δημιουργούν ζημιά. Προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους οι τράπεζες έδιναν όσο περισσότερα δάνεια μπορούσαν. “

“Ποιοι είναι εκτεθειμένοι στην κρίση; Υπό μιαν έννοια όλοι μας είμαστε εκτεθειμένοι σε αυτή την κρίση, ακόμη και αν έχουμε μιαν απλή κατάθεση. Και αυτό διότι οι τράπεζες δεν τοποθετούν τα χρήματα των καταθέσεών μας σε ένα θησαυροφυλάκιο, αλλά τα δανείζουν σε επιχειρήσεις και ιδιώτες, τα δανείζουν η μία στην άλλη ή τα επενδύουν σε κάθε είδους τραπεζικά και χρηματιστηριακά προϊόντα προκειμένου να πάρουν μεγάλες αποδόσεις. Συνεπώς κάθε ένα ευρώ που έχουμε καταθέσει στις τράπεζες είναι δανεισμένο ή επενδεδυμένο κάπου.”

“Γιατί οι μεγάλοι εγκέφαλοι της οικονομίας,οι τραπεζίτες,οι χρηματιστές,οι οικονομολόγοι δεν προέβλεψαν την κρίση; Ο λόγος για τον οποίο κανένας δεν προέβλεψε την κρίση ήταν ότι κανένας δεν είχε συμφέρον να την προβλέψει. Αντίθετα, όλοι είχαν λόγους να θεωρούν ότι όλα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά. Εξηγούμαι: Οι τράπεζες βγάζουν κέρδη όταν δίνουν δάνεια. Οσο περισσότερα δάνεια τόσο περισσότερα κέρδη. Οσο περισσότερα κέρδη τόσο μεγαλύτερες αμοιβές και μεγαλύτερα μπόνους για τα στελέχη. Εδώ κρύβεται το κλειδί για να αντιληφθούμε την κρίση. Ενας αμερικανός τραπεζίτης, για παράδειγμα, έδινε ένα δάνειο για σπίτι σε έναν Αμερικανό χωρίς αποταμίευση και χωρίς περιουσία. Υποθήκευε το σπίτι. Παρ΄ όλα αυτά γνώριζε ότι μάλλον δεν θα μπορέσει να εισπράξει το δάνειο αφού ο δανειολήπτης ήταν αφερέγγυος. “

“Στην Ελλάδα, ποιος ωφελείται; Αν θέλουμε να δούμε το πράγμα πιο χιουμοριστικά μπορούμε να πούμε ότι ο έλληνας δημόσιος υπάλληλος είναι ο πιο ωφελημένος (για την ώρα) από την κρίση άνθρωπος παγκοσμίως. Και αυτό διότι δεν κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, δεν κινδυνεύει να μην εισπράξει τον μισθό τουεκτός αν πτωχεύσει η χώρα- και μπορεί να αγοράσει σπίτια, μετοχές, αυτοκίνητα, βενζίνες, τρόφιμα, ρούχα, διακοπές και ό,τι άλλο θελήσει πολύ φθηνότερα. Ολοι οι άλλοι ζουν με το άγχος της απόλυσης, της μείωσης μισθού ή του κλεισίματος της εταιρείας στην οποία εργάζονται. “

“Πώς με
ταφέρεται η κρίση από τα χρηματιστήρια στα νοικοκυριά και στην τσέπη μας; Οι τράπεζες σταματάνε να δίνουν δάνεια και αυξάνουν τα επιτόκια των δανείων που έχουν δώσει. Τα νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών, των καρτών κτλ. Οι τράπεζες αρχίζουν να κατάσχουν τα σπίτια και τα αυτοκίνητα, και τα νοικοκυριά περιορίζουν την κατανάλωσή τους γιατί δεν έχουν χρήματα. Ταυτόχρονα οι τράπεζες διακόπτουν τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων ή τους αυξάνουν τα επιτόκια. Οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να πληρώσουν και κάνουν απολύσεις. Ταυτόχρονα έχουν μειωθεί οι πωλήσεις τους επειδή τα νοικοκυριά μείωσαν την κατανάλωση. Τα κέρδη τους περιορίζονται και περνάνε σε ζημιές. Αρχίζουν τις απολύσεις και τη μείωση μισθών, ενώ πολλές κλείνουν. Οσοι χάνουν τη δουλειά τους δεν έχουν εισόδημα για να καταναλώσουν ούτε για να πληρώσουν τα δάνειά τους. Η μείωση της κατανάλωσης συνεχίζεται προκαλώντας νέα κλεισίματα επιχειρήσεων και νέα προβλήματα στις τράπεζες, που συνεχίζουν να περιορίζουν τα δάνεια και ούτω καθ΄ εξής. Αυτό είναι το πέρασμα της κρίσης από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία και στα νοικοκυριά.” 

