Halbike 07-09-2011: (re)-join the team!

Stavros and me joined the Halbike team after a long time for an urban bicycle ride. There were more bikers than I expected (at least more than expected and seen at the last Halbike ride). It was a long and tiring ride (mostly due to constant stops, too many traffic lights in the city and narrow roads for that many bicycles!) to Pefki, through Marousi, Lykovrysi and other nearby suburbs. Photos from this ride can be found here. It was the first time after a long time that my saddle seemed to hard!

Here are two Dahon folding bikes (my Boardwalk D7 and my pal’s Vitesse D7HG), while waiting for the last suburban train back home. We were both tired and sleepy!

It was really nice to see some friends from the past, like Cemis, Sotiris and George as well as this massive participation at the Halbike. However I felt too old to follow such routes, stopping all the time at traffic lights and narrow roads. Maybe I was spoiled by my daily routes to office and back, where I get to stop nowhere but my final destination!

Η κατάρα των συγκοινωνιών… Μέρος 2ο

Για σήμερα είχε ανακοινωθεί 24ωρη απεργία του Μετρό (αλήθεια, ξέρει κανένας πλέον για ποιό λόγο γίνονται αυτές οι απεργίες ή απλά προσπαθούμε όλοι να τις αντιμετωπίσουμε?), οπότε ήξερα τι να περιμένω… είχα λοιπόν δύο (τουλάχιστον) επιλογές: Προαστιακός μέχρι Σταθμό Λαρίσης και μετά λεωφορείο ή λεωφορείο μέχρι Νομισματοκοπείο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το κέντρο και μετά άλλο λεωφορείο μέχρι το Βοτανικό. Σκεφτόμενος την κίνηση στους δρόμους αποφάσισα να αποφύγω τα λεωφορεία και να προστιμήσω το μέσο σταθερής τροχιάς. Πράγματι, πολύ γρήγορα έφτασα από το Κορωπί στα Άνω Λιόσια και περίμενα το συρμό προς Πειραιά. Μα δεν θυμήθηκα… πως ο συρμός περνάει κάθε μία ώρα και για 10 μόλις λεπτά τον είχα χάσει! Κακώς δεν είχα οργανώσει τη διαδρομή μου αποβραδύς, αφού είχα τα δρομολόγια και θα μπορούσα να γλυτώσω την ταλαιπωρία. 😦

Με τα πολλά, και μετά από αρκετό σερφάρισμα στο διαδίκτυο από το κινητό (αινείτε τη Wind και τις απίθανες προσφορές της!) έφτασε ο συρμός και κατέβηκα στο Σταθμό Λαρίσης, μαζι με πολύ κόσμο. Στην αφετηρία των λεωφορείων δεν υπήρχε δείγμα λεωφορείου, οπότε περιμέναμε. Μια κοπελίτσα έκανε το λάθος να ρωτήσει τον “σταθμάρχη” πότε θα περάσει το λεωφορείο και πήρε ως απάντηση “Εάν βιάζεσαι, πήγαινε καλύτερα με τα πόδια” !!! Σημειωτέον ότι ο “σταθμάρχης” μιλούσε αραχτός με συνάδελφο έξω από το κουβούκλιο και προφανώς ενοχλήθηκε από την ερώτηση. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται από εμάς για να μας εξυπηρετούν αλλά μάλλον έχουν βολευτεί από το καθεστώς ασυλίας που τους περιβάλλει. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και θα βρουν όλοι τον μάστορά τους. Είπαμε, πρέπει ο καθένας να σέβεται τη δουλειά του και το ψωμί που βγάζει…

Με τα πολλά έφτασα στο γραφείο στις 10.10, κάνοντας συνολικά 2 ώρες από το Κορωπί! Στο γυρισμό θα φροντίσω να είμαι πιο διαβασμένος, για να μην περιμένω με τις ώρες το συρμό από Πειραιά προς Λιόσια. Εξάλλου έχουμε και τo Halbike απόψε, οπότε θα πρέπει να προλάβω να επιστρέψω στο Κορωπί, να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στο σταθμό Πεντέλης στις 20.00 για να συναντήσω τους υπόλοιπους, μετά από πολύ καιρό!

