Μετακίνηση στο γραφείο: νέα δεδομένα

Με την τιμή της βενζίνης να ξεπερνά εδώ και καιρό τα €2 ευρώ το λίτρο, και με την τηλεργασία να έχει πρακτικά καταργηθεί, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να μειώσω κάπως το κόστος της μετακίνησής μου προς και από το γραφείο.

Προ COVID-19, χρησιμοποιούσα τον Προαστιακό αρκετές ημέρες την εβδομάδα, καθώς είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μου και με αφήνει αρκετά κοντά στο γραφείο. Καθώς όμως ο Προαστιακός ΔΕΝ έχει παράθυρα ώστε να εξασφαλίζεται αερισμός των βαγονιών, γνωρίζοντας το συνωστισμό που επικρατεί τις ώρες αιχμής και το ότι οι περισσότεροι δεν θα σέβονταν οποιοδήποτε μέτρο, αποφάσισα να χρησιμοποιώ αποκλειστικά αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μου τα 2 τελευταία χρόνια. Η τιμή της αμόλυβδης ήταν στο €1,5 το λίτρο, οπότε όχι σημαντικά ακριβή.

Photo by Denniz Futalan on Pexels.com

Η εταιρεία που εργάζομαι αγκάλιασε από την αρχή την τηλεργασία, καθώς είχε όλα τα τεχνολογικά εργαλεία που χρειάζονταν για να είμαστε πλήρως απόδοτικοί από το σπίτι. Έτσι πέρασαν αρκετές εβδομάδες (αρχικά) και ημέρες (προς το τέλος) που δεν χρειάστηκε να μετακινηθώ, ελαχιστοποιώντας όχι μόνο τον κίνδυνο να κολλήσω εγώ, οι δικοί μου και οι συνάδελφοί μου, αλλά και τα έξοδα της μετακίνησής μου. Όλα τα καλά όμως τελειώνουν, και έτσι κόπηκε μαχαίρι και η τηλεργασία.

Στο μεταξύ όμως, η τιμής της αμόλυβδης είχε ξεπεράσει τα €2 / λίτρο, άρα η μετακίνηση με το αυτοκίνητο 5 ημέρες την εβδομάδα είχε γίνει ακριβό χόμπι. Επίσης, είχα ήδη νοσήσει από COVID μέσα στην Μ. Εβδομάδα, άρα είχα πλέον αυξημένη προστασία από τα νέα αντισώματα (η 3η δόση του εμβολίου είχε γίνει μέσα Δεκέμβρη).

Με την τιμή της βενζίνης να ξεπερνά πλέον τα €2 ευρώ το λίτρο, κατάλαβα ότι θα έπρεπε να μειώσω κάπως το κόστος των μετακινήσεών μου προς και από το γραφείο.

Photo by Harrison Haines on Pexels.com

1. ΚΟΣΤΟΣ

Κάθησα λοιπόν και έβαλα κάτω τα έξοδά μου για τη μετακίνηση:

5 ημέρες Χ 80 χλμ/ημέρα = 400 χλμ. την εβδομάδα (αυτό δεν αλλάζει)
400 χλμ. Χ 5,5 L/100 km (μέση κατανάλωση, με ελαφρύ πόδι στο γκάζι & χωρίς κίνηση) = 22 lt αμόλυβδης την εβδομάδα
22 lt * €2,1/L = €46,2 την εβδομάδα
€46,2 Χ 4 = €184,80 το μήνα ΜΟΝΟ για καύσιμο!

Για να γίνει πιο πρακτικό, την ημέρα χρειάζομαι:
5,5 L/100 km -> 4,4 L/80 km
4,4L X €2,10/L = €9,24 και αυτό ΜΟΝΟ εάν σταματήσει η συνεχώς αυξανόμενη τιμή του καυσίμου

Αυτό σίγουρα δεν είναι βιώσιμο. Η εναλλακτική μου είναι να παίρνω κάποιες ημέρες (όταν δεν βιάζομαι να πάρω/παώ τα παιδιά σε κάποια δραστηριότητα το απόγευμα) των προαστιακό. Αυτή τη στιγμή μου βγαίνουν μόνο 2 ημέρες την εβδομάδα, αλλά για να δούμε:

Πακέτο 10+1 εισιτηρίων: €12, άρα η κάθε διαδρομή βγαίνει €1,10
Άρα την ημέρα: €1,10 Χ 2 = €2,20 ΣΤΑΘΕΡΑ, ανεξέρτητα από την τιμή καυσίμου.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε ημέρα που χρησιμοποιώ προαστιακό αντί για αυτοκίνητο εξοικονομώ €7, άρα €14 την εβδομάδα και €56 το μήνα. Καθόλου άσχημα, αν και θα γινόταν καλύτερα με

• Περισσότερες ημέρες προαστιακο (πρακτικά δεν γίνεται αυτό το διάστημα)
• Κάποιες ημέρες τηλεργασίας (δεν γίνεται λόγω πολιτικής της εταιρείας)

2. ΧΡΟΝΟΣ

Χονδρικά χρειάζομαι περίπου μία ώρα να φτάσω στο γραφείο είτε με αυτοκίνητο είτε με προαστιακό. Οι διαφορές είναι οι εξής:

Αυτοκίνητο:

• Ξεκινώ από το σπίτι στις 07.30, άρα φτάνω περίπου στις 08.30
• Εκείνη την ώρα βρίσκω σχετικά εύκολα να παρκάρω
• Μπορώ να μεταφέρω εύκολα κάποια πράγματα από το σπίτι (π.χ. μεγάλο δοχείο φαγητού) ή από το γραφείο στο σπίτι (διάφορα δέματα που παραλαμβάνω εκεί)
• Ξέρω περίπου τι ώρα θα φτάσω στο γραφείο και στο σπίτι – μέγιστο 1 ώρα, εκτός εάν απαυτωθεί ο Δίας (τρακάρισμα, βλάβες κλπ.)

Photo by Clem Onojeghuo on Pexels.com

Προαστιακός:

• Ξεκινώ από το σπίτ με το αυτοκίνητο στις 07.30. Σε 5 λεπτά είμαι στον προαστιακό και παρκάρω σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια από τον σταθμό (07.40). Αν φύγω αργότερα από το σπίτι, θα παρκάρω ακόμη πιο μακρυά.
• Ο συρμός για Πειραιά περνά στις 08.12, άρα έχω μισή ώρα που περιμένω στο αυτοκίνητο ή στον σταθμό. Συνήθως χαμένος χρόνος.
• Η διαδρομή είναι 1 ώρα ακριβώς μέχρι το σταθμό του Πειραιά, αν δεν τύχει κάτι (βλάβη συρμού, πεσμένα δέντρα στις γραμμές, καλώδια κλεμμένα από τις “ευάλωτες” ομάδες κλπ.)
• Θέλω περίπου 10 λεπτά περπάτημα από το σταθμό μέχρι το γραφείο – καλό για την υγεία μου αλλά αυξάνει το χρόνο μετακίνησης.
• Συνολικά από την ώρα που φεύγω από το σπίτι μέχρι την ώρα που μπαίνω στο γραφείο έχουν περάσει 2 ώρες (07.30-09.30)!

3. ΑΝΕΣΗ

Αυτοκίνητο:

• Κάθομαι άνετα, βάζω τη μουσική μου, τον ανεμιστήρα ή κατεβάζω το παράθυρο για φρέσκο αέρα, μυρίζω το άρωμά μου.
• Έχω τα πράγματά μου ασφαλή δίπλα μου, σακίδιο και τσάντα με φαγητό, και ό,τι άλλο χρειάζομαι γενικά
• Μπορεί να φάω πολύ κίνηση στο δρόμο (μου έχει τύχει ακόμη και 2ώρο) και να φτάσω με νεύρα τσατάλια στο γραφειο
• Μπορεί να βρω εύκολα να παρκάρω, μπορεί και όχι. Σίγουρα είναι δύσκολο να ψάχνεις να παρκάρεις μετά από 1+ ώρα στο δρόμο.

Προαστιακός:

• Βρίσκω να καθήσω γιατί μπαίνω νωρίς
• Κάθομαι σχετικά άνετα, με το σακίδιο στα χέρια και το φαγητοδοχείο στο σακίδιο – με φόβο μην τουμπάρει και χυθούν τίποτα λάδια (έχει γίνει)
• Βάζω τη μουσική μου με ακουστικά, διαβάζω το βιβλίο μου ή απλά κλέινω τα μάτια μου – έχω μία ώρα μπροστά μου να χαλαρώσω, αφού δεν αγχώνομαι με κίνηση ή για παρκάρισμα.
• Δεν ξέρω ποιος θα καθήσει δίπλα μου ή απέναντί μου, είναι kinder έκπληξη κάθε φορά (από κουστουμάτους που κατεβαίνουν στην Κηφισίας μέχρι ξεπλένηδες)
• Το ταξίδι δεν τελειώνει με την άφιξη στον σταθμό, γιατί έχω 10 λεπτά περπάτημα μπροστά μου. Είναι οκ γενικά, εκτός αν βρέχει ή έχει ζέστη (εξίσου ενοχλητικά και τα δύο)
• Χρειάζεται προσοχή με το σακίδιο γιατί υπάρχουν ελαφροχέρηδες, ειδικά στους σταθμούς και τις πόρτες του συρμού.

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ: Ο χρόνος είναι (κυριολεκτικά) χρήμα

Έχω περάσει πολύ μεγάλες περιόδους μέσα σε ΜΜΜ, καλύπτοντας καθημερινά μεγάλες διαδρομές – κάποιες φορές και με αναδιπλούμενο ποδήλατο. Ξέρω να κινούμαι, να βολεύομαι και να αξιοποιώ τον χρόνο μου, οπότε δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο θέμα.

Το πρόβλημα είναι ο χαμένος χρόνος όταν κινούμαι με προαστιακό, καθώς η μετακίνηση αγγίζει τις 3.5 ώρες συνολικά. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό, εκτός από το να κάνω υπομονή και να βρίσκω τρόπους να μη βαριέμαι.

Από την άλλη, η μετακίνηση με αυτοκίνητο έχει γίνει πλέον πολύ ακριβή και φυσικά όταν υπάρχει φθηνότερη εναλλακτική θα την προτιμήσω. Ποιος δεν θα ήθελε να κλείνει τον μήνα με €56 στην τσέπη και όχι στο πρατήριο καυσίμων?

Μια (ακόμη) κακή ημέρα για τα ΜΜΜ στην Αθήνα

Είμαι θυμωμένος.

Η Τρίτη είναι μία μέρα που φεύγω σφαίρα από το γραφείο και δεν μπορώ να αργήσω: Η γυναίκα μου δουλεύει μέχρι αργά και εγώ πρέπει να διανύσω 40 χλμ. (με το αυτοκίνητο ή με ΜΜΜ), να πάρω τα παιδιά από τις δραστηριότητες που έχουν (σε διαφορετικά σημεία του προαστίου που μένουμε) ακριβώς στις 19.00 και να πάμε σπίτι για να κάνουμε τις δουλειές μας.

Ειδικά την Τρίτη φροντίζω να είμαι στην ώρα μου στη δουλειά, να φύγω στην ώρα μου και να φτάσω σπίτι στην ώρα μου. Τόσο απλά. Και όσο εξαρτάται από εμένα, είμαι πάντα στην ώρα μου. Δεν γίνεται αλλιώς, γιατί δεν έχουμε βοήθεια, είμαστε μακριά από τους δικούς μας και δεν έχουμε κάποιον να αναλάβει να πάρει τα παιδιά.

Φτάνω λοιπόν στο σταθμό του Προαστιακού στον Πειραιά. Στην ώρα μου. Το τρένο δεν έχει έρθει ακόμη και περιμένει πολύς κόσμος στην αποβάθρα. Ρωτάμε στο εκδοτήριο εισιτηρίων αν θα αργήσει ο συρμός – κλασικά δεν έχουν την παραμικρή ιδέα, σα να δουλεύουν σε άλλη εταιρεία. Είναι το γνωστό τραγικό πρόβλημα με τα μεγάφωνα στον προαστιακό: Η υποδομή ανήκει στον ΟΣΕ και οι ανακοινώσεις στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ! Ο σεκιουριτάς λέει ότι υπάρχει περίπτωση να αργήσει πολύ ο συρμός – ίσως έχει μιλήσει με συνάδελφό του που ξέρει τι γίνεται.

Καμία ενημέρωση/ανάρτηση από την @TrainoseGr σχετικά με το πρόβλημα στη γραμμή Κιάτου-Πειραιά χθες το απόγευμα – εννοείται πως δεν είχαν ιδέα ούτε στα εκδοτήρια… #trainose #proastiakos @athenstransport

— V. Protonotarios (@vprot) October 10, 2018

Τελικά μαθαίνουμε (από συγγενή φίλης που περιμένει μαζί μας το τρένο) ότι γύφτοι έχουν βάλει φωτιά κοντά στις γραμμές του Προαστιακού στο ύψος του Ασπρόπυργου, με αποτέλεσμα να μην περνάει ο συρμός από Κιάτο προς Πειραιά (αυτόν που παίρνουμε για να επιστρέψουμε στο σπίτι μας κάθε απόγευμα).

Φεύγω σφαίρα για ΗΣΑΠ, με τα πόδια στην πλάτη για να κερδίσω το χαμένο χρόνο. Ο συρμός ξεκινά αγκομαχώντας, και μετά από μία μόλις στάση παραδίδει πνεύμα…ο οδηγός μας ενημερώνει ότι θα πρέπει να κατέβουμε στο Φάληρο και να πάρουμε το συρμό που ακολουθεί. Υπομονή για 5-10 λεπτά, έρχεται ο επόμενος συρμός (και δουλεύει κανονικά) – ακόμη προλαβαίνω οριακά να φτάσω στα πιτσιρίκια εγκαίρως.

Κατεβαίνω στο Μοναστηράκι, σφαίρα στα σκαλιά για να πάρω το Μετρό προς αεροδρόμιο. Επόμενος συρμός προς Αεροδρόμιο σε 16 λεπτά – ατυχία. Παίρνω τον πρώτο συρμό που περνάει και κατεβαίνω στην Πλακεντίας, ελπίζοντας ότι η γραμμή Άνω Λιόσια-Αεροδρόμιο του Προαστιακού θα λειτουργεί κανονικά.

Στο σταθμό του Προαστιακού γίνεται της κακομοίρας από κόσμο. Περιμένουν σχεδόν μία ώρα λένε, αλλά ενημερώθηκαν ότι έρχεται ο συρμός. Πράγματι, σε 5 λεπτά φτάνει στην αποβάθρα. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μέσα στον προαστιακό, πρέπει να ξεφόρτωνε γύρω στα 5 λεπτά – και άλλα τόσα φόρτωνε επιβάτες. Με τα πολλά ξεκινάμε. Εγώ έχω αρχίσει τα τηλέφωνα, αφενός στη γυναίκα μου να δούμε τι θα κάνουμε, αφετέρου στα μέρη που είναι τα πιτσιρίκια, για να ενημερώσω ότι θα αργήσω λίγο να τα πάρω.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: Ο οδηγός μας ενημερώνει ότι ο συρμός θα τερματίσει στην Κάντζα (!!) και θα πρέπει να πάρουμε τον επόμενο προς αεροδρόμιο. Χάνω κάθε ελπίδα και αναγκάζομαι να φέρω σε δύσκολη θέση τη γυναίκα μου (που πρέπει να φύγει από τη δουλειά της για να πάρει τα παιδιά) και αυτούς που τα κρατάνε, αφού θα τους καθυστερήσουμε όπως και να έχει.

Φτάνω με μισή ώρα καθυστέρηση, μετά από 2 ώρες στο δρόμο και συναντώ τη γυναίκα μου για να πάρω τα παιδιά και να πάμε στο σπίτι. Είμαι θυμωμένος – έκανα ότι μπορούσα για να είμαι συνεπής αλλά τα ΜΜΜ απέτυχαν επανειλημμένα να λειτουργήσουν κανονικά και να είναι συνεπή.

Και το χειρότερο: Είμαστε στο 2018 και δεν υπάρχουν ανακοινώσεις στις αποβάθρες για τις καθυστερήσεις του Προαστιακού (που είναι συχνές τελευταία, λόγω βροχής, αέρα, πυρκαγιών, πανσέληνου, και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς) με αποτέλεσμα οι επιβάτες να μην ξέρουν αν θα πρέπει να περιμένουν (και πόσο) ή να ψάξουν για εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης.

Το ξέρατε ότι “Λόγω αερα πάει σιγά σιγά το τραίνο” και “δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ποτέ θα φθάσει…”. Το μάθατε. 20 λεπτά καθυστέρηση and counting… Σταθμός Λαρίσης, 2018μχ. #trainose #gidia

— Angry Pig (@gioxlit) September 27, 2018

Ανάθεμά σας…

Ταξί(δι) στη Θεσσαλονίκη

Πρόσφατα είχα τη χαρά να συμμετέχω (ως εκθέτης) στην 83η ΔΕΘ και να βρεθώ για μια ακόμη φορά στη Θεσσαλονίκη. Το ξενοδοχείο μας ήταν εξαιρετικό αλλά μακρυά από τη ΔΕΘ, άρα θα έπρεπε να παίρνω ταξί σε καθημερινή βάση. Δεν θέλω να χρησιμοποιώ ταξί, ακόμη και όταν είναι πληρωμένο από την εταιρεία, αλλά προσπαθώ να μην είμαι προκατειλημμένος όταν το κάνω. Στην τελική ο καθένας κάνει τη δουλειά του.

Πώς γίνεται όμως να τυχαίνουν όλα τα στραβά σε εμένα: 100% αληθινές ιστορίες οι παρακάτω:

1. Φτάνω στη Θεσαλονίκη και περιμένω ταξί στο σταθμό του τρένου. Γεμιζουν και φεύγουν τα δύο πρώτα που περίμεναν εκεί – μετά τίποτα. Περιμένουμε στην ουρά, έρχονται 1-2 ταξί μετά από ώρα. Ψωνίζουν όμως τους πελάτες που τους βολεύει, και όχι από τη σειρά (κάτι που απαγορεύεται). Φασαρία στη σειρά, αφού άτομα πίσω από εμάς επιβιβάζονται πριν από εμάς, άθλιες δικαιολογίες από τους οδηγούς ταξί. Μετά από 20 λεπτά, και αφού με περίμεναν οι συνάδελφοι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να το πάρω με τα πόδια μέχρι το ξενοδοχείο: 3,5 χιλιόμετρα, με σακίδιο στην πλάτη και μεσαία βαλίτσα στο χέρι, και ντάλα ο ήλιος (16.30 το απόγευμα). Ψιλοχάθηκα, με τη βοήθεια τηλεφώνου βρήκα το δρόμο μου και τέλικά έφτασα στο ξενοδοχείο. Κουρασμένος, καταϊδρωμένος αλλά αξιοπρεπής.

2. Αφήνω τα πράγματά μου στο ξενοδοχείο και κατεβαίνω αμέσως για να βρω τους συνάδελφους στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Καλώ ταξί από τη reception του ξενοδοχείου. Ξεκινάμε. Μιλάει ασταμάτητα στο κινητό χωρίς hands-free, για το τελευταίο service που (δεν) του έκαναν στο ταξί, που δεν τον σεβάστηκαν σαν πελάτη κλπ. Μετά έρχεται η σειρά μου: Πόσο τυχερός ήμουν που βρήκα ταξί, πώς είναι να είσαι γαύρος στη Θεσσαλονίκη κλπ. Φτάνει η ώρα να πληρώσω – μου λέει 9 ευρώ, πληρώνω και ζητάω απόδειξη. Έχω αργήσει τραγικά και βγαίνω σφαίρα από το ταξί. Αργότερα που είδα την απόδειξη έγραφε το πραγματικό ποσό: 8,28 ευρώ. Ο ταξιτζής πήρε με το έτσι θέλω 70 λεπτά φιλοδώρημα για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που μου προσέφερε.

3. Το άλλο βράδυ κατά τις 22.00, μετά τα επεισόδια της ΔΕΘ (Σάββατο 8/9) περιμένω ταξί στην πιάτσα της Εγνατίας, εγώ μαζί μα αρκετούς άλλους. Η πιάτσα άδεια και πουθενά κάποιο τηλέφωνο να καλέσουμε ταξί: όλα κινούνται στο αντίθετο ρεύμα, προς τη ΔΕΘ αφού το δικό μας ρεύμα είναι κλειστό από ψηλά. Ζητάμε από μερικούς από αυτούς να ενημερώσουν συναδέλφους τους να έρθουν να μας πάρουν, αλλά αντιμετωπίσαμε πλήρη αδιαφορία. Τελικά το παίρνω πάλι με τα πόδια προς το ξενοδοχείο, μήπως βρω ταξί παρακάτω. Περπατάω με πλήρη φόρτο (λάπτοπ, πορτοφόλι, έγγραφα κλπ.) ανάμεσα σε πιωμένους πιτσιρικάδες και μετανάστες που πίνουν τσιγάρα – επάνω στην Εγνατία!

Photo by Kaique Rocha on Pexels.com

Όντως μετά από λίγο πετυχαίνω ταξί σε φανάρι, μπαίνω και ξεκινάμε για το ξενοδοχείο. Ο οδηγός (προς τιμήν του) με ρωτάει αν έχω πρόβλημα να πάρει και άλλους, γιατί γίνεται χαμός στους δρόμους. Δέχτηκα επειδή είχα περάσει κι εγώ το λούκι, ήμουν κι εγώ στη θέση τους πριν λίγο – απλά τον ενημέρωσα ότι θα χρειαστώ απόδειξη. Ένα ζευγαράκι πάει στο σταθμό του τρένου, και ένας ηλικιωμένος λίγο πριν το σταθμό. Πληρώνει 3,5 ευρώ ο ηλικιωμένος, 4,5 ευρώ το ζευγαράκι. Χωρίς απόδειξη. Κάνουμε ελιγμούς, περνάμε από δρόμους που δεν ξέρω και τελικά φτάνουμε στο ξενοχδοχείο μου. 7 ευρώ (στρογγυλά) με απόδειξη για το ταξί, δεν ξέρω πώς το κατάφερε, αλλά τόσο ήταν η απόδειξη. Συνεπής προς εμένα ο ταξιτζής, ασυνεπής προς το κράτος. Αλλά στην τελική, μήπως το κράτος είναι συνεπές προς αυτόν?

4. Την επόμενη μέρα παίρνουμε ταξί με συνάδελφο για να φτάσουμε στην έκθεση. Ζητάω απόδειξη – ο οδηγός πατάει πανικόβλητος κάποια κουμπιά στο μηχάνημα, το οποίο αρνείται να εκτυπώσει την απόδειξη. Κι άλλες προσπάθειες, κανένα αποτέλεσμα. Βιάζομαι να φύγω για να είμαι στην ώρα μου. Ελέγχει τα καλώδια, φταίει το χαρτί που δεν έχει μπει σωστά. Είναι μεσημέρι, δεν πρέπει να έχει κόψει άλλη απόδειξη μέσα στη μέρα και είναι η τελευταία του κούρσα από ότι μας είπε. Επιμένω για την απόδειξη, που πρέπει να μπει στο εξοδολόγιο – χωρίς απόδειξη μπαίνει από την τσέπη μου. Βάζει και βγάζει το ρολό με το χαρτί, βγαίνει γύρω στο μισό μέτρο αλλά κενό. Προτείνω χειρόγραφη απόδειξη για να τελειώνουμε. Βγάζει ένα μπλοκάκι αθεώρητο, χωρίς σφραγίδα επωνυμίας, όλα χειρόγραφα. Τουλάχιστον είναι συνεπής και τα γράφει όλα αναλυτικά – και εγώ τυχερός που η απόδειξη περνάει από το λογιστήριο της εταιρείας.

Περιττό να πω ότι φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη, τη διαδρομή από το ξενοδοχείο (Μαινεμένη) μέχρι το αεροδρόμιο την έκανα με 15 λεπτά περπάτημα και μετά με το λεωφορείο του αεροδρομίου – δεν άντεχα άλλες συγκινήσεις με τους οδηγούς ταξί.

Ουράνιο τόξο

Σουρρεάλ σκηνή: Στο μετρό προς το αεροδρόμιο, εγώ και η Θεοφανία Παπαθωμά καθόμαστε σχεδόν δίπλα-δίπλα. Η Θεοφανία casual και ελαφρώς ατημέλητη, αλλά λαμπερή όπως πάντα. Εγώ γυρνάω από τη δουλειά και ακούω το Creeping Death των Metallica από το mp3 player μου. Όλη τη μέρα έβρεχε δυνατά και εκείνη τη στιγμή είχε σταματήσει σχεδόν, οπότε μετά την Παιανία εμφανίζεται ένα απίθανο ουράνιο τόξο… σχεδόν ταυτόχρονα βγάζουμε τα κινητά μας για να βγάλουμε φωτογραφία αυτό το σπάνιο θέαμα, εγώ καθισμένος δίπλα στο παράθυρο, η Θεοφανία σηκώνεται μέχρι την πόρτα για να έχει καλύτερη θέα. Χαμογελάσαμε και οι δύο, μια νότα αισιοδοξίας. Εγώ κατέβηκα λίγο αργότερα, αυτή ίσως συνέχισε προς το αεροδρόμιο, δεν κοίταξα πίσω μου.

Απίθανο? Κι όμως συνέβη την προηγούμενη Πέμπτη.

Προ-αστεια-κος: Επεισόδιο Νο 12345

Παρασκευή βράδυ, φεύγω αργά από το γραφείο και καταφέρνω να ακυρώσω το εισιτήριό μου στις 21.00 στο σταθμό Πεντέλης του Προ-αστεια-κου. Δεν φαίνεται να περνάει κανένας συρμός, και ο κόσμος στην αποβάθρα είναι αρκετός.

Αυτός ο τύπος με τρομάζει... ποιός είναι?

Σε κάποια φάση περνάει ο συρμός προς Κιάτο, οπότε η μισή αποβάθρα αδειάζει. Εμείς οι υπόλοιποι περιμένουμε το συρμό προς το αεροδρόμιο. Βλέπω μια ανακοίνωση που λέει ότι δρομολόγια προς το Αεροδρόμιο θα εκτελούνται κάθε ΧΧ:00, ΧΧ:30 (αν θυμάμαι καλά, αυτό ήταν σε παρένθεση για άγνωστο λόγο) και ΧΧ:45.

Το ποντίκι, επάνω δεξιά, κοντά στην πόρτα

Φαντάστηκα ότι μόλις έχασα το δρομολόγιο των ΧΧ:00, οπότε περίμενα  μαζί με τους υπόλοιπους (που ήταν στην αποβάθρα πριν από εμένα) το επόμενο δρομολόγιο. Στο μεταξύ, για να περάσω την ώρα μου, προσπαθούσα να βγάλω φωτογραφία ένα ποντίκι που έπαιζε μέσα στον ακινητοποιημένο εδώ και πολλούς μήνες ανελκυστήρα του σταθμού. Δυστυχώς ο φωτισμός ήταν χαμηλός και το ποντίκι πολύ ευκίνητο, οπότε η φωτογραφία δεν είναι πολύ καθαρή…

 

Τελικά η παρένθεση προφανώς υποδείκνυε ότι το συγκεκριμένο δρομολόγιο θα χαθεί, οπότε στις 21.50 ήρθε ο συρμός προς Αεροδρόμιο! Ενθουσιασμένοι, όσοι μπορούσαν να περιμένουν 50 λεπτά στην αποβάθρα και δεν είχαν ήδη φύγει, μπήκαμε μέσα στα βαγόνια. Εκεί ο προαστιακός μας επιφύλασσε μια ακόμη έκπληξη, αφού μας γύρισε στην κυριολεξία 10 χρόνια πίσω και μας έκανε να νοιώθουμε νεώτεροι!

Ο προαστιακός μας γυρίζει δέκα χρόνια πίσω!

 Εικόνα διάλυσης: Απορρυθμισμένα ρολόγια, σβησμένοι πίνακες δρομολογίων, ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες εκτός λειτουργίας εδώ και μήνες, αργοπορημένα (για πολλούς λόγους δρομολόγια)… γιατί? Δεν πληρώνουμε κανονικά το είσιτήριό μας? Δεν δικαιούμαστε τις παροχές κάθε σταθμού? Πώς γίνεται να πληρώνουμε το ίδιο κόμιστρο για τον υπο διάλυση προαστιακό και για το μετρό που λειτουργεί κανονικά? Στην τελική γιατί δεν υπάρχει ενημέρωση να ξέρουμε τι γίνεται?

Για να μην παρεξηγηθώ, ο προαστιακός είναι το αγαπημένο μου ΜΜΜ. Μπορεί το μετρό να είναι πιο καινούριο, πιο καθαρό και πιο συνεπές σε όλα του (καί σίγουρα value for money σε σχέση με τον προαστιακό), αλλά ο προαστιακός είναι τρένο. Είναι άλλος τρόπος μετακίνησης. Θυμίζει διαδρομές στο εξωτερικό, ταξίδια εκτός πόλης. Το μετρό είναι αστικό, ο προαστιακός είναι προαστιακός. Τελεία και παύλα. Απλά ας βρεθεί ένας τρόπος να λυθούν τα προβλήματα που τον βασανίζουν και βασανίζουν και εμάς μαζί του…

Απεργία ΜΜΜ 26.09.2011

Τα λεωφόρεία λειτουργούν (υποτίθεται) κανονικά.

Χάνω για λίγο το 308 στις 7.35 με κατεύθυνση προς Αθήνα. Κανονικά έχει κάθε 10-15 λεπτά το πρωί.

Το επόμενο πέρασε στις 8.15, 40 λεπτά αργότερα. Στο καπάκι, μετά από λίγα λεπτά πέρασε και άλλο 308 από πίσω, αλλά ήδη είχε γεμίσει το δικό μας. Γιατί άργησε τόσο πολύ το λεωφορείο κανένας μας δεν έμαθε.

Η απεργία σας μπορεί να είναι δίκαια αλλά ταλαιπωρείτε λάθος ανθρώπους. Αυτοί που θα έπρεπε να λάβουν το μήνυμα πηγαίνουν στη “δουλειά” τους με κρατικά αυτοκίνητα και όχι με λεωφορεία. Αυτό που καταφέρατε είναι να αργήσω στη δουλειά μου και να φύγω αργά το βράδυ. Το ίδιο και άλλοι που δεν έχουν την εύκολη λύση της απεργίας όπως εσείς.

Εμείς σας πληρώνουμε, εσείς δεν μας εξυπηρετείτε. Πάντα φταίει η διοίκηση. Όταν θα έρθει η ώρα και θα μας βρείτε απέναντί σας μην παραξενευτείτε… θα είμαστε εμείς που περιμένουμε με τις ώρες να σβήσετε το τσιγάρο σας, να βάλετε μπρος στη μηχανή του ντουμανιασμένου πλέον λεωφορείου και να έρθετε να μας μαζέψετε από την στάση. Θα είμαστε εμείς που έχουμε μπουχτίσει τις ανύπαρκτες συγκοινωνίες και προτιμούμε να δίνουμε 1,5 ευρώ σε ιδιώτες που θα δουλεύουν με ακρίβεια παρά στο ξεχαρβαλωμένο και μη-λειτουργικό σύστημα που υφίσταται τώρα…

Δεν απεργήσατε ποτέ για τις άθλιες υπηρεσίες που παρέχετε, γιατί δε σας απασχόλησε ποτέ κάτι τέτοιο. Δουλειά να υπάρχει και άσε τα άλλα. Ποτέ δεν ισχύουν τα αναρτημένα δρομολόγια. Ποτέ δεν ξέρει ο οδηγός τα δρομολόγια μιας γραμμής (το χαρτάκι στο τιμόνι προφανώς και δεν ισχύει πλέον), ποτέ οι καταγγελίες από την ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ δεν έλαβαν απάντηση, παρότι είχαν μέχρι και αριθμούς πινακίδων… Τώρα όμως που απειλείται η δουλειά σας επιστρέψατε στις απεργίες. Ανοίξτε όμως τα αυτιά σας, γιατί ο κόσμος βρίζει εσάς και όχι τη διοίκηση!

Προ-αστεια-κος 17-08-2011

Τελικά δεν είμαι ο μόνος που διαμαρτύρεται για τα χάλια του προαστιακού… μόλις βρήκα ένα σχετικό blog post που αναφέρεται πάνω-κάτω στα ίδια προβλήματα που έχω αναφέρει κι εγώ στα προηγούμενα μηνύματά μου. Μάλιστα, καταλήγει με μία λίστα με σχετικά blog posts, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και ένα από τα δικά μου!

Ο κόσμος είναι μικρός και η αγανάκτηση είναι κοινή!  😦

Το μπάχαλο του Αυγούστου…

Πέμπτη μέρα στη σειρά με το ποδήλατο στο γραφείο. Δε με τρομάζει πλέον ούτε η ζέστη, ούτε ο καύσωνας. Και μόνο που σκέφτομαι πόσο χρόνο γλυτώνω από τα τραγικά πλέον θερινά δρομολόγια των λεωφορείων, δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω το ποδήλατο στο σπίτι. Ευτυχώς με τέτοια ζέστη ο ιδρώτας εξαφανίζεται γρήγορα…

Με τρομάζει όμως η κατάσταση στις δημόσιες υπηρεσίες: Είπα να περάσω από την εφορία, τώρα που λιγόστεψε ο κόσμος, για να πάρω τον κλειδάριθμό μου. Μέσα σε περίπου 35 λεπτά είχαν εξυπηρετηθεί λιγότερα από 5 άτομα και εγώ ήμουν 35 νούμερα μετά. Αλλοδαποί που δεν καταλάβαιναν τι έπρεπε να κάνουν, Έλληνες που επίσηξς δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη με τη γραφειοκρατία της εφορίας. Παραιτήθηκα και έφυγα για τη δουλειά μου.

Με τρομάζει η κατάσταση και στον ίδιωτικό τομέα: Πέρασα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο για να βγάλω ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Ανοίγει στις 09.00, τελικά άνοιξε με νωχελικούς ρυθμούς στις 09.10. Εγώ ήδη είχα αργήσει για το γραφείο. Μέχρι να ανοίξει και το σύστημα έκδοσης εισιτηρίων είχε πάει 09.20. Τελικά δεν κατάφερα να βγάλω για την επιστροφή, γιατί υπήρχε κάποιο θέμα του πρακτορείου με τις πληρωμές προς την εταιρεία, και το σύστημα θα ενημερωνόταν μετά τις 11.00. Εγώ όμως εργάζομαι και δεν μπορώ να περάσω άλλες ώρες από το πρακτορείο. Αν δεν κυνηγήσετε τη δουλειά, αν δεν μας εξυπηρετήσετε όμως εσείς θα μείνετε χωρίς δουλειά, και μετά θα φταίει το κράτος επειδή εσείς δε μπορείτε να βάλετε τα πράγματα σε μια σειρά.

Την επόμενη φορά θα προτιμήσω online booking των εισιτηρίων. Απρόσωπο αλλά αποδεδειγμένα λειτουργεί και δε με καθυστερεί από τη δουλειά μου. Και δε με σκοτίζει με τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες.

Επόμενη στάση προαστιακός: Έφτασα 2 λεπτά πριν έρθει (θεωρητικά) ο συρμός. Η αποβάθρα γεμάτη κόσμο. Ο συρμός τελικά ήρθε 4 λεπτά πριν τον προγραμματισμένο επόμενο, ενώ στο μεταξύ το μετρό είχε έρθει στην ώρα του. Ο σκληρά εργαζόμενος οδηγός του προαστιακού μιλούσε στο κινητό και χαμογελούσε.

Ξέρει κανείς ποιά είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο Μετρό και τον προαστιακό? Ναι, το βρήκατε: ο προαστιακός είναι δημόσιο και δουλεύει με ρυθμούς δημοσίου. Εκτός αν καθυστερεί επειδή βρίσκει κίνηση από το αεροδρόμιο μέχρι το Κορωπί. Αστεία πράγματα, πηγαίνετε επιτέλους στα σπίτια σας και αφήστε να δουλέχουν κάποιοι που έχουν ανάγκη. Τουλάχιστον όταν κάνετε απεργία το ξέρουμε και κάνουμε τη δουλειά μας αλλιώς, ή δεν την κάνουμε καθόλου (αλλά μας δίνετε δικαιολογία!).

Αύγουστος στην Αθήνα: Άδειοι οι δρόμοι, απόλαυση για ποδήλατο. Και μακρυά από δημόσιες υπηρεσίες, το Σεπτέμβρη πάλι!

Damn strikes of public means of transportation…

I live just 10 km from the Athens International Airport, and I travel quite often by plane for business purposes. I really can’t tell how many times I have been forced to spend the night before a flight at my parents’ house (near a metro station), because of strikes in the Suburban railway station (which always affects the operation of Metro regarding stations to and from the airport)… This means that I have to get up really early and catch the bus to the airport, thus extending my trip by about an hour.

I have a flight to catch on Tuesday, when the really common strike of (malfunctioning) Suburban railway has been announced. I thought that I would have to follow the same procedure of staying at my parents’ house overnight, so I prepared and took my suitcase there from today. However, I was informed that there would be a general strike of the public means of transportation, so no bus for me!

I really have no other option apart from calling a taxi (more than 2o euros from my place to the airport!) or have my wife wake up much earlier than she expected in order to get me to the airport… and she’s currently sick.

Enough with the strikes! It seems that the only ones affected by them are us, common people who use the public means of transportation for going to work. I cannot see how the politicians who voted for these actions are affected by these strikes. The employees have probably arranged their day-off during the days of strike (it’s really common for them to be sick or on day-off during the strikes!), so they will be paid anyway. I am sure that they don’t even know the purpose of their strike, apart from seeing their (illegal) extra payments being reduced or totally cut.

Why should we go through all this mess for their cause? Why do we pay the sequences of it, instead of those who should (but don’t)?

I only see one solution: Make these organizations private, in order to have these people start really working!  We will be more than glad to welcome them to the club of the private-working people, just for them to see what a real job is out there…

Btw, the price of the tickets for these “services” has been increased by almost 30% since the beginning of 2011… but where are these “services”?

Ο προ-αστεία-κος ξαναχτυπά….

Πρώτη του μήνα σήμερα και όπως πάντα ελπίζουμε να ξεκινήσει καλά για να πάει καλά όλος ο μήνας… προκαταλήψεις από το παρελθόν! Εδώ είναι το παρόν και πολλοί αστάθμητοι παράγοντες επηρεάζουν την καθημερινότητά μας, όπως ο Προαστιακός…

Η ώρα είναι 08.35 και ο προαστιακός δεν έχει εμφανιστεί στο σταθμό του Κορωπίου… παράξενο πράγμα: Όσες φορές καθυστερώ έστω και ένα λεπτό, ο προαστιακός έχει ήδη περάσει, ενώ όταν βρίσκομαι στην αποβάθρα 10-15 λεπτά νωρίτερα πάντα καθυστερεί! Μάλλον δε με συμπαθεί, όπως έχω αρχίσει να μην τον συμπαθώ και εγώ. επίσης παράξενο (και αδικαιολόγητο) είναι το γεγονός της καθυστέρησης σε αυτό το δρομολόγιο, αφού πρόκειται για τον πρώτο σταθμό μετά την αφετηρία (Αεροδρόμιο), οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

08.40: Το μετρό περνάει κανονικά στην ώρα του, μαζεύει όλους τους επιβάτες του, καθώς και αυτούς που είχαν ήδη αρχίσει να σιχτιρίζουν τον προαστιακό για την αργοπορία του. Εμείς οι υπόλοιποι παίζουμε με την τύχη μας, αφού ανακοίνωση για την καθυστέρηση του συρμού δεν έχει ακουστεί από τα μεγάφωνα του σταθμού.

08.45: Φάνηκε ο συρμός του προαστιακού! Γιούπι! Ο κόσμος στην αποβάθρα είναι ήδη αρκετός για να καταλάβει σχεδόν όλα τα καθίσματα του συρμού. Αρχίζω να φοβάμαι τι θα γίνει παρακάτω…

09.00: Ο κόσμος που έχει μαζευτεί στο σταθμό Πλακεντίας και περιμένει το συρμό δεν περιγράφεται… το βαγόνι γεμίζει ασφυκτικά και σκέφτομαι πώς θα μπορέσω να κατέβω στην επόμενη στάση. Ήδη δεν μπορούν να κλείσουν οι πόρτες γιατί ο κόσμος κρέμεται κυριολεκτικά έξω από το βαγόνι.

09.05: Αφού πρώτα συννενοηθήκαμε με τους συνεπιβάτες μας, καταφέραμε μετά από μερικά λεπτά να κατέβουμε και να αφήσουμε περισσότερο χώρο για τους υπόλοιπους επιβάτες. Ο κόσμος μέσα στο βαγόνι ήταν ακόμη τόσο πολύς και τόσο στριμωγμένος που ήθελα να βγάλω μια φωτογραφία ή ένα βίντεο με το κινητό για να το δείξω παραέξω, αλλά ντράπηκα… ντράπηκα τον κόσμο που αναγκάζεται να ταλαιπωρείται καθημερινά (γιατί αυτές οι καθυστερήσεις είναι ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ) προκειμένου να πάει στη δουλειά του. Που αναγκάζεται να πληρώνει αυξημένο κόμιστρο για χαμηλού επιπέδου (για να μην πω ανύπαρκτες υπηρεσίες). Που δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να χρησιμοποιεί αυτά τα τριτοκοσμικά μέσα μαζικής μεταφοράς…

Όπως έχω ξαναπεί, σε αυτήν την περίπτωση είμαι πελάτης: Δε με ενδιαφέρει αν η διοίκηση της Τραινοσέ είναι υπεύθυνη για αυτήν την κατάσταση. Δε με ενδιαφέρει αν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι οδηγοί επειδή τους έχουν βγάλει παγανιά να μαζέψουν τις κουλούρες με τα καλώδια αξίας εκατομμυρίων ευρώ που κλέβουν οι επιτήδειοι κατά καιρούς. Δε με ενδιαφέρει εάν οι οδηγοί έχουν γίνει υπάλληλοι ασφαλείας για να προφυλάξουν την περιουσία του ΟΣΕ από τις δολιοφθορές που γίνονται για να υποβαθμίσουν τον οργανισμό, έτσι ώστε να πουληθεί σε χαμηλότερη τιμή.

Με ενδιαφέρει να λαμβάνω τις υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνω, αλλιώς ας κλείσουν τα ακυρωτικά και να περνάνε οι συρμοί όποτε θέλουν (όπως γίνεται και τώρα δηλαδή) αλλά ΔΩΡΕΑΝ! Όταν πληρώνω προκαταβολικά 45 ευρώ για να έχω μια υπηρεσία, θέλω αυτή η υπηρεσία να είναι σωστή. Εάν υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα στην υπηρεσία, ας βγουν οι οδηγοί να τα πουν στον κόσμο και στα κανάλια και να τα βρουν με τα αφεντικά τους… εμείς δεν φταίμε σε τίποτα να γινόμαστε μπαλάκι ανάμεσά τους, για να λύσουν τα προβλήματά τους. Φαίνεται όμως ότι η μόνη φορά που ακούστηκαν οι υπάλληλοι του προαστιακού ήταν όταν θίχτηκε η τσέπη τους…

Μια παρόμοια ανακοίνωση βρίσκεται και στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ. Ότι για τα μειωμένα δρομολόγια και τις καθυστερήσεις είναι υπεύθυνη η (απρόσωπη) διοίκηση, και μάλιστα παραθέτουν και τηλέφωνα για να μην ενοχλούμε τους ίδιους αλλά κάποιους άλλους κρυμμένους πίσω από γραφεία και τηλέφωνα. Όταν όμως ο κόσμος βλέπει τα λεωφορεία παρκαρισμένα παράλληλα, στο βάθος πίσω από την αφετηρία στο Κορωπί, και τους οδηγούς να καπνίζουν αριμανείως μέσα στα λεωφορεία, μάλλον δεν έχει τη διοίκηση της ΕΘΕΛ στο μυαλό του. Όταν ο κοσμος περιμένει στην αφετηρία το λεωφορείο, μέσα στη βροχή, τον αέρα και το κρύο και τα λεωφορεία είναι αραγμένα ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, για να μην ενοχληθούν οι οδηγοί τους, τότε δεν φταίει η διοίκηση της ΕΘΕΛ. Όταν ο κόσμος περιμένει στη στάση μέσα στο Κορωπί και περνάει λεωφορείο “ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ“, κάνει κύκλο για να σταματήσει ο οδηγός για τσιγάρα στο περίπτερο (ναι, αυτό που είναι στον Περιφερειακό) και μετά περνάει μπροστά από τη στάση χωρίς να σταματήσει να πάρει κόσμο (τελικά τον χάσαμε το συρμό εκείνη τη μέρα) απλά και μόνο για να επιστρέψει στη θέση του, μακρυά από την αφετηρία στο Κορωπί για να κάνει το τσιγαράκι του, πάλι δεν φταίει η διοίκηση της ΕΘΕΛ.

Αυτό που φταίει σε όλες τις περιπτώσεις είναι η νοοτροπία. Όλοι μας υποφέρουμε από την κρίση, αλλά δεν έχουμε όλοι μας την πολυτέλεια να τεντώνουμε τα πόδια και να πιέζουμε καταστάσεις ταλαιπωρόντας άλλους… κάποιοι από εμάς είναι στρατιώτες στις δουλειές τους, δουλεύοντας ώρες ατελείωτες χωρίς υπερωρίες, ρεπό και άλλα καλά του Δημοσίου. Εμείς κάνουμε τη δουλειά μας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν για την κατάσταση (χωρίς να κάνουν κάτι για να τη διορθώσουν) και να υποβαθμίζουν τις υπηρεσίες που παρέχουν.

Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως, και όταν θα έρθει η ώρα για διαμαρτυρίες για τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές προσωπικού θα είναι μόνοι τους, γιατί ο κόσμος έχει αγανακτήσει από τη συμπεριφορά τους και την απαξίωση των ΜΜΜ από τους ίδιους τους εργαζομένους…