First (humble) efforts for a home media center

To make a long story short: I have a 1TB USB 3.0 hard disk that is full of TV series (and some movies) and I was trying to watch them at home, after everyone went to bed (this is the only time I have for this small luxury). The easiest way was to plug the disk in the home laptop and watch them – at the kitchen table. That was not very comfortable. An alternative was to connect the home laptop to my 37-inch flat TV and watch the episodes comfortably sitting at the couch. However, space is limited around the TV and on top of that there is no power outlet; so I can carefully place the laptop on top of the DVD player (so that the former will not flip over) and I can watch movies as long as the laptop battery lasts (which proved to be more than I expected). Last but not least, I tried connecting the laptop to the bedroom’s 23-inch TV; there is a power outlet there and some space behind the TV but it seems that my wife did not appreciate me watching TV for that long.

I started looking for options that would allow me to build a home media center for cheap, like the Intel USB Compute Stick (and cheaper alternatives), network drives to be connected directly to my ADSL modem/router, traditional media center boxes etc. Then I remembered that I had bought a Crypto ReDi 215A DVB-T receiver that could also play video files (TS, MPG, MP4, AVI, MKV, MOV, FLV and SRT subtitles); it was bought as a temporary replacement for the one used with the main TV but it was never actually used. In terms of ports it is really basic (1xHDMI, 1xUSB 2.0 Host, 1xScart1xCoaxial Audio, 1xAudio jack) but I only needed the USB host and the HDMI ones, so I thought I should give it a try as a basic media center hoping that it would meet my three requirements:

1. Correctly identify and power my Intenso USB 3.0 disk;
2. Play the various video file types available on the disk;
3. Support the Greek subtitles available for each episode.

So I set up everything: plugged the hard disk to ReDi 215, plugged ReDi to the TV through HDMI and powered up everything. I waited a bit and…

1. Disk correctly identified? Check
2. Video file playback? Check
3. Greek subs correctly displayed? Not check

While everything went better than I expected, the Greek subs were not correctly displayed (the usual issue with Greek encoding). I tried tweaking various settings available through the menus but with no luck. Then I turned to online resources and I got some valuable help from Crypto’s online documentation; it seems that I only had to switch the menu’s language to Greek (I used the default English one). When I did, the Greek subs were displayed perfectly fine.

So, I managed to have a (basic) media center using my existing 25 Euro DVB-T receiver, which is compact, portable (so I can easily use it wherever I find a TV screen) and plays full HD video files without lagging; how cool is that? 🙂

Το μπάχαλο του Αυγούστου…

Πέμπτη μέρα στη σειρά με το ποδήλατο στο γραφείο. Δε με τρομάζει πλέον ούτε η ζέστη, ούτε ο καύσωνας. Και μόνο που σκέφτομαι πόσο χρόνο γλυτώνω από τα τραγικά πλέον θερινά δρομολόγια των λεωφορείων, δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το ποδήλατο στο σπίτι. Ευτυχώς με τέτοια ζέστη ο ιδρώτας εξαφανίζεται γρήγορα…

Με τρομάζει όμως η κατάσταση στις δημόσιες υπηρεσίες: Είπα να περάσω από την εφορία, τώρα που λιγόστεψε ο κόσμος, για να πάρω τον κλειδάριθμό μου. Μέσα σε περίπου 35 λεπτά είχαν εξυπηρετηθεί λιγότερα από 5 άτομα και εγώ ήμουν 35 νούμερα μετά. Αλλοδαποί που δεν καταλάβαιναν τι έπρεπε να κάνουν, Έλληνες που επίσηξς δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη με τη γραφειοκρατία της εφορίας. Παραιτήθηκα και έφυγα για τη δουλειά μου.

Με τρομάζει η κατάσταση και στον ίδιωτικό τομέα: Πέρασα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο για να βγάλω ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Ανοίγει στις 09.00, τελικά άνοιξε με νωχελικούς ρυθμούς στις 09.10. Εγώ ήδη είχα αργήσει για το γραφείο. Μέχρι να ανοίξει και το σύστημα έκδοσης εισιτηρίων είχε πάει 09.20. Τελικά δεν κατάφερα να βγάλω για την επιστροφή, γιατί υπήρχε κάποιο θέμα του πρακτορείου με τις πληρωμές προς την εταιρεία, και το σύστημα θα ενημερωνόταν μετά τις 11.00. Εγώ όμως εργάζομαι και δεν μπορώ να περάσω άλλες ώρες από το πρακτορείο. Αν δεν κυνηγήσετε τη δουλειά, αν δεν μας εξυπηρετήσετε όμως εσείς θα μείνετε χωρίς δουλειά, και μετά θα φταίει το κράτος επειδή εσείς δε μπορείτε να βάλετε τα πράγματα σε μια σειρά.