Αυτά και άλλα πολλά μπορείτε να διαβάσετε στο πλήρες άρθρο του Γρηγόρη Νικολόπουλου στο Βήμα online. 

ΟΑΕΔ: Ένα (ακόμη) εργαλείο στην αναζήτηση εργασίας!

Οκ, το παραδέχομαι, έσφαλα: Τόσο καιρό άνεργος και νόμιζα ότι ο ρόλος του ΟΑΕΔ περιοριζόταν στην καταμέτρηση των ανέργων (μέσω της κάρτας ανεργίας, στην οποία δεν είχα βρει άλλη χρησιμότητα), στην εξασφάλιση μορίων για διαγωνισμούς του δημοσίου μέσω της πιστοποιημένης (από τον ΟΑΕΔ) ανεργίας και στην καλύτερη περίπτωση στην καταβολή του επιδόματος ανεργίας, καθώς και άλλων επιδομάτων…

Πολύ πρόσφατα διαπίστωσα ότι ο ΟΑΕΔ είναι μια πραγματική μηχανή αναζήτησης εργασίας, ακόμη και για πτυχιούχους! Συγκεκριμένα, μέσω της σελίδας Αναζήτηση θέσεων εργασίας του ΟΑΕΔ μπορεί κάποιος να αναζητήσει θέση απασχόλησης επάνω στο αντικείμενό του. Εναλλακτικά, οι θέσεις αυτές μπορούν να βρεθούν ταξινομημένες ανά ειδικότητα και ανά υποκατάστημα του ΟΑΕΔ σε ένθετα εφημερίδων σχετικά με την αναζήτηση εργασίας, καθώς και στα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΟΑΕΔ.

Τα αποτελέσματα της αναζήτησης δίνουν λίγες πληροφορίες για την θέση καθώς και πληροφορίες επικοινωνίας με το υποκατάστημα του ΟΑΕΔ στο οποίο υπάρχει η θέση και από το οποίο θα πάρετε τόσο περισσότερες πληροφορίες για την θέση όσο και το συστατικό σημείωμα (που συμπληρώνεται από την εταιρεία η οποία ενδιαφέρεται να σας προσλάβει).

Στη συνέχεια ο υποψήφιος έρχεται σε επικοινωνία με την εταιρεία και κανονίζει συνάντηση, ώστε να προχωρήσει η διαδικασία, και αν όλα πάνε καλά να οδηγηθεί σε συμφωνία με την εταιρεία.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τις υπαλλήλους στα υποκαταστήματα ΟΑΕΔ Παλλήνης και Αμαρουσίου (που επισκέφθηκα σήμερα) καθώς και των Αμπελοκήπων (που επισκέπτομαι συχνά!), για την ευγένεια, την προθυμία τους να βοηθήσουν και το χαμόγελό τους με το οποίο σε υποδέχονται και σε αποχαιρετούν! 🙂

Περί των "χλιδάνεργων" και των λοιπών ανέργων…

Πρόσφατα ήρθε στο mail μου ένα μήνυμα (ένα απόσπασμα από άρθρο του Nitro, αν θυμάμαι καλά) που αναφερόταν στους “χλιδάνεργους“, μια νέα κατηγορία νέων που “αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν.
Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ’ το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν. “

Επίσης, σύμφωνα με έρευνα των Νέων, από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς ενώ ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς.

Ανήκω κι εγώ λοιπόν σε αυτή τη γενιά των τριαντάρηδων, στο 60,5% που ζει με τους γονείς του και στο 31,4% που συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς. Πέρασα κι εγώ τα φοιτητικά μου χρόνια όπως πολλοί άλλοι, ξένοιαστα, με ταξίδια, διακοπές, αυτοκίνητο, δώρα, όλα με το χαρτζηλίκι των γονιών μου.

Δεν μπορώ να πω πως ανήκω στην κατηγορία των “χλιδάνεργων”, αφού δούλεψα και σαν φοιτητής: 2 ολόκληρα καλοκαίρια σε σούπερ-μάρκετ (χωρίς διακοπές) και επιπλέον ήταν και κάτι πρακτικές ασκήσεις λιγότερο κουραστικές αλλά και αποδοτικές σε χρήμα. Γενικά δεν είχα μάθει στο εύκολο χρήμα και την σπατάλη αλλά πάντα είχα το χαρτζηλίκι μου για τις ανάγκες μου.

