Ουράνιο τόξο

Σουρρεάλ σκηνή: Στο μετρό προς το αεροδρόμιο, εγώ και η Θεοφανία Παπαθωμά καθόμαστε σχεδόν δίπλα-δίπλα. Η Θεοφανία casual και ελαφρώς ατημέλητη, αλλά λαμπερή όπως πάντα. Εγώ γυρνάω από τη δουλειά και ακούω το Creeping Death των Metallica από το mp3 player μου. Όλη τη μέρα έβρεχε δυνατά και εκείνη τη στιγμή είχε σταματήσει σχεδόν, οπότε μετά την Παιανία εμφανίζεται ένα απίθανο ουράνιο τόξο… σχεδόν ταυτόχρονα βγάζουμε τα κινητά μας για να βγάλουμε φωτογραφία αυτό το σπάνιο θέαμα, εγώ καθισμένος δίπλα στο παράθυρο, η Θεοφανία σηκώνεται μέχρι την πόρτα για να έχει καλύτερη θέα. Χαμογελάσαμε και οι δύο, μια νότα αισιοδοξίας. Εγώ κατέβηκα λίγο αργότερα, αυτή ίσως συνέχισε προς το αεροδρόμιο, δεν κοίταξα πίσω μου.

Απίθανο? Κι όμως συνέβη την προηγούμενη Πέμπτη.

Η κατάρα των συγκοινωνιών… Μέρος 2ο

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Μετρό (αλήθεια, ξέρει κανένας πλέον για ποιό λόγο γίνονται αυτές οι απεργίες ή απλά προσπαθούμε όλοι να τις αντιμετωπίσουμε?), οπότε ήξερα τι να περιμένω… είχα λοιπόν δύο (τουλάχιστον) επιλογές: Προαστιακός μέχρι Σταθμό Λαρίσης και μετά λεωφορείο ή λεωφορείο μέχρι Νομισματοκοπείο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το κέντρο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το Βοτανικό. Σκεφτόμενος την κίνηση στους δρόμους αποφάσισα να αποφύγω τα λεωφορεία και να προστιμήσω το μέσο σταθερής τροχιάς. Πράγματι, πολύ γρήγορα έφτασα από το Κορωπί στα Άνω Λιόσια και περίμενα το συρμό προς Πειραιά. Μα δεν θυμήθηκα… πως ο συρμός περνάει κάθε μία ώρα και για 10 μόλις λεπτά τον είχα χάσει! Κακώς δεν είχα οργανώσει τη διαδρομή μου αποβραδύς, αφού είχα τα δρομολόγια και θα μπορούσα να γλυτώσω την ταλαιπωρία. 😦

Με τα πολλά, και μετά από αρκετό σερφάρισμα στο διαδίκτυο από το κινητό (αινείτε τη Wind και τις απίθανες προσφορές της!) έφτασε ο συρμός και κατέβηκα στο Σταθμό Λαρίσης, μαζι με πολύ κόσμο. Στην αφετηρία των λεωφορείων δεν υπήρχε δείγμα λεωφορείου, οπότε περιμέναμε. Μια κοπελίτσα έκανε το λάθος να ρωτήσει τον “σταθμάρχη” πότε θα περάσει το λεωφορείο και πήρε ως απάντηση “Εάν βιάζεσαι, πήγαινε καλύτερα με τα πόδια” !!! Σημειωτέον ότι ο “σταθμάρχης” μιλούσε αραχτός με συνάδελφο έξω από το κουβούκλιο και προφανώς ενοχλήθηκε από την ερώτηση. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται από εμάς για να μας εξυπηρετούν αλλά μάλλον έχουν βολευτεί από το καθεστώς ασυλίας που τους περιβάλλει. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και θα βρουν όλοι τον μάστορά τους. Είπαμε, πρέπει ο καθένας να σέβεται τη δουλειά του και το ψωμί που βγάζει…

Με τα πολλά έφτασα στο γραφείο στις 10.10, κάνοντας συνολικά 2 ώρες από το Κορωπί! Στο γυρισμό θα φροντίσω να είμαι πιο διαβασμένος, για να μην περιμένω με τις ώρες το συρμό από Πειραιά προς Λιόσια. Εξάλλου έχουμε και τo Halbike απόψε, οπότε θα πρέπει να προλάβω να επιστρέψω στο Κορωπί, να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στο σταθμό Πεντέλης στις 20.00 για να συναντήσω τους υπόλοιπους, μετά από πολύ καιρό!