Την επόμενη φορά θα προτιμήσω online booking των εισιτηρίων. Απρόσωπο αλλά αποδεδειγμένα λειτουργεί και δε με καθυστερεί από τη δουλειά μου. Και δε με σκοτίζει με τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες.

Επόμενη στάση προαστιακός: Έφτασα 2 λεπτά πριν έρθει (θεωρητικά) ο συρμός. Η αποβάθρα γεμάτη κόσμο. Ο συρμός τελικά ήρθε 4 λεπτά πριν τον προγραμματισμένο επόμενο, ενώ στο μεταξύ το μετρό είχε έρθει στην ώρα του. Ο σκληρά εργαζόμενος οδηγός του προαστιακού μιλούσε στο κινητό και χαμογελούσε.

Ξέρει κανείς ποιά είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο Μετρό και τον προαστιακό? Ναι, το βρήκατε: ο προαστιακός είναι δημόσιο και δουλεύει με ρυθμούς δημοσίου. Εκτός αν καθυστερεί επειδή βρίσκει κίνηση από το αεροδρόμιο μέχρι το Κορωπί. Αστεία πράγματα, πηγαίνετε επιτέλους στα σπίτια σας και αφήστε να δουλέχουν κάποιοι που έχουν ανάγκη. Τουλάχιστον όταν κάνετε απεργία το ξέρουμε και κάνουμε τη δουλειά μας αλλιώς, ή δεν την κάνουμε καθόλου (αλλά μας δίνετε δικαιολογία!).

Αύγουστος στην Αθήνα: Άδειοι οι δρόμοι, απόλαυση για ποδήλατο. Και μακρυά από δημόσιες υπηρεσίες, το Σεπτέμβρη πάλι!

Η νεκρανάσταση του laptop ;

Από τότε που πήρα το HP tx-1110us από το service δεν ασχολήθηκα καθόλου μαζί του… το δοκίμασα 2-3 φορές να δω αν ανοίγει αλλά τα συμπτώματα ήταν τα ίδια όπως πάντα: δεν άνοιγε, παρά μόνο για ένα δευτερόλεπτο άναβαν τα leds και μετά τίποτα. Έτσι είχα μείνει με την εντύπωση ότι έχω ένα laptop με καμένη οθόνη 😦

Το μέλλον του laptop ήταν αβέβαιο, καθώς πέρασαν διάφορα από το μυαλό μου:

1. Να το πουλήσω όπως είναι σε συμβολική τιμή, μήπως και καταφέρει κάποιος να κάνει πατέντα και να το επισκευάσει.
2. Να το αποσυναρμολογήσω και να πουλήσω ξεχωριστά όσα από τα εξαρτήματά του λειτουργούν (σκληρός δίσκος, κάρτα δικτύου, οθόνη, μνήμες)
3. Να δω την πιθανότητα να μπορέσω να του “μεταμοσχεύσω” κανούρια motherboard, αφού αντίστοιχα μοντέλα κυκλοφορούν σήμερα από την HP.

Ο φίλος μου ο Γιώργος όμως, ανήσυχο πνεύμα και μάστορας, μου ζήτησε να ασχοληθούμε μια τελευταία φορά με το laptop, μήπως και καταφέρουμε να κάνουμε κάτι για να το αναστήσουμε. Αφορμή στάθηκε ένα video από το youtube και κάποια σκόρπια μηνύματα σε διάφορα fora, που ανέφεραν ότι το πρόβλημα δεν ήταν ούτε στη GPU ούτε και στη motherboard αλλά στην κακή επαφή ανάμεσά τους που οφείλεται στον κακό σχεδιασμό του συστήματος απαγωγής της θερμότητας από την GPU.

