Το πρώτο μου τρακάρισμα

Χθες το απόγευμα γυρνούσα από με το αυτοκίνητο από το γραφείο. Είμαι στην παραλιακή στο ύψος του γκολφ της Γλυφάδας, στη μεσαία λωρίδα. Δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση, αφοιύ ήταν η πρώτη εργάσιμη μετά τον Δεκαπενταύγουστο.

Βλέπω από τον καθρέφτη στην αριστερή λωρίδα ένα ασημί Golf να πηγαίνει σφαίρα, αλλά για κακή του (και δική μου) τύχη, μπροστά του και σχεδόν παράλληλα με εμένα είναι ένας χαλαρός που μάλλον ετοιμαζόταν να στρίψει αριστερά στο φανάρι. Αντί λοιπόν να κόψει ταχύτητα ο οδηγός του Golf, κάνει μια σφήνα και χώνεται μπροστά μου! Πατάω φρένο να γλυτώσω τα χειρότερα, το πίσω δεξιά μέρος του Golf με βρίσκει μπροστά αριστερά στον προφυλακτήρα. Τρέμει το τιμόνι από την επαφή με το το Golf και ο τύπος απλά συνεχίζει την πορεία του.

Τον ακολουθώ και βγάζω φωτογραφίες την πινακίδα του για να έχω στοιχεία – σε κάποια φάση τον πλευρίζω και του λέω ότι κακώς δεν σταμάτησε όταν με χτύπησε γιατί έχω την πινακίδα του και θα τον τρέξω με την ασφαλιστική. Δείχνει ξαφνιασμένος και μου λέει να σταματήσουμε – όπως και κάνουμε, στην εσοχή που κάνει ο δρόμος δεξιά από τα φανάρια για την πλατεία της Γλυφάδας.

Είναι δύο νεαροί κάτω από 25, με ξυρισμένα κεφάλια και τατουάζ. Ευγενικοί και μαζεμένοι. Ο οδηγός δείχνει ξαφνιασμένος και λέει ότι δεν κατάλαβε πως με χτύπησε. Ευτυχώς το αυτοκίνητό του είναι ασφαλισμένο και δεν θα τρέχουμε. Δεν έχω ιδέα τι να κάνω, αφού δεν έχω τρακάρει τα τελευταία 25 χρόνια που οδηγώ – και μάλιστα τα τελευταία 6 κάνω 80 χλμ. την ημέρα.

Βλέπω τον προφυλακτήρα μου: Έχει μαύρα σημάδια προφανώς από τον τροχό του Golf που με βρήκε και ένα βαθούλωμα στο φτερό από την επαφή, συν πολλά γδαρισμάτα από την επαφή των λαμαρίνων.

Δεν ήταν τόσο άσχημο όσο περίμενα, αλλά δεν είχα ούτε γρατζουνιά 6 χρόνια τώρα…

Παίρνω την ασφαλιστική μου, απαντάνε άμεσα και με καθοδηγούν: Ζητάνε πινακίδες δικές μου (για να με βρουν στο σύστημα), του άλλου αυτοκινήτου (για να δουν αν είναι ασφαλισμένο), ονοματεπώνυμο και κινητό του οδηγού. Μου λένε να βγάλω φωτογραφίες τα σημεία που έπαθαν ζημιά τα δύο αυτοκίνητα και να φαίνονται και οι πινακίδες τους. Ευτυχώς η ασφαλιστική του άλλου συμμετέχει στον φιλικό διακανονισμό, οπότε θα ξεμπλέξουμε εύκολα μου λένε.

Στο μεταξύ η ασφαλιστική του άλλου δεν σηκώνει το τηλέφωνο. Με ρωτάει τι να κάνει, ρωτάω την κοπέλα από τη δική μου ασφαλιστική και μου λέει ότι από τη στιγμή που παραδέχονται ότι φταίνε δεν υπάρχει θέμα. Μου λέει να ανταλλάξουμε στοιχεία (ονοματεπώνυμο, κινητό και αριθμό πινακίδων με τον άλλο οδηγό) σε περίπτωση που χρειαστεί κάτι.

Χαιρετιόμαστε και μέχρι να φύγω μου έχει έρθει SMS με τον αριθμό της υπόθεσής μου, οδηγίες και link για περισσότερα. Φτάνω στο σπίτι, ανοίγω το email που μου έχουν στείλει και έχουν έτοιμη μίνι-αναφορά του συμβάντος μαζί με σχέδια του πού χτύπησα εγώ και που ο άλλος, σε ένα PDF. Ανοίγω το link, ανεβάζω τις φωτογραφίες από τις ζημιές των δύο αυτοκινήτων, φωτογραφία διπλώματος και άδειας οδήγησης.

Πριν τις 08.00 το επόμενο πρωί μου έρχεται νέο SMS που επιβεβαιώνει ότι όλα είναι ΟΚ με την καταγραφή και να περιμένω επικοινωνία για την επιλογή του συνεργείου. Σε λιγότερο από 4 ώρες νέο SMS με πληροφορίες σχετικά με τα συνεργαζόμενα συνεργεία και τηλέφωνο επικοινωνίας για απορίες.

Ήδη μίλησα με φανοποιείο που βρίσκεται 10 λεπτά από το γραφείο και κανονίσαμε ραντεβού αύριο το πρωί για έλεγχο, αξιολόγηση της κατάστασης και κοστολόγηση, σε συνεργασία με την ασφαλιστική.

Είδομεν.

Το χρονικό:

Τρίτη 16/8, 17.35: Τρακάρισμα & τηλεφωνική επικοινωνία με την ασφαλιστική.

Τρίτη 16/8, 17.45: Αποστολή SMS από την ασφαλιστική με αριθμό ζημιάς και οδηγίες για την καταγραφή του συμβάντος

Τρίτη 16/8, 20.00: Αφού επέστρεψα σπίτι, στέλνω ηλεκτρονικά, μέσω της πλατφόρμας της ασφαλιστικής, φωτογραφίες του συμβάντος, της άδειας οδήγησης και της άδειας κυκλοφορίας

Τετάρτη 17/8, 07.50: Αποστολή SMS από την ασφαλιστική ότι η καταγραφή είναι οκ και να περιμένω νεότερα για την επιλογή συνεργείου

Τετάρτη 17/8,11.55: Αποστολή SMS από την ασφαλιστική με πληροφορίες σχετικά με τη λίστα των συνεργαζόμενων συνεργείων

Τετάρτη 17/8,12.00: Τηλεφωνώ στην ασφαλιστική για να επιβεβαιώσω ότι μπορώ να προχωρήσω με κάποιο φανοποιείο και ρωτώ τι θα χρειαστεί από την πλευρά μου.

Τετάρτη 17/8, 12.45: Επικοινωνώ τηλεφωνικά με συνεργαζόμενο φανοποιείο σχετικά με τη διαδικασία

Πέμπτη 18/8, 08.00: Επίσκεψη στο φανοποιείο, φωτογράφιση ζημιάς και άδειας κυκλοφορίας. Ο υπεύθυνος θα κάνει εκτίμηση ζημιάς και κόστους και θα επικοινωνήσει με την ασφαλιστική για να πάρει έγκριση να ξεκινήσει τις εργασίες.

Πέμπτη 25/8, 10.00: Πέρασε μια εβδομάδα και δεν είχα καμία επικοινωνία με την ασφαλιστική ή το φανοποιείο. Κάλεσα το φανοποιείο, μου είπαν ότι είναι όλα οκ με την ασφαλιστική και μπορώ να πάω το αυτοκίνητο τη Δευτέρα το πρωί, να το αφήσω για να ξεκινήσουμε.

Δευτέρα 29/8, 08.30: Αφήνω το αυτοκίνητο στο φανοποιείο, με την παράκληση να το έχω έτοιμο το συντομότερο δυνατόν. Μέσα στην ημέρα μου στέλνουν οδηγίες για τη συμπλήρωση της εξουσιοδότησης για την πληρωμή τους απευθείας από την ασφαλιστική μου, την οποία στέλνω συμπληρωμένη από το gov.gr

Τρίτη 30/8, 18.15: Με ενημερώνουν από το φανοποιείο ότι το αυτοκίνητο είναι έτοιμο και μπορώ να το παραλάβω την Τετάρτη το πρωί.

Τετάρτη 31/8, 16.30: Παραλαμβάνω το αυτοκίνητο σαν καινούργιο και πλυμένο μέσα-εξω. Εξαιρετική δουλειά, και μάλιστα μου έδειξαν φωτογραφίες από τα γνήσια clips της Toyota που χρησιμοποίησαν για αντικατάσταση κάποιων σπασμένων. Απόλυτα ευχαριστημένος από όλη τη διαδικασία.

Η επίδραση της αυξημένης τιμής των καυσίμων στα επίπεδα κίνησης στους δρόμους

Μου φαίνεται σαν χθες (αν και ήταν μέσα στο καλοκαίρι) που η τιμή της αμόλυβδης κυμαινόταν μεταξύ €1,359 – €1,389, με αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις να μπορώ να βάζω ακόμη και Shell V-Power με λιγότερο από €1,4/L. Με το νέο έτος όμως, που έφερε νέες αυξήσεις στα καύσιμα, η τιμή της αμόλυβδης κυμαίνεται πλέον πάνω από το €1,5/L – σημαντική διαφορά για κάποιον που οδηγεί περισσότερα από 400 χλμ την εβδομάδα. Πώς όμως θα επηρέασει αυτή η αύξηση την κίνηση που επικρατεί στους δρόμους της Αθήνας? Προσωπικά σκέφτομαι τις εξής τρεις πιθανές περιπτώσεις:

1. Μείωση της κίνησης: Η αύξηση της τιμής των καυσίμων θα αποθαρρύνει τη χρήση αυτοκινήτου σε όσους είτε δεν βγαίνουν πλέον οικονομικά ή ήταν οριακά να χρησιμοποιήσουν ΜΜΜ αλλά προτιμούσαν την άνεση του αυτοκινήτου τους. Επίσης θα αποθαρρύνει όσους χρησιμοποιύσαν περιστασιακά το αυτοκίνητο αντί των ΜΜΜ. Αναφέρομαι πάντα σε περιπτώσεις ανθρώπων που μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα ΜΜΜ χωρίς να ταλαιπωρηθούν ιδιαίτερα. Σε συνδυασμό με την ακινησία αριθμού αυτοκινήτων λόγω της κατάθεσης πινακίδων (βλ. υψηλά τέλη κυκλοφορίας και αδυναμία πληρωμής τους), αναμένεται ακόμη χαμηλότερος αριθμός αυτοκινήτων στους δρόμους. Αποτέλεσμα: Λιγότερα αυτοκίνητα στο δρόμο, κυρίως όσων το έχουν πραγματικά ανάγκη (βλ. επαγγελματίες και όσους εξοικονομούν χρόνο με τη μετακίνηση με αυτοκίνητο σε σχέση με τα ΜΜΜ).
2. Σταθερά επίπεδα κίνησης: Το αυτί του Έλληνα δεν ιδρώνει από αυξήσεις – έχει μάθει να χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του ακόμη και σε περιπτώσεις που θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί εύκολα και οικονομικά από ΜΜΜ (βλ. όσους εξυπηρετούνται από το Μετρό), ακόμη και για μικρές αποστάσεις, ακόμη και σε προορισμούς όπου είναι βέβαιος ότι δεν θα βρει καν θέση στάθμευσης για το αυτοκίνητό του (οπότε θα διπλοπαρκάρει/παρκάρει σε πεζοδρόμιο/θα κλείσει δρόμο ή λωρίδα με αλάρμ κ.ο.κ.). Αποτέλεσμα: Καμία μεταβολή στον αριθμό των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας.
3. Αυξημένη κίνηση: Ναι, μπορεί να συμβεί και αυτό. Λόγω της αυξημένεης τιμής της βενζίνης, οι οδηγοί θα στραφούν σε πιο οικονομικό τρόπο οδήγησης (βλ. hypermiling), με αποτέλεσμα να προκαλείται μποτιλιάρισμα από οδηγούς που αποφεύγουν να κινηθούν με υψηλές ταχύτητες ακόμη και σε άδειους δρόμους / λωρίδες δρόμων. Αποτέλεσμα:  Καμία μεταβολή στον αριθμό των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας αλλά χαμηλότερες ταχύτητες κίνησης.

Τι από τα τρία θα ισχύσει στην πράξη? Με δεδομένο ότι ο Έλληνας είναι αψυχολόγητος γενικά, μόνο ο χρόνος θα δείξει. Αν όμως έπρεπε πάντως να ποντάρω σε μία από τις τρεις επιλογές, θα έβαζα τα λεφτά μου στο 2 😉

Δοκιμή αναρτήσεων μέσα την πόλη

Όποιος θέλει να δοκιμάσει τις αναρτήσεις του αυτοκινήτου του σε άγριες συνθήκες αλλά δεν έχει χρόνο να φύγει από την Αττική, μπορεί να δοκιμάσει να πιάσει την οδό Χαϊδαρίου στον Πειραιά (Παπαστράτειο) από την αρχή της – κοντά στις γραμμές του Προαστιακού: Μιλάμε για έναν από τους χειρότερους δρόμους της Αττικής, και μάλιστα χωρίς εμφανείς λακκούβες (κάτι που τον κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο).

Αν περνάς από εκεί και οδηγείς με πάνω από 20-30 χλμ/ώρα θα με θυμηθείς 😉

1995 – 2011

Ήταν Οκτώβρης του 1995 όταν οι γονείς μου μου έκαναν δώρο ένα αυτοκινητάκι, ένα Fiat Cinquecento. Ήξεραν πόσο μου άρεσε η οδήγηση, είχα περάσει και με τις Πανελλήνιες στην πρώτη κατά σειρά πρότιμησης σχολή (τρομάρα μου!) και έτσι βρέθηκα να οδηγώ αυτό το τερατάκι! Στα χρόνια που πέρασαν περάσαμε πολλά μαζί, ταξίδια σε όλη την Ελλάδα σαν φοιτητής με τους φίλους μου (ήμουν από τους λίγους προνομιούχους με δικό τους αυτοκίνητο), από τη Σπάρτη μέχρι τη Φλώρινα. Πολλά χιλιόμετρα, πολλές ώρες στο δρόμο, πολλές αναμνήσεις, ακόμα και για κρεβάτι είχε χρησιμοποιηθεί πολλές φορές… μεγάλη συντροφιά αυτό το αυτοκινητάκι. Με αυτό έμαθα να οδηγώ, με αυτό πήγα τη γυναίκα μου στο μαιευτήριο, με αυτό πήρα τη γυναίκα μου και το μωρό πίσω στο σπίτι. 16 χρόνια σχεδόν το μοναδικό μου αυτοκίνητο.

Έβγαλε βλάβες στην πορεία, περάσαμε μέρες στα συνεργεία, Ιταλικό γαρ! Μια τα ηλεκτρολογικά και οι διακόπτες του, μια το ψυγείο, την άλλη η κρεμαγιέρα, κομμάτι-κομμάτι είχε αλλαχθεί σχεδόν όλη η μηχανή. Γύρισε πολλά συνεργεία, το πασπάτεψαν πολλοί μαστόροι, αλλά ό,τι και να γινόταν επέστρεφε ακόμα πιο δυνατό! Είχε ωραία οδική συμπεριφορά, σχεδόν σαν κάρτ, το καταλάβαινες στο δρόμο και στις στροφές. Δεν είχε ABS, δεν είχε αερόσακους, ούτε και πολλά ηλεκτρονικά καλούδια. Αυτή η απλότητα το έκανε να ξεχωρίζει ανάμεσα σε όσα αυτοκίνητα έχω οδηγήσει μέχρι τώρα.

Τα τελευταία χρόνια είχε παροπλιστεί: Μετά τη μετακόμιση στο Κορωπί, οι μετακινήσεις με αυτό ήταν ασύμφορες, είχαμε δίπλα μας μετρό, προαστιακό και λεωφορεία, οπότε ήταν ένα από τα περιττά έξοδα. Παρόλα αυτά, ήταν η πρώτη μου επιλογή για το σούπερ-μάρκετ τα Σάββατα, φορτωνόταν με ξύλα από τα ξυλάδικα της Λαυρίου το χειμώνα, κουβαλούσε έπιπλα και αντικείμενα, ήταν πολύ βολικό. Φτάσαμε με τα πολλά στα 130.000 χλμ και ακόμα πήγαινε το τερατάκι.

Στο τέλος άρχισαν τα προβλήματα όμως, κυρίως από την ακινησία: Τη μια έμεινε από μπαταρία, την άλλη είχε πρόβλημα με το injection και αυξήθηκε η κατανάλωση καυσίμου, ήταν και τα τέλη κυκλοφορίας και η ασφάλεια που συνεχώς αυξάνονταν, οπότε είπαμε να το παροπλίσουμε.

Σήμερα, 18/04/2011, βρέθηκε κάποιος να το πάρει και να το επισκευάσει. Να το βγάλει πάλι στο δρόμο και να κάνει πάλι τα χιλιόμετρα που τόσο καιρό του έλειπαν. Δεν ήμουν εκεί όταν έγινε η μεταβίβαση, μέσα σε λίγα λεπτά σε ένα ΚΕΠ. Δεν πρόλαβα καν να βγάλω μια τελευταία φωτογραφία στο τιμόνι του, που είχε αρχίσει να λυώνει από τη χρήση. Είχα αφήσει τα κλειδιά και τα χαρτιά του και απλά το πήραν. Θα χαρώ να το δω πάλι στο δρόμο να κινείται, άνετα όπως πήγαινε όλα αυτά τα χρόνια.

Καλό δρόμο Φιατάκι μου και σε ευχαριστώ για όλες τις διαδρομές μας!

Περί του ΚΤΕΟ

Πρόσφατα έκλεισα τριετία από την τελευταία φορά που είχε περάσει το αυτοκινητάκι μου από ΚΤΕΟ, οπότε αποφάσισα να κάνω μια βόλτα από το ΚΤΕΟ του Χολαργού για να κυκλοφορώ νόμιμα. Έφτασα εκεί κατά τις 08.00 και μπήκα στην ουρά, ήταν μπροστά μου 10-15 αυτοκίνητα όλα κι όλα. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι η εξής:

1. Περνάμε με το αυτοκίνητο από το γκισέ με την άδεια κυκλοφορίας και το χαρτί από τον προηγούμενο έλεγχο (αν έχει ξαναπεράσει ατο αυτοκίνητο). Από εκεί παίρνουμε το χαρτί που λέει από ποιά σειρά ελέγχου (υπόστεγο) θα περάσουμε
2. Παρκάρουμε στη σειρά χωρίς να κλείνουμε παραπάνω από μία λωρίδα αλλά αφήνοντας αρκετή απόσταση από το προπορευόμενο όχημα. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και πηγαίνουμε για το παράβολο. Το παράβολο κοστίζει €40 για έλεγχο μόνο και €50 για έλεγχο και κάρτα καυσαερίων.
3. Πηγαίνουμε σε άλλο κτήριο όπου με την ταυτότητα, την άδεια κυκλοφορίας και το παράβολο παίρνουμε το χαρτί ελέγχου του αυτοκινήτου σε δύο αντίγραφα.
4. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, ελισσόμαστε ξεπερνόντας τυχόν σταματημένα αυτοκίνητα των οποίων οι οδηγοί βρίσκονται ακόμη στις ουρές ή πίνουν καφέ και πλησιάζουμε το υπόστεγο που αναγράφεται στο αρχικό χαρτί.
5. Ο έλεγχος περιλαμβάνει τον έλεγχο των καυσαερίων, των φρένων και των αναρτήσεων, καθώς και τον αριθμό πλαισίου (σε περίπτωση που κάποιος έχει αλλάξει κινητήρα και δεν τον έχει δηλώσει)

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μέσα σε μία ώρα είχα ξεμπερδέψει, χωρίς μεγάλες ουρές και χωρίς ταλαιπωρία. Ίσως επειδή υπήρχαν απεργιακές κινητοποιήσεις σε εξέλιξη εκεί γύρω (οδηγοί γερανοφόρων) και δεν ξεκίνησε πολύς κόσμος φοβούμενος καθυστερήσεις, ίσως ο κόσμος πλέον προτιμά τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ όπου μπορεί να εξυπηρετηθεί και το απόγευμα, δεν ξέρω.

Η διαφορά στην τιμή ανάμεσα στο δημόσιο (€40) και στα ιδιωτικά (€50) ΚΤΕΟ είναι πλέον πολύ μικρή, οπότε δεν τίθεται οικονομικό θέμα. Έχω ακούσει ότι ο έλεγχος στα ιδιωτικά ΚΤΕΟ είναι πιο σχολαστικός (πχ ελέγχουν και την ύπαρξη τριγώνου/φαρμακείου/πυροσβεστήρα, λειτουργία λαμπτήρων κλπ), κάτι που μπορεί να βοηθήσει κι εμάς τους ίδιους να εντοπίσουμε τυχόν βλάβες.

Τέλος, ενώ από τον αρχικό έλεγχο μέχρι τον επόμενο είχαν μεσολαβήσει 3 χρόνια, ο επόμενος έλεγχος είναι προγραμματισμένος μετά από 2 χρόνια…φαίνεται ότι με τα ιδιωτικά ΚΤΕΟ “ξεμπλόκαρε” το σύστημα και οι έλεγχοι θα είναι πλέον πιο συχνοί.

Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών

Κ.Τ.Ε.Ο Auteco

ΚΤΕΟ Autovision

KTEO Hellas

ΚΤΕΟ Ηνίοχος

Περί των Ελλήνων οδηγών

Παραθέτω κείμενο (χιουμοριστικό αλλά δυστυχώς αληθινό…) από τον σημερινό Paparazzi του contra.gr :

KANONEΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ

* Τα φλας προδίδουν την επόμενη κίνηση σου. Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.

* Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντας σας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

* Όσο πιο γρήγορα διασχίσετε ένα κόκκινο φανάρι, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να συγκρουσθείτε με άλλο όχημα.

* Ποτέ μα ποτέ μην ακινητοποιήσετε το όχημα σας σε πινακίδα “STOP”. Τα οχήματα που σας ακολουθούν δεν θα περιμένουν αυτή την αντίδραση σας, με αποτέλεσμα να καρφωθούν» πάνω σας.

* Ποτέ μην κλείσετε το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι. Ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει.

* Το φρενάρισμα πρέπει να γίνετε όσο πιο αργά μπορείτε για να σιγουρέψετε την καλή λειτουργία του ABS , το οποίο με τη σειρά του θα σας ανταμείψει με ένα χαλαρωτικό μασάζ του ποδιού σας. Για τους μη κάτοχους ABS είναι μια ευκαιρία να τεντώσουν τα πόδια τους.

* Ποτέ μην προσπερνάτε από αριστερά όταν μπορείτε να το κάνετε από δεξιά. Είναι μια ευκαιρία να γελάσετε καθώς ο οδηγός του οχήματος που μόλις προσπεράσατε τρομάζει.

* Τα όρια ταχύτητας είναι αυθαίρετοι αριθμοί που δίνονται μόνο ως πρόταση και δεν είναι προφανώς εκτελέσιμα στην Ελλάδα.

* Βρίσκεστε στην αριστερή λωρίδα με τρελό μποτιλιάρισμα και δεν υπάρχει χώρος να κινηθείτε ούτε εκατοστό. Ο οδηγός του οχήματος που βρίσκετε ακριβώς από πίσω σας, ο οποίος κορνάρει και αναβοσβήνει τα φώτα, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από εσάς, αν ήταν στην θέση σας.

* Μάθετε να αλλάζετε λωρίδες με γρήγορους χειρισμούς. Χάρις στον υπουργό συγκοινωνιών, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα με τρύπες-κλειδιά οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας.

* Είναι παράδοση στην Ελλάδα να κορνάρεις μόλις ανάψει το πράσινο φανάρι ακόμα και αν είστε πρώτος σ’ αυτό.

* Ποτέ μην κάνεις χώρο σε αντίθετα διερχόμενο όχημα όταν κινείσαι αντίθετα σε μονόδρομο. Ο οδηγός του θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον παράλληλο μονόδρομο, άρα για να κινείτε στον ίδιο δρόμο με εσάς μάλλον το κάνει επίτηδες.

* Θυμηθείτε ότι ο σκοπός κάθε Έλληνα οδηγού είναι να φτάσει πρώτος και θα κάνει ότι χρειαστεί γι αυτό.

* Πάντα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο εσείς θα βιάζεστε. Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί των οχημάτων που θα συναντήσετε στον δρόμο σας δεν έχουν ιδέα γιατί πήραν τους δρόμους σήμερα.

* Το προστατευτικό κράνος φοριέται στον αγκώνα για ανεξακρίβωτους ακόμα λόγους. Σας συμβουλεύουμε να ακολουθήσετε και εσείς τη μόδα.

* Οι προστατευτικές ζώνες είναι επικίνδυνες. Έρευνες στην Ελλάδα έδειξαν ότι χιλιάδες crash test κάνουν λάθος. Άμα είναι γραπτό σου, θα πας κι ας φοράς ζώνη…

* Ανεξαρτήτως άσματος, το στερεοφωνικό του οχήματος σας πρέπει να παίζει στο φουλ. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζετε τους πεζούς που περιμένουν υπομονετικά πότε θα τους δώσει κάποιος προτεραιότητα να διασχίσουν την διάβαση.

* Οι πεζοί είναι οι κυριότεροι εχθροί των οδηγών, διότι καταλαμβάνουν χώρο στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθμεύσουν αυτοκίνητα και διασχίζουν τους δρόμους αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να ελαττώσουν ταχύτητα.

Για μια ακόμη φορά (όπως και στην προηγούμενη καταχώρησή μου σχετικά με την αιμοδοσία) θα προτιμούσα να μην ίσχυαν αυτά που σας μεταφέρω… 😦