Τώρα που το σκέφτομαι, έχω χάσει 11 Halbikes στη σειρά, και σήμερα μετά από 8 ώρες δουλειάς θα βρεθώ στις 8.00 μμ στο σταθμό Πεντέλης έχοντας ήδη διανύσει με το ποδήλατο 8 χλμ.

11 8 8 8! Τυχαίο? Δε νομίζω! 🙂

Το πρώτο μου Halbike

Το είχα πάρει απόφαση αυτή τη φορά, να δώσω το παρόν στο Halbike των Βόρειων Ποδηλατών. Έφυγα σχετικά νωρίς από το Γεωπονικό, πήρα το μετρό και κατευθύνθηκα προς Δουκίσσης Πλακεντίας. Κάπου στη διαδρομή (στο Σύνταγμα αν θυμάμαι καλά) μπήκε από την τελευταία πόρτα ένας ποδηλάτης με αναδιπλούμενο Dahon Cadenza! Ήταν η πρώτη φορά μέσα σε 3 μήνες που έτυχε να δω άλλο συμποδηλάτη μέσα στο μετρό. Μάλιστα ήμουν σίγουρος ότι ερχόταν κι αυτός στο Halbike, αλλά είχε κόσμο και ήμασταν μακρυά, οπότε δε μιλήσαμε.

Κατεβήκαμε και οι δύο στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Ξαφνιάστηκε, ξαφνιάστηκα και πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν ο Μάρκος, συμποδηλάτης που μένει στην περιοχή και μόλις επέστρεφε από τη δουλειά. Το Cadenza φαινόταν μάχιμο, ταλαιπωρημένο. Δυστυχώς ήταν κουρασμένος και δεν μπορούσε να έρθει στο Halbike, αλλά ήταν αρκετά ευγενικός για να μου δώσει οδηγίες για το πώς μπορώ να πάω ποδηλατικώς από το σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας στο σταθμό προαστιακού Πεντέλη, όπου είχαμε ραντεβού με τα υπόλοιπα παιδιά. Επειδή όμως δεν ήθελα να παίξω με την τύχη μου και να χαθώ πάλι, προτίμησα να κάνω μετεπιβίβαση στον προαστιακό.

Έφτασα 10 λεπτά νωρίτερα και ήδη είχαν μαζευτεί αρκετοί έξω από τον σταθμό: Ο Θέμης, ο Σωτήρης (που είναι και συνάδελφος!), ο Πάνος, το Μαράκι, η Ιωάννα και όσο περνούσε η ώρα ερχόντουσαν όλο και περισσότεροι! Εντύπωση μου έκανε πάλι η παρουσία των αναδιπλούμενων (ήταν περίπου τα μισά από τα 30 περίπου ποδήλατα συνολικά)!!

Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφα σχεδιασμένη και βατή, με κατεύθυνση στο Ν. Ψυχικό (πλατεία Αγίας Σοφίας). Τα παιδιά έκλειναν δρόμους όπου χρειαζόταν και έτσι κινούμασταν χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Στην στάση που κάναμε στην Αγ. Σοφία, το Μαράκι μου έδωσε για βόλτα το Vitesse D7HG με τις εσωτερικές ταχύτητες…έπαθα πλάκα!! Πολύ στιβαρή κατασκευή, πολύ καλό κράτημα και άψογη αλλαγή ταχυτήτων (εσωτερικό hub βλέπετε…). Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τη συμπεριφορά του και από το πόσο διαφορετικά στέκεται στο δρόμο από το δικό μου Boardwalk…

Η επιστροφή στον σταθμό Πεντέλης ήταν εξίσου όμορφη, ενώ αρκετοί μας αποχαιρέτισαν στο δρόμο, με αποτέλεσμα να τερματίσουμε περίπου οι μισοί. Ανταλλάξαμε τελευταίες κουβέντες με την Ιωάννα, το Μαράκι, το Σωτήρη, τον Θέμη και τον Πάνο και πήρα τον προαστιακό για το σπίτι. Συνολικά καλύψαμε περίπου 14 χλμ, οπότε εγώ έφτασα περίπου τα 25 χλμ!

Παιδιά χάρηκα που σας γνώρισα, που τα είπαμε και από εδώ και πέρα θα είμαστε σε επαφή για τις επόμενες ποδηλατοβόλτες!