Έτσι λοιπόν σήμερα εφοδιασμένος με το μη-λειτουργικό laptop, το service manual κατέβηκα στο γραφείο. Ο Γιώργος ήρθε ορεξάτος με τα εργαλεία του. Ξεκινήσαμε γρήγορα το ξεβίδωμα σύμφωνα με τις οδηγίες του service manual και αφού μείναμε μόνο με την motherboard στα χέρια κάναμε το κόλπο που αναφέρεται στο video: Βάλαμε ένα χάλκινο κέρμα (των 5 ευρωλεπτών) ανάμεσα στην GPU και στην ψύκτρα της για να τη σταθεροποιήσουμε στη θέση της και να πετύχουμε την καλύτερη απαγωγή θερμότητας. Αφού το ξανασυναρμολογήσαμε με απόλυτη ακρίβεια (ο Γιώργος βασικά ανέλαβε όλη τη διαδικασία!) ήρθε η μεγάλη στιγμή της δοκιμής… αλλά το laptop αρνήθηκε να ανοίξει!

Στην αρχή απογοητεύτηκα αλλά ο Γιώργος είχε κι άλλο άσσο στο μανίκι του: Το κλασικό χτύπημα των πλήκτρων που βρίσκονται επάνω από την GPU (backspace, slash, backslash, enter κλπ) έφερε και πάλι ζωή στο laptop!! Μπήκαμε κανονικά στα Windows Vista Home Basic που είχαν μείνει εγκατεστημένα από την τελευταία φορά που λειτουργησε το μηχάνημα, κάναμε restart, περάσαμε updates, όλα καλά! Μια-δύο φορές έκλεισε το μηχάνημα αλλά στη συνέχεια φάνηκε να σταθεροποιείται.

Καθώς ζόριζα το μηχάνημα για να δω εάν θα κλείσει πάλι όταν φτάσει στα όριά του, με χρήση του High Performance mode και συνεχή χρήση (updates, surfing, video κλπ), παρατήρησα ότι ζεσταινόταν αρκετά από τη δεξιά πλευρά του (στην πλευρά της GPU). Για να ελέγξω τη θερμοκρασία χρησιμοποίησα το freeware πρόγραμμα Speedfan. Οι θερμοκρασίες που μου έδωσε ήταν περίπου 65-75 για τη CPU και 95 oC για την GPU!! Με τη χρήση του Power Save mode η θερμοκρασία της CPU έπεσε στους 55-60 αλλά η GPU συνέχισε να ψήνεται στους 90 βαθμούς… με την πρώτη ευκαιρία θα ρίξουμε μερικές σταγόνες θερμοεπαγωγικής πάστας ανάμεσα στη GPU και το κέρμα, όπως και στην CPU, για να ρίξουμε τις θερμοκρασίες.

Προς το παρόν το laptop λειτουργεί άψογα, και αυτό το post έχει γραφτεί εξ όλοκλήρου σε αυτό! Έχει στηθεί από την αρχή (antivirus/firewall, java/flash player, όλα τα updates των Windows, ορισμένα βασικά προγράμματα όπως Gomplayer, Speedfan, 7zip κλπ) χωρίς να κλείσει στην πορεία.

Μένουν ορισμένες εκκρεμότητες όπως η μείωση της θερμοκρασίας της GPU και να δούμε εάν θα κλείσει πάλι μετά από restart, ίσως μετά από κάποιο χτύπημα κατά τη μεταφορά κλπ. Το θέμα είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι και πάλι λειτουργικό, έστω και με το ενδεχόμενο να κλείσει σε κάποια φάση, πράγμα που σημαίνει ότι η motherboard δεν έχει πάθει (ακόμα) κάποια βλάβη.

Γιώργο σου χρωστάω για αυτήν την επισκευή! Να είσαι καλά φίλε!!

Friday, Boring Friday

Τελικά οι επιπτώσεις από το πέσιμο της προηγούμενης εβδομάδας δεν ήταν άμεσα εμφανείς, αλλά μέσα στην εβδομάδα που πέρασε παρατήρησα τα εξής: Ο πίσω τροχός του ποδηλάτου κάνει απίστευτα οχτάρια και ο θώρακάς μου με πονάει ακόμα, ίσως περισσότερο από ότι αρχικά…υποθέτω ότι έχω ραγίσει κάποιο πλευρό αλλά ούτως ή άλλως δεν μπορεί να γίνει κάτι σε αυτές τις περιπτώσεις, οπότε δεν έχω πάει καν για ακτινογραφία: Μέχρι να πάει ο μικρός φαντάρος θα έχει σταματήσει ο πόνος!