Στη συνέχεια σαν πτυχιούχος (και με MSc) έκανα το “αγροτικό” μου ως γεωπόνος για 1 χρόνο σε δημόσια υπηρεσία (ξεκινώντας ταυτόχρονα και το διδακτορικό μου), έβγαλα τον επόμενο χρόνο με το επίδομα ανεργίας ώστε να αφοσιωθώ στο διδακτορικό και τα πειράματά του και για έναν ακόμη χρόνο ήμουν “εκουσίως άνεργος” γιατί οι απαιτήσεις του διδακτορικού ήταν μεγάλες και δεν μπορούσαν να συνδυαστούν με εργασία.

Εδώ και ένα χρόνο σχεδόν είμαι “ακουσίως άνεργος”, αν εξαιρέσουμε μια δίμηνη σύμβαση σε δημόσια υπηρεσία και άλλο ένα δίμηνο ως πωλητής σε σούπερ-μάρκετ. Το βιογραφικό μου σημείωμα βρίσκεται σε περισσότερες από 80 εταιρείες αλλά οι συνεντεύξεις που έχω πάει είναι ελάχιστες…παράξενο, γιατί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήμουν μάλλον περιζήτητος ως στέλεχος εταιρείας: Πτυχίο και μεταπτυχιακό, αγγλικά επιπέδου Proficiency, άριστη γνώση Η.Υ. (ECDL Core 7 ενοτήτων), εργαστηριακή εμπειρία 7 ετών, σεμινάρια, δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά του χώρου κλπ.

Αφού λοιπόν πρώτα γέμισα με όλα τα απαραίτητα προσόντα και ένοιωσα έτοιμος για να βγω στην αγορά εργασίας κατάλαβα πως είμαι το προϊόν ενός συστήματος που παράγει ανέργους, που δεν μπορεί να απορροφήσει τους εξειδικευμένους επιστήμονες, ενός κράτους που δαπανά χρήματα για την Παιδεία αλλά μόλις έρθει η ώρα να πάρει κάτι από αυτά που έδωσε για να παράγει επιστήμονες, δηλώνει αδυναμία και τους ωθεί σε “ετεροαπασχόληση” ή στο εξωτερικό.

Οι πόρτες είναι κλειστές παντού: Για θέσεις σχετικές με το αντικείμενο των σπουδών μου θεωρούμαι “over-qualified“, σε θέσεις άσχετες “under-qualified“, στο δημόσιο οι θέσεις είναι μετρημένες και συνήθως “φωτογραφικές” ενώ διάφοροι περιορισμοί σου κόβουν και τον δρόμο των ολιγόμηνων συμβάσεων αν έχεις εργαστεί έστω και για λίγους μήνες με σύμβαση (βλέπε Π.Δ. 164/2004).

Έχω σταματήσει πλέον να ελπίζω ότι θα μπορέσω να “εξαργυρώσω” τα χρόνια των σπουδών μου και απλά ελπίζω ότι θα βρω κάτι, ακόμα και άσχετο, για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να σταματήσω να γίνομαι βάρος σε αυτούς που με συντηρούν, θέλω να γίνω αυτόνομος, να κάνω κάτι δικό μου αλλά δεν μπορώ…

… και δυστυχώς δεν είμαι μόνο εγώ: είμαι μόνο ένας από τους πολλούς σαν κι εμένα, που συναντιόμαστε στις ουρές του ΟΑΕΔ κάθε μήνα για την κάρτα ανεργίας, που περνάμε ώρες καθημερινά στο διαδίκτυο ψάχνοντας για δουλειά και στέλνοντας τα βιογραφικά μας με email και fax όπου βρούμε, που ανταλάσσουμε emails με αγγελίες για θέσεις εργασίας, που τρώμε τα μούτρα μας σε interviews περιμένοντας απαντήσεις που ποτέ δεν έρχονται και που βλαστημάμε την ώρα και τη στιγμή που γεννηθήκαμε σε αυτόν τον τόπο που “τρώει τα παιδιά” του και σπουδάσαμε αντί να μάθουμε μια τέχνη ή να φύγουμε κατευθείαν στο εξωτερικό…

Όχι λοιπόν, δεν είμαστε όλοι μας κακομαθημένοι χλιδάνεργοι…είμαστε νέοι, με γνώσεις, εμπειρία και διάθεση για δουλειά και το μόνο που θέλουμε είναι μια ευκαιρία να δείξουμε τι μπορούμε να προσφέρουμε!

Άργησα όμως, κοντεύει 04.00 και θα ενοχλώ με το χτύπημα στο πληκτρολόγιο τους γονείς μου που κοιμούνται στο διπλανό δωμάτιο…

Καληνύχτα σας.