Τώρα που το σκέφτομαι, έχω χάσει 11 Halbikes στη σειρά, και σήμερα μετά από 8 ώρες δουλειάς θα βρεθώ στις 8.00 μμ στο σταθμό Πεντέλης έχοντας ήδη διανύσει με το ποδήλατο 8 χλμ.

11 8 8 8! Τυχαίο? Δε νομίζω! 🙂

Η κατάρα των συγκοινωνιών…

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Προαστιακού Σιδηροδρόμου. Μικρό το κακό για εμάς στο Κορωπί, αφού έχουμε παράλληλα και το Μετρό. Πήρα λοιπόν το πρωινό λεωφορείο και κατέβηκα στο τέρμα, στο σταθμό Προαστιακού/Μετρό. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι τα ρολά ήταν κατεβασμένα! ΟΚ, ο προαστιακός απεργεί, αλλά το μετρό? Πέρασα από την απέναντι πλευρά της γέφυρας και έφτασα στην άλλη είσοδο του σταθμού. Πέρασα κάτω από την ταινία που ενημέρωνε για την 24ωρη απεργία (ποιού?) και κατέβηκα στις αποβάθρες, όπου ήμουν μόνος μου…

Σε κάποια φάση ακούστηκε μια φωνή από επάνω, ήταν από το προσωπικό ασφαλείας. Με ενημέρωσε ότι το μετρό λειτουργούσε μεν, αλλά από το σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας προς το κέντρο. Το γιατί δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς, και φυσικά ενημέρωση μηδέν!

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ΟΑΣΑ, απεργία είχε ανακοινωθεί μόνο για τον Προαστιακό. Ίσως η απεργία του Μετρό από Δουκίσσης Πλακεντίας προς Κορωπί να είναι “ανεπίσημη” και να μην τη γνώριζε ούτε η διοίκηση μέχρι την τελευταία στιγμή…το θέμα είναι ότι πολύς κόσμος έχασε το χρόνο του πηγαίνοντας προς τον σταθμό του Κορωπίου που βρίσκεται αρκετά μακρυά από την πόλη και αναγκάστηκε να γυρίσει άπραγος επειδή ΔΕΝ υπήρχε ενημέρωση για την απεργία του Μετρό!

Για το Κορωπί και τις απαράδεκτες πρακτικές της ΕΘΕΛ (ή απλά ορισμένων οδηγών της) για δρομολόγια μέσα στο Κορωπί θα γράψω εκτενέστερα σε άλλη ευκαιρία. Τελικά πήρα το λεωφορείο, κατέβηκα στο Νομισματοκοπείο και από εκεί το Μετρό (που παραδόξως λειτουργούσε κανονικά!).

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι συνάντησα σήμερα στην Εθνική Άμυνα συμποδηλάτη με καινούριο Dahon Speed και πιάσαμε την κουβέντα. Ωραίος τύπος, συνειδητοποιημένος ποδηλάτης με άποψη και προσεγμένο πορτοκαλί ποδήλατο. Μιλήσαμε για τα ποδήλατα και τη μεταφορά τους στο μετρό, για το Halbike, το Freeday και άλλα. Αν δεν είχα δουλειά στο κέντρο σήμερα θα έπαιρνα κι εγώ το δικό μου Boardwalk, το οποίο παρεπιπτόντως από την Τρίτη είναι έτοιμο για βόλτες!