Απεργία ΜΜΜ 26.09.2011

Τα λεωφόρεία λειτουργούν (υποτίθεται) κανονικά.

Χάνω για λίγο το 308 στις 7.35 με κατεύθυνση προς Αθήνα. Κανονικά έχει κάθε 10-15 λεπτά το πρωί.

Το επόμενο πέρασε στις 8.15, 40 λεπτά αργότερα. Στο καπάκι, μετά από λίγα λεπτά πέρασε και άλλο 308 από πίσω, αλλά ήδη είχε γεμίσει το δικό μας. Γιατί άργησε τόσο πολύ το λεωφορείο κανένας μας δεν έμαθε.

Η απεργία σας μπορεί να είναι δίκαια αλλά ταλαιπωρείτε λάθος ανθρώπους. Αυτοί που θα έπρεπε να λάβουν το μήνυμα πηγαίνουν στη “δουλειά” τους με κρατικά αυτοκίνητα και όχι με λεωφορεία. Αυτό που καταφέρατε είναι να αργήσω στη δουλειά μου και να φύγω αργά το βράδυ. Το ίδιο και άλλοι που δεν έχουν την εύκολη λύση της απεργίας όπως εσείς.

Εμείς σας πληρώνουμε, εσείς δεν μας εξυπηρετείτε. Πάντα φταίει η διοίκηση. Όταν θα έρθει η ώρα και θα μας βρείτε απέναντί σας μην παραξενευτείτε… θα είμαστε εμείς που περιμένουμε με τις ώρες να σβήσετε το τσιγάρο σας, να βάλετε μπρος στη μηχανή του ντουμανιασμένου πλέον λεωφορείου και να έρθετε να μας μαζέψετε από την στάση. Θα είμαστε εμείς που έχουμε μπουχτίσει τις ανύπαρκτες συγκοινωνίες και προτιμούμε να δίνουμε 1,5 ευρώ σε ιδιώτες που θα δουλεύουν με ακρίβεια παρά στο ξεχαρβαλωμένο και μη-λειτουργικό σύστημα που υφίσταται τώρα…

Δεν απεργήσατε ποτέ για τις άθλιες υπηρεσίες που παρέχετε, γιατί δε σας απασχόλησε ποτέ κάτι τέτοιο. Δουλειά να υπάρχει και άσε τα άλλα. Ποτέ δεν ισχύουν τα αναρτημένα δρομολόγια. Ποτέ δεν ξέρει ο οδηγός τα δρομολόγια μιας γραμμής (το χαρτάκι στο τιμόνι προφανώς και δεν ισχύει πλέον), ποτέ οι καταγγελίες από την ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ δεν έλαβαν απάντηση, παρότι είχαν μέχρι και αριθμούς πινακίδων… Τώρα όμως που απειλείται η δουλειά σας επιστρέψατε στις απεργίες. Ανοίξτε όμως τα αυτιά σας, γιατί ο κόσμος βρίζει εσάς και όχι τη διοίκηση!

Η κατάρα των συγκοινωνιών… Μέρος 2ο

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Μετρό (αλήθεια, ξέρει κανένας πλέον για ποιό λόγο γίνονται αυτές οι απεργίες ή απλά προσπαθούμε όλοι να τις αντιμετωπίσουμε?), οπότε ήξερα τι να περιμένω… είχα λοιπόν δύο (τουλάχιστον) επιλογές: Προαστιακός μέχρι Σταθμό Λαρίσης και μετά λεωφορείο ή λεωφορείο μέχρι Νομισματοκοπείο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το κέντρο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το Βοτανικό. Σκεφτόμενος την κίνηση στους δρόμους αποφάσισα να αποφύγω τα λεωφορεία και να προστιμήσω το μέσο σταθερής τροχιάς. Πράγματι, πολύ γρήγορα έφτασα από το Κορωπί στα Άνω Λιόσια και περίμενα το συρμό προς Πειραιά. Μα δεν θυμήθηκα… πως ο συρμός περνάει κάθε μία ώρα και για 10 μόλις λεπτά τον είχα χάσει! Κακώς δεν είχα οργανώσει τη διαδρομή μου αποβραδύς, αφού είχα τα δρομολόγια και θα μπορούσα να γλυτώσω την ταλαιπωρία. 😦

Με τα πολλά, και μετά από αρκετό σερφάρισμα στο διαδίκτυο από το κινητό (αινείτε τη Wind και τις απίθανες προσφορές της!) έφτασε ο συρμός και κατέβηκα στο Σταθμό Λαρίσης, μαζι με πολύ κόσμο. Στην αφετηρία των λεωφορείων δεν υπήρχε δείγμα λεωφορείου, οπότε περιμέναμε. Μια κοπελίτσα έκανε το λάθος να ρωτήσει τον “σταθμάρχη” πότε θα περάσει το λεωφορείο και πήρε ως απάντηση “Εάν βιάζεσαι, πήγαινε καλύτερα με τα πόδια” !!! Σημειωτέον ότι ο “σταθμάρχης” μιλούσε αραχτός με συνάδελφο έξω από το κουβούκλιο και προφανώς ενοχλήθηκε από την ερώτηση. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται από εμάς για να μας εξυπηρετούν αλλά μάλλον έχουν βολευτεί από το καθεστώς ασυλίας που τους περιβάλλει. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και θα βρουν όλοι τον μάστορά τους. Είπαμε, πρέπει ο καθένας να σέβεται τη δουλειά του και το ψωμί που βγάζει…

Με τα πολλά έφτασα στο γραφείο στις 10.10, κάνοντας συνολικά 2 ώρες από το Κορωπί! Στο γυρισμό θα φροντίσω να είμαι πιο διαβασμένος, για να μην περιμένω με τις ώρες το συρμό από Πειραιά προς Λιόσια. Εξάλλου έχουμε και τo Halbike απόψε, οπότε θα πρέπει να προλάβω να επιστρέψω στο Κορωπί, να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στο σταθμό Πεντέλης στις 20.00 για να συναντήσω τους υπόλοιπους, μετά από πολύ καιρό!

Τώρα που το σκέφτομαι, έχω χάσει 11 Halbikes στη σειρά, και σήμερα μετά από 8 ώρες δουλειάς θα βρεθώ στις 8.00 μμ στο σταθμό Πεντέλης έχοντας ήδη διανύσει με το ποδήλατο 8 χλμ.

11 8 8 8! Τυχαίο? Δε νομίζω! 🙂

Η κατάρα των συγκοινωνιών…

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Προαστιακού Σιδηροδρόμου. Μικρό το κακό για εμάς στο Κορωπί, αφού έχουμε παράλληλα και το Μετρό. Πήρα λοιπόν το πρωινό λεωφορείο και κατέβηκα στο τέρμα, στο σταθμό Προαστιακού/Μετρό. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι τα ρολά ήταν κατεβασμένα! ΟΚ, ο προαστιακός απεργεί, αλλά το μετρό? Πέρασα από την απέναντι πλευρά της γέφυρας και έφτασα στην άλλη είσοδο του σταθμού. Πέρασα κάτω από την ταινία που ενημέρωνε για την 24ωρη απεργία (ποιού?) και κατέβηκα στις αποβάθρες, όπου ήμουν μόνος μου…

Σε κάποια φάση ακούστηκε μια φωνή από επάνω, ήταν από το προσωπικό ασφαλείας. Με ενημέρωσε ότι το μετρό λειτουργούσε μεν, αλλά από το σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας προς το κέντρο. Το γιατί δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς, και φυσικά ενημέρωση μηδέν!

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ, απεργία είχε ανακοινωθεί μόνο για τον Προαστιακό. Ίσως η απεργία του Μετρό από Δουκίσσης Πλακεντίας προς Κορωπί να είναι “ανεπίσημη” και να μην τη γνώριζε ούτε η διοίκηση μέχρι την τελευταία στιγμή…το θέμα είναι ότι πολύς κόσμος έχασε το χρόνο του πηγαίνοντας προς τον σταθμό του Κορωπίου που βρίσκεται αρκετά μακρυά από την πόλη και αναγκάστηκε να γυρίσει άπραγος επειδή ΔΕΝ υπήρχε ενημέρωση για την απεργία του Μετρό!

Για το Κορωπί και τις απαράδεκτες πρακτικές της ΕΘΕΛ (ή απλά ορισμένων οδηγών της) για δρομολόγια μέσα στο Κορωπί θα γράψω εκτενέστερα σε άλλη ευκαιρία. Τελικά πήρα το λεωφορείο, κατέβηκα στο Νομισματοκοπείο και από εκεί το Μετρό (που παραδόξως λειτουργούσε κανονικά!).

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι συνάντησα σήμερα στην Εθνική Άμυνα συμποδηλάτη με καινούριο Dahon Speed και πιάσαμε την κουβέντα. Ωραίος τύπος, συνειδητοποιημένος ποδηλάτης με άποψη και προσεγμένο πορτοκαλί ποδήλατο. Μιλήσαμε για τα ποδήλατα και τη μεταφορά τους στο μετρό, για το Halbike, το Freeday και άλλα. Αν δεν είχα δουλειά στο κέντρο σήμερα θα έπαιρνα κι εγώ το δικό μου Boardwalk, το οποίο παρεπιπτόντως από την Τρίτη είναι έτοιμο για βόλτες!

Ο Γολγοθάς του Commuting

Το ήξερα ότι η σημερινή ημέρα θα ήταν μαρτυρική λόγω της απεργίας των ΜΜΜ. Παρόλα αυτά, αφού τα λεωφορεία εκτελούσαν κανονικά τα δρομολόγια, ήμουν υποχρεωμένος να κατέβω στο γραφείο. Η διαδρομή χωρίστηκε σε 3 στάδια:

1. Κορωπί – Νομισματοκοπείο: Έφυγα από το Κορωπί στις 08.05, παρέα με τον φίλο μου τον Δημήτρη με το πρώτο δρομολόγιο 308 προς Αθήνα. Στο λεωφορείο δεν υπήρχε πολύς κόσμος, ούτε συναντήσαμε κίνηση στη Λαυρίου. Ένα θεματάκι είχαμε κλασσικά στη Μεσογείων μετά την ΕΡΤ. Το σοκ το πάθαμε στο Νομισματοκοπείο, αφού στην στάση περίμεναν ήδη καμιά 50αριά άτομα!
2. Νομισματοκοπείο-Σταθμός Λαρίσης: Το πρώτο λεωφορείο που πέρασε ήταν το Β5, που τερματίζει στο σταθμό Λαρίσης. Ήταν ήδη πηγμένο, μπήκαμε κι εμείς κι απόγινε…οι πόρτες έκλειναν οριακά και είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας! Η κατάσταση ήταν οριακή, τα νεύρα τεντωμένα (αρκετοί άρχισαν τις φωνές με το παραμικρό). Στη διαδρομή έσπαγα το μυαλό μου να σκεφτώ πού με συμφέρει να κατέβω για να συνεχίσω προς Βοτανικό… μέχρι που θυμήθηκα ότι τα λεωφορεία που τερμάτιζαν στο Μεταξουργείο (Πλατεία Καραϊσκάκη) έχουν μεταφερθεί στο Σταθμό Λαρίσης!
3. Σταθμός Λαρίσης – Γεωπονικό: Μπήκα στο εντελώς άδειο Β15 από την αφετηρία και κατέβηκα πολύ κοντά στο Γεωπονικό.

Συνολικά το ταξίδι μου (!!) κράτησε περίπου 2 ώρες και 10 λεπτά, χρόνος καθόλου άσχημος σε σχέση με τις καθημερινές και τη συνδυασμένη χρήση μετρό 😛

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί πρέπει όλοι οι συνταξιούχοι να μετακινούνται αυτές τις ημέρες που υπάρχει πρόβλημα και γιατί δεν κάθονται ήσυχα στο σπιτάκι τους… τα λεωφορεία ήταν γεμάτα από ηλικιωμένους που με το ζόρι στέκονταν όρθιοι και ταλαιπωρούνταν από τα σπρωξίματα και τα απότομα φρεναρίσματα του λεωφορείου…

Σήμερα επίσης κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η μετακίνηση υπογείως και πόσο χρόνο και ταλαιπωρία γλυτώνω καθημερινά με τις μετακινήσεις μου με το μετρό. 😉