Στο μεταξύ, το πέσιμο συνέπεσε με την απόφασή μου να αρχίσω να χρησιμοποιώ πάλι καθημερινά και να ξεκινήσω και κανένα χαλαρό Halbike. Πλέον όχι μόνο θέλει φτιάξιμο το ποδήλατο, αλλά πονάω αρκετά όταν το διπλώνω και το ξεδιπλώνω, οπότε θα πρέπει να το αναβάλλω για κάποιο διάστημα.

Κάναμε μια βραδυνή ποδηλατοβόλτα με το φίλο Σταύρο και τα Dahonάκια μας τις προάλλες, εκεί που παρατήρησα την άθλια κατάσταση του πίσω τροχού, και μάλιστα κοντέψαμε να φτάσουμε στην Παιανία! Αν είχαμε περισσότερο χρόνο σίγουρα θα φτάναμε, και μάλιστα αρκετά άνετα. Το μπροστινό φως που αγόρασα τις προάλλες είναι αρκετά φωτεινό, σίγουρα το πιο δυνατό που είχα ποτέ! Έβαλα στη θέση του, κάτω από τη σέλα, και το τσαντάκι εργαλείων που είχα πάρει τις προάλλες από το Lidl (αχρείαστο να ‘ναι!). Η βόλτα ήταν ιδανική για να ξεδώσουμε μετά από αρκετές ημέρες πίεσης και ρουτίνας. Γενικά με το ποδήλατο ξεσκάω, πόσο μάλλον σε χαλαρές βόλτες με καλή παρέα!

Στο μεταξύ, θα κάνουμε μια απόπειρα με το φίλο Γιώργο να φτιάξουμε το λαπτοπάκι μου. Έχουμε κάποιες ιδέες, κυρίως από video στο youtube και ο Γιώργος φαίνεται τρελλό μαστόρι, οπότε έχω κάποιες ελπίδες! Δε με χάλαγε να το έχω σαν εναλλακτική του netbook μερικές φορές, αφού το φτάνω στα όριά του με τη χρήση που του κάνω.

Η ανάσταση του USB stick!

Μέσα σε όλα τα στραβά των τελευταίων ημερών κατάφερα να κάνω και κάτι μικρό, που μου έφτιαξε τη διάθεση: Το USB stick που τα είχε παίξει, επιτέλους δούλεψε! Με βοήθησε το Google και οι απαντήσεις σε κάποια fora, με αποτέλεσμα να καταλήξω στο αρχείο OnLineRecovery.exe της Transcend. 

 

Παρότι το στικάκι μου ήταν unbranded, και μάλλον απίθανο να ήταν Transcend, η εφαρμογή αυτή ήταν η μόνη που κατάφερε να το αναστήσει. Προφανώς το πρόβλημα δεν ήταν στο hardware αλλά κατά πάσα πιθανότητα στο FAT.

Επόμενος στόχος μου είναι να αναστήσω την κάρτα microSDHC της Lexar, η οποία εξακολουθεί να είναι σε read-only mode και να αρνείται πεισματικά κάθε προσπάθεια format…κρίμα δεν είναι να πάνε χαμένα 4GB αποθηκευτικού χώρου ?

Ένα laptop και τα χάπια μου!

Χθες έφτασα στα όριά μου…το πρωί δεν έβρισκα κάποια σημαντικά έγγραφα στο σπίτι και στο δρόμο διαπίστωσα ότι έχω ξεχάσει το κινητό στο σπίτι! Τουλάχιστον κατάφερα να καλύψω με το ποδήλατο 3 χλμ σε λιγότερο από 10 λεπτά, προκειμένου να προλάβω το μετρό (και να μην περιμένω μισή ώρα για τον επόμενο συρμό) και ξέδωσα λίγο στο δρόμο.

Δυστυχώς τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα: Όταν έφτασα στο γραφείο και έβγαλα το laptop (ένα HP Pavillion tx 1110us) από το σακίδιο για να δουλέψω, αυτό αρνήθηκε πεισματικά να ανοίξει: Τα leds άναβαν για 1 δευτερόλεπτο και μετά έσβηναν, με την οθόνη νεκρή. Δεν κρατούσε με τίποτα ανοιχτό πάνω από 1 δευτερόλεπτο, ότι και να έκανα. Στην πράξη δοκίμασα τα εξής:

1. Έβγαλα την μπαταρία και δοκίμασα μόνο με το τροφοδοτικό, σε περίπτωση που τα είχε παίξει η μπαταρία.

2. Έβγαλα το τροφοδοτικό και δοκίμασα μόνο με την μπαταρία

3. Έβγαλα μπαταρία και τροφοδοτικό, το άφησα 10 λεπτά off, πάτησα το power button για να στραγγίξω τα υπολείμματα ενέργειας (power drain), όπως διάβασα σε κάποιο forum.

Γενικά έψαξα και στο internet σχετικά με το πρόβλημα που είχα αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Το πήρα απόφαση ότι κάηκε η motherboard λοιπόν και μίλησα με την τεχνική υποστήριξη της HP. Μου είπαν να δοκιμάσω με το power button και πατώντας συνεχόμενα το F10, μήπως μπω στο BIOS…τζίφος! Τελικά βρήκα ποιό είναι το κοντινότερο σε μένα service center της HP, ώστε να περάσω να το αφήσω για επισκευή το Σάββατο ή τη Δευτέρα. Στο μεταξύ σκεφτόμουν το κόστος επισκευής, την πιθανή αγορά netbook για να κάνω τη δουλειά μου κλπ.

Στο γραφείο έκανα προσωρινά τη δουλειά μου με ένα παλιό desktop μηχάνημα που ξεθάψαμε από μια γωνία. Σε κάποια φάση, ο καλός μου φίλος Τάσος μου πρότεινε ένα παράξενο κόλπο που διάβασε σε κάποιο forum: Να χτυπήσω με δύναμη στο πληκτρολόγιο το Enter, το backslash και τα πλήκτρα που βρίσκονται γύρω από αυτό, και μετά να δοκιμάσω να ανοίξω το laptop….ΔΟΥΛΕΨΕ ΑΜΕΣΩΣ!!

Το γιατί? Υπάρχει λέει ένα πρόβλημα με κακή κόλληση της Nvidia GPU σε ορισμένα μοντέλα, με αποτέλεσμα να μην κάνει καλή επαφή και να σβήνει το μηχάνημα! Η κάρτα γραφικών βρίσκεται κάτω από τα συγκεκριμένα πλήκτρα, οπότε το χτύπημά τους την επαναφέρει σε τάξη και το σύστημα λειτουργεί και πάλι! Μια πιο μόνιμη, αλλά και επικίνδυνη λύση είναι το άνοιγμα του laptop και ο έλεγχος των κολλήσεων, αλλά προς το παρόν το αφήνουμε στην άκρη.

Σημασία έχει ότι το laptop λειτουργεί άψογα πάλι και ο Τάσος με έσωσε για μια ακόμη φορά, οικονομικά και ψυχολογικά! Αν έχεις τέτοιους φίλους, δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο! 🙂

Dahon Boardwalk – Μέρος 6: Self-service

Γενικά τα χέρια μου δεν πιάνουν…προσπαθώ πάντα, αλλά τα αποτελέσματα στα μαστορέματα δε με δικαιώνουν. Πρόσφατα όμως παρατήρησα ότι η αλυσίδα έκανε ένα θόρυβο (σε όλες τις ταχύτητες), σα να ζοριζόταν λίγο. Ζήτησα τη γνώμη φίλων και μου είπαν ότι μάλλον ήρθε ο καιρός να τη λαδώσω…Η δοκιμή με το χέρι έδειξε ότι η αλυσίδα ήθελε λάδωμα (όλο το λιπαντικό που είχε αρχικά πρέπει να έχει μεταφερθεί στα μπατζάκια μου τους τελευταίους μήνες!), αφού δεν άφηνε σχεδόν καθόλου λιπαντικό στα δάχτυλά μου. Πήγα λοιπόν στο αγαπημένο μου ποδηλατάδικο, όπου μου πρότειναν (και αγόρασα) τα εξής:

1. Σπρέυ καθαρισμού της αλυσίδας Dirtwash Citrus Degreaser της Weldtite, για τον καθαρισμό της αλυσίδας από το προηγούμενο λιπαντικό και τη μάκα.

2. Λιπαντικό σπρέυ με teflon TF2 Aerosol Spray, της Weldtite, για την εκ νέου λίπανση της αλυσίδας.

Η διαδικασία όπως μου την περιέγραψαν είναι η εξής:

1. Σχολαστικός καθαρισμός της αλυσίδας και των σημείων επαφής της με το Dirtwash Citrus Degreaser. Προσοχή να μην πάει στα φρένα και στα λάστιχα. Αφήνουμε να δράσει για 5 λεπτά.

2. Ξέπλυμα της αλυσίδας με σαπουνάδα, για να φύγει το καθαριστικό. Ακολουθεί ξέπλυμα με νερό και στέγνωμα με πανάκι.

3. Λίπανση της αλυσίδας με το TF2, με ρέγουλο για να μην στάζει και μαζέψει σκόνες κλπ.

Ακολούθησα τη διαδικασία επακριβώς και αφού γέμισα με γράσα κατάφερα να βγάλω την αλυσίδα από τη θέση της 2 φορές…ευτυχώς που με βοήθησε ο φίλος μου ο Θέμης που περνούσε από εκεί! Έκανα και μια βόλτα στη συνέχεια, για να ελέγξω το αποτέλεσμα. Ο θόρυβος δεν έφυγε εντελώς, οπότε είτε είναι φυσιολογικός, ή παίζει κάτι άλλο που δεν μπορώ να καταλάβω…τουλάχιστον θα με πάει από βδομάδα στη δουλειά μου!

Όπως έλεγε και ένας φίλος μου μάστορας, “Αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι φταίει, άστο μέχρι να χειροτερέψει και τότε θα καταλάβεις”!!

Περί των καλωδίων SCART

Τις προάλλες βρισκόμουν στο πατρικό μου και προσπάθησα να συνδέσω την καινούρια μας τηλεόραση με το DVD που είχαμε, μέσω καλωδίου SCART (καινούριο και αυτό). Ενώ το ένα άκρο του καλωδίου μπήκε στην τηλεόραση (έστω και με λίγη προσπάθεια), το άλλο άκρο αρνούνταν πεισματικά να μπει στην αντίστοιχη υποδοχή του DVD…με τα πολλά, κατάφερα και πίεσα τόσο το καλώδιο που στράβωσαν μερικά από τα pins!  Αναγκάστηκα να ξεβιδώσω την πλαστική υποδοχή, να ανοίξω το πλαστικό περίβλημα και να φτάσω στα pins για να τα ισιώσω με μια λαβίδα. Τελικά κατάφερα και συνέδεσα και το DVD.

Εχθές έπαθα τα ίδια και στο σπίτι μου:  Ενώ το ένα άκρο του καλωδίου (SCART – άλλη μάρκα, ολοκαίνουριο) μπήκε σχετικά εύκολα στην υποδοχή της τηλεόρασης, το άλλο δεν έμπαινε με τίποτα στην υποδοχή του DVD! Άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο μήπως υπάρχει κάποια ασυμβατότητα των SCART με τις νέες συσκευές αλλά τίποτα…τα pins ήταν όλα μια χαρά αλλά το καλώδιο έβρισκε κόντρα στο ίδιο σημείο πάντα. Αποφάσισα να κάνω την ίδια δοκιμασμένη πατέντα: Ξεβίδωμα της πλαστικής βίδας, άνοιγμα του πλαστικού περιβλήματος και λασκάρισμα του μεταλλικού και voila: Μπήκε μια χαρά στη θέση του! Ακολούθησε κλείσιμο των περιβλημάτων και βίδωμα της πλαστικής βίδας, οπότε πλέον παίζει μια χαρά!

Η απορία μου έμεινε πάντως: Για ποιό λόγο χρειάζεται πατέντα και “χέρι” για να δουλέψει κάτι τόσο απλό όσο ένα SCART καλώδιο? Γιατί δεν δουλεύει όπως βγαίνει από το σακουλάκι του? Έπεσα σε ελαττωματικά κομμάτια και τις δύο